Η αλλαγή πολιτικών συσχετισμών στη Γερμανία μετά από τις πρόσφατες εκλογές αποτελεί πραγματικά μία ιστορική στιγμή για την Ευρώπη.
Η πτώση του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, μετά από 17 χρόνια στην εξουσία υπό την ηγεσία της Άνγκελα Μέρκελ, θα μπορούσε να αποτελέσει την ευκαιρία για να ξεκινήσει το «ξήλωμα» του δόγματος της «λιτότητας για όλους προς χάρη της ευημερίας των Γερμανών και των δορυφόρων τους», που επικράτησε δύο ολόκληρες δεκαετίες και κυριαρχεί ως σήμερα.
Να γίνει η αφετηρία, για να επιστρέψει η Ευρώπη στις πραγματικές της αρχές και αξίες, όπως τις είχαν «πρωτοχαράξει» στις ιδρυτικές της διακηρύξεις, οι πραγματικοί μεγάλοι ηγέτες της, σαν τον Ρόμπερ Σούμαν, τον Ζαν Μονέ, τον στρατηγό Σαρλ Ντε Γκωλ, τον Κόνραντ Αντενάουερ και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Του ΝΙΚΗΤΑ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ
Αρχές και αξίες, που βασίζονταν στην Αλληλεγγύη των Πολιτών, του Σεβασμού στην Πολιτιστική Ποικιλομορφία και όχι στη δημιουργία της οικονομίστικης Ευρώπης των αριθμών και των μεγαλοσυμφερόντων. Ενός αδηφάγου συστήματος, που «θέριεψε» επί εποχής Σόιμπλε και η Πατρίδα μας το «πλήρωσε ακριβά» με τα απεχθή μνημόνια, που την οδήγησαν στην οικονομική εξαθλίωση.
Είναι μία μεγάλη ευκαιρία, λοιπόν, η σημερινή δουλική Ευρωπαϊκή Ένωση, να πάψει να γίνεται έρμαιο των αποφάσεων, που εκπορεύονται αποκλειστικά από το Βερολίνο. Να γίνουν οι άνθρωποι πάλι το επίκεντρο των πολιτικών της και οι αριθμοί να μπουν σε δεύτερη μοίρα. Να «αναστηθεί» ξανά η κοινωνική Ευρώπη και να «πεθάνει» η Ευρώπη των τραπεζιτών.
Σε αυτή την ιστορική στιγμή, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα ανάμεσα στους «27», που έχει μία κυβέρνηση, η οποία έχει προκύψει αποκλειστικά από ένα κόμμα, το οποίο κατάφερε κι’ έμεινε σχεδόν αλώβητο από το 1974, που ιδρύθηκε μέχρι τις μέρες μας!
Την Νέα Δημοκρατία.
Μία Παράταξη, που έμεινε αλώβητη, γιατί γαλουχήθηκε στην ιδεολογία, όπου που το Έθνος, ταυτίστηκε με τον Λαό, η Πατρίδα με τους Ανθρώπους της, η Πολιτεία με τους Πολίτες της, η Εθνική Ανεξαρτησία με τη Λαϊκή Κυριαρχία, η Πρόοδος με το Κοινό Αγαθό, η Πολιτική Ελευθερία με την Έννομη Τάξη και την Κοινωνική Δικαιοσύνη.
Κατά γράμμα, δηλαδή, ότι αναφέρει η ιδρυτική διακήρυξη της ΝΔ, η οποία υπογράφηκε στις 4 Οκτωβρίου του 1974 από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Διακήρυξη, που είχε ως βασικά συστατικά της πραγματικής Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας και όχι της…γερμανικής.
Μίας Δημοκρατίας, όπου οι λιγότεροι και οι επώνυμοι καθοδηγούν, αντί να δημαγωγούν, εκπροσωπούν αντί να καταδυναστεύουν -και σε τελική ανάλυση υπηρετούν-και περισσότερους και ανώνυμους.
Μίας Δημοκρατίας, που πιστεύει στην ελεύθερη οικονομία σε οικονομικούς τομείς, που ελέγχονται από το κράτος παράλληλα όμως και η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν μπορεί να βρει τη δικαίωση της χωρίς τη συμμετοχή των ευρύτερων λαϊκών τάξεων στη κατανομή του εθνικού προϊόντος.
Γι’ αυτό και οι ρίζες της ΝΔ είναι τόσο βαθιές στον ελληνικό Λαό, όσο κι’ αν προσπαθούν κάποιοι, είτε να τις «ξεριζώσουν», είτε να τις «μεταλλάξουν», είτε να τις «εκσυγχρονίσουν» (sic).
Επειδή, προέρχονται από τους απλούς ανθρώπους και όχι από τις ελίτ. Γιατί «ποτίστηκαν» επί πέντε δεκαετίες, με τις αρχές και τις αξίες της ανθρώπινης Ευρώπης και όχι της Ευρώπης των τραπεζιτών (άρθρο μου στο ΠΑΡΟΝ από το 1998, όπου προέβλεπα τι πρόκειται να συμβεί).
Μόνο τυχαία, πιστεύω ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αναφέρθηκε σε πρόσφατο άρθρο του, στον Πατριωτισμό, ο οποίος αποτελεί τον «θεμέλιο λίθο» της ελληνικής κοινωνίας.
Νομίζω, ότι έχει συνειδητοποιήσει, πως η ΝΔ είναι η μόνη Παράταξη, στη Πατρίδα μας αλλά σε ολόκληρη τη «γηραιά ήπειρο», που έχει την απίστευτη δύναμη, όχι απλώς να διατηρεί διαχρονικά αναλλοίωτο το δημοκρατικό, πλειοψηφικό της, «κορμό». Ταυτόχρονα όμως μπορεί και να αποβάλλει-αν χρειαστεί- όσα «παρασιτικά στοιχεία» επιχειρήσουν, να τον «πληγώσουν»…
Αυτό το πολιτικό ατού δίνει στην Χώρα το δικαίωμα να «βγει μπροστά» στις γεωστρατηγικές εξελίξεις της Νοτιοανατολικής Μεσογείου καθώς και στην Ε.Ε., οι οποίες «τρέχουν» ραγδαίως. Και να θέσει από θέση ισχύος αποφάσεις, που θα την «θωρακίσουν» απέναντι στη Τουρκία του Ερντογάν, που «ονειρεύεται» την ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Η συμφωνία με τη Γαλλία για την αγορά φρεγατών (Belharra) αλλά και αεροπλάνων (Rafal) υψηλής στρατιωτικής τεχνολογίας είναι ένα δείγμα, ότι η Ελλάδα κινείται πλέον αποφασιστικά στη διεθνή «σκακιέρα» εκμεταλλευόμενη το πλεονέκτημα, που της δίνει η κυβερνητική σταθερότητα και η οποία πηγάζει από τη παραταξιακή της ισχύ.
*Ο Νικήτας Κακλαμάνης είναι Αντιπρόεδρος Βουλής των Ελλήνων, Βουλευτής Α’ Αθηνών της ΝΔ
