Παραδοσιακά οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια χώρα η οποία δίνει ρυθμό σε κορυφαία κοινωνικά και ιδεολογικά θέματα, ιδιαίτερα στην Ευρώπη. Παρά το γεγονός ότι η Αμερική αντιμετωπίζει σοβαρά κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα το τελευταίο διάστημα, το τι συμβαίνει στο εσωτερικό της, προοιωνίζει εξελίξεις οι οποίες έρχονται πολύ σύντομα και στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Οι εκλογικές αναμετρήσεις που έλαβαν χώρα την περασμένη εβδομάδα σε διάφορες Πολιτείες των ΗΠΑ, έχουν ιδιαίτερη σημασία και στέλνουν σοβαρά μηνύματα για τις διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη στις δυτικές κοινωνίες.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη *
Η Αμερική, τα δύο τελευταία χρόνια, διέρχεται μια εξαιρετικά ταραγμένη κοινωνικά και πολιτικά περίοδο η οποία σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις της πανδημίας του Covid-19 σε μια ιδιαίτερα φιλελεύθερη κοινωνία όπως είναι αυτή των ΗΠΑ, έχει διογκώσει την ιδεολογική, πολιτική και πολιτιστική αντιπαράθεση.
Τα αποτελέσματα στις εκλογικές αναμετρήσεις που έγιναν την περασμένη Τρίτη στις Πολιτείες της Βιρτζίνια, του Νιού Τζέρσεϋ, και αλλού, δείχνουν μια διαδεδομένη αίσθηση εθνικής επιδείνωσης στη χώρα, αλλά κυρίως μια αυξανόμενη αντίσταση στο πολιτιστικό καθεστώς της ακύρωσης (woke culture), αλλά και μια εσφαλμένη ερμηνεία της διάθεσης και των αναγκών του έθνους από την ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος.
Είναι σαφές πλέον, ότι βρισκόμαστε στην αρχή μιας μεγάλης κοινωνικής αντίστασης, η οποία έχει να κάνει, με την ευρύτερη έννοια, με την επιθυμία να ανακτηθεί η βάση του έθνους, να αποτραπεί η αναταραχή και οι χειρότερες εξελίξεις που μπορεί να προκληθούν από αυτή, και κυρίως να υπάρξει μια επιστροφή στην ισορροπία του έθνους.
Οι εκλογές αρχίζουν και σε κάποιες περιπτώσεις βάζουν τέλος σε παράδοξες καταστάσεις, και οι εκλογές τις περασμένης Τρίτης στις ΗΠΑ, σηματοδότησαν ένα είδος ψυχικού τελικού σημείου στα δύο χρόνια αναταραχής που πέρασε η αμερικανική κοινωνία. Ένα τέλος στην κυριαρχία της πανδημίας, στη σκέψη για την πανδημία και όλα όσα την συνοδεύουν, από τα λοκντάουν μέχρι την κοινωνική και πολιτιστική ανεργία.
Τα αποτελέσματα αυτών των εκλογικών αναμετρήσεων αποτελούν μια ώθηση ενάντια στην αυταρέσκεια, η οποία έχει γίνει ένα πρωταρχικό χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς της πλειοψηφίας της προοδευτικής αριστεράς.
Οι πολίτες στις ΗΠΑ, και όχι μόνο, ζουν σε μια κατάσταση όπου τα συνδικάτα και τα σχολικά συμβούλια ενεργούν σαν να τους ανήκουν τα σχολεία και οι γονείς θα πρέπει να υποχωρήσουν, και εκείνοι στις επαγγελματικές τάξεις που λένε, πιστεύω στην επιστήμη, απορρίπτουν τους επικριτές και τα εναλλακτικά επιχειρήματα. Ζουν σε μια εποχή που κυριαρχεί, η αυταρέσκεια της κουλτούρας της ακύρωσης. Αυτό ακριβώς είναι που πλήρωσαν οι Δημοκρατικοί στις ΗΠΑ, στις εκλογές της περασμένης Τρίτης.
Άλλο ένα γεγονός που συνέβαλε στα αρνητικά αποτελέσματα των εκλογών της Τρίτης για τους Δημοκρατικούς και για την κουλτούρα της ακύρωσης, είναι και το φιάσκο του Αφγανιστάν. Οι Αμερικανοί εξέλεξαν τον Τζο Μπάιντεν, στην Προεδρία, για να επιστρέψει μια ησυχία, μια βεβαιότητα, και αντί αυτού στους λίγους μήνες που κυβερνά επικρατεί πολιτική και πολιτιστική ανησυχία. Υπάρχουν ενδείξεις ανικανότητας, που το φιάσκο της Καμπούλ, ήρθε να εντείνει.
Το κατεστημένο εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, φαίνεται να έχει ενστερνιστεί της «κουλτούρα της ακύρωσης.» Σπάνια κάνει κάτι χρήσιμο πολιτιστικά επειδή στην ουσία αγνοεί τα πολιτιστικά προβλήματα της χώρας, και κάνει τα στραβά μάτια όταν οι ομάδες που στηρίζουν αυτή την ατζέντα, γίνονται ακραίες.
Και όταν ο απλός πολίτης αρχίζει να αισθάνεται ότι αυτό το κατεστημένο και αυτή η κουλτούρα, αγνοεί τις βασικές του ανάγκες (ξοδεύει και αυξάνει τους φόρους για μια ακραία ιδεολογία και ατζέντα), τις αξίες και τις παραδόσεις του, τότε αρχίζει να αντιδρά, και οι εκλογές της Τρίτης στην Αμερική, ήταν μια τέτοια αντίδραση, η οποία δεν τελειώνει εδώ. Όχι μόνο θα συνεχιστεί, αλλά θα διευρυνθεί.
Η Πανδημία ανέδειξε παρά πολλά προβλήματα τα οποία επικρατούσαν σε κρίσιμους τομείς της κοινωνίας και η πλειοψηφία των πολιτών αγνοούσε. Για παράδειγμα όταν οι γονείς, αναγκαστικά, λόγω της Πανδημίας, κάθισαν στο σπίτι, ανακάλυψαν λόγω της τηλεκπαίδευσης των παιδιών τους, τι διδάσκεται και τι δεν διδάσκεται στα σχολεία, και δεν τους άρεσε καθόλου. Ανακάλυψαν ότι τα παιδιά τους, στα σχολεία και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα τα οποία έχουν καταληφθεί από την «κουλτούρα της ακύρωσης», διδάσκονταν άχρηστες ανοησίες και αυτό σε βάρος βασικών ακαδημαϊκών γνώσεων. Ανακάλυψαν, ότι η ιστορία, οι αξίες και οι ιδέες στις οποίες έχει στηριχτεί ο δυτικός πολιτισμός και οι δυτικές κοινωνίες εδώ και αιώνες, δέχονταν μέσα στις σχολικές αίθουσες και στα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων μια ανηλεή επίθεση. Ανακάλυψαν ότι στο όνομα του σεβασμού της διαφορετικότητας, η μειοψηφία άρχισε να λειτουργεί με τρόπο που λειτουργούν και επιβάλλονται οι δικτατορίες και αυτό δεν τους άρεσε καθόλου.
Αυτό είναι που πλήρωσαν οι Δημοκρατικοί στις εκλογές της περασμένης Τρίτης στις ΗΠΑ. Επέτρεψαν στους εαυτούς τους, να συνδεθούν στα μάτια των ψηφοφόρων, πολιτικά και ιδεολογικά, με την «κουλτούρα της ακύρωσης», διότι έχουν τρομοκρατηθεί ότι εάν δεν το κάνουν, οι οπαδοί και τα μέσα ενημέρωσης που υπηρετούν και προωθούν αυτήν την ατζέντα, θα τους κτυπούσαν ανελέητα. Και αυτό ήταν το μεγάλο λάθος τους. Δεν μπορείς να συνδέσεις ένα μεγάλο κόμμα με τον πολιτιστικό εξτρεμισμό και τελικά να μην πληρώσεις το τίμημα.
Για αυτόν ακριβώς το λόγο την περασμένη Τρίτη, οι ψηφοφόροι στράφηκαν στους Ρεπουμπλικάνους στις πολιτείες της Βιρτζίνια και του Νιού Τζέρσεϋ. Όχι γιατί ξαφνικά έγιναν όλοι Ρεπουμπλικάνοι. Αλλά, γιατί τους είδαν ως εναλλακτική λύση σε αυτή την ακραία και παράλογη από κάθε άποψη ατζέντα.
Για τους Δημοκρατικούς όλα εξαρτώνται από το πώς κατανοούν τους λόγους που ηττήθηκαν την Τρίτη και αν είναι αρκετά ευκίνητοι, εύπλαστοι και ταπεινοί για να παραδεχτούν και να αναπροσαρμόσουν.
Την ίδια στιγμή, για τους Ρεπουμπλικάνους η πρόκληση είναι να αποδείξουν ότι αξίζουν την επιλογή που έκαναν οι ψηφοφόροι και ότι πραγματικά είναι αυτοί που θα επαναφέρουν τα πράγματα σε μια ισορροπία και κανονικότητα.
Ένα είναι βέβαιο. Η μάχη ανάμεσα στην «κουλτούρα της ακύρωσης» και στην κανονικότητα έχει ξεκινήσει και αυτό που έγινε την περασμένη Τρίτη στις ΗΠΑ, θα αρχίσει να γίνεται σε όλες τις δυτικές κοινωνίες. Δεν θα είναι μια εύκολη μάχη, διότι αυτή η ακραία ατζέντα της ακύρωσης έχει διεισδύσει πολύ βαθιά σε όλα τα επίπεδα των δυτικών κοινωνιών. Θα είναι μια μάχη έντονης σύγκρουσης, αλλά μια μάχη που είναι αναγκαίο να γίνει. Και μια μάχη που από την έκβασή της θα κριθεί το εάν θα συνεχίσει να υπάρχει δυτική φιλελεύθερη δημοκρατία και δυτικός πολιτισμός.
Οι πολίτες ανακάλυψαν πλέον, κάτι που το κυριευμένο από την «κουλτούρα της ακύρωσης», σύστημα τους κρατούσε κρυφό και δεν τους αρέσει καθόλου.
Πολιτικές ηγεσίες και κόμματα που αρνούνται να κατανοήσουν αυτή την εξέλιξη, θα το πληρώσουν ακριβά, διότι θα εξαφανιστούν από το κύμα οργής που ξεκίνησε και θα αυξάνεται όλο και περισσότερο. Αντίθετα, όσοι πάρουν το μήνυμα, είναι αυτοί που όχι μόνο θα επωφεληθούν, αλλά θα προσφέρουν και μια ανεκτίμητη υπηρεσία στους πολίτες των κοινωνιών της Δύσης.
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Αναλυτής Διεθνών Σχέσεων, Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, Μέλος του The International Institute for Strategic Studies, και επί σειρά ετών Ανταποκριτής στην Washington DC, διαπιστευμένος στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο.
