Δεν έχουν περάσει πολλά εικοσιτετράωρα από την ολοκλήρωση της βόλτας του Αμερικανού Προέδρου, Τζό Μπάϊντεν, στην Ευρώπη, και τις διθυραμβικές αποτιμήσεις των μέσων μαζικής ενημέρωσης για την παρουσία του στη Γηραιά Ήπειρο και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού. Ενδεικτική είναι και μια χαρακτηριστική δήλωση του Προέδρου της Γαλλίας, Εμμανουέλ Μακρόν, ο οποίος ανέφερε πως είναι εξαιρετικό να έχουμε ένα Αμερικανό Πρόεδρο μέλος του κλαμπ και μάλιστα διαθέσιμο να συνεργαστεί.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Την ίδια στιγμή βρισκόμαστε λίγες ώρες πριν από μια ακόμη “κρίσιμη” Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Τουρκία, και για μια ακόμη φορά ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών, Τόνι Μπλίνκεν βρίσκεται στο Βερολίνο, όπου θα συμμετέχει σε μια ακόμη συνάντηση για τη Λιβύη, όπου πρώτο τραπέζι θα είναι και η Τουρκία, χωρίς και πάλι την Ελλάδα.
Στο σύνολο του λοιπόν το κλαμπ που με τόσο θαυμασμό περιέγραψε στη δήλωσή του, ο κ. Μακρόν, συνδιαλέγεται κάθε λίγο και λιγάκι με την Τουρκία, την οποία κατά τα άλλα προειδοποιεί και μαλώνει ότι θα υποστεί τιμωρία, μακάρι να ήξερε κανείς ποια, στην περίπτωση που δεν τηρήσει καλή συμπεριφορά. Και μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό, ο κατά πολλούς έντονα στριμωγμένος Πρόεδρος της Τουρκίας, διαμηνύει προς πάσα κατεύθυνση, ότι η Τουρκία είναι μια σημαντική χώρα την οποία κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει και ότι δεν πρόκειται να κάνει καμία έκπτωση στις θέσεις του και στα συμφέροντα, όπως αυτός και το καθεστώς του τα αντιλαμβάνονται, της Τουρκίας.
Άποψη την οποία σε γενικές γραμμές ενστερνίζονται μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες με πρώτη και καλύτερη το Βερολίνο, ένθερμο υποστηρικτή και στυλοβάτη, στις δύσκολες στιγμές της Άγκυρας.
Αυτό είναι λοιπόν το κλαμπ το οποίο αυτή τη στιγμή κινεί τα νήματα στο διεθνές σύστημα, και από το οποίο αναμένουν κάποιοι αισιόδοξοι να βάλει στη θέσης της τον πειρατή της Ανατολικής Μεσογείου και του Διεθνούς Δικαίου, Ταγίπ Ερντογάν.
Και επειδή, γνωρίζουμε αρκετά καλά το κλαμπ των Βρυξελλών, με αποτέλεσμα να μην χρειάζεται να επαναλαμβανόμαστε, το σημαντικό είναι να ρίξουμε μια προσεκτική ματιά στο νέο μέλος του κλαμπ τον Αμερικανό Πρόεδρο, Τζό Μπάϊντεν και την κυβέρνησή του.
Μετά την ευρωπαϊκή βόλτα του Αμερικανού Προέδρου, η επικρατούσα άποψη είναι ότι ο εφιάλτης Τράμπ, τελείωσε, και οι Ηνωμένες Πολιτείες επανήλθαν στο κλαμπ του πολυμερισμού, του κλεισίματος των συμφωνιών πίσω από κλειστές πόρτες, του άλλα λέμε και άλλα εννοούμε. Άλλωστε στη συνέντευξη τύπου μετά την Συνάντηση Κορυφής ΗΠΑ και ΕΕ, ο Πρόεδρος Μπάϊντεν ήταν ξεκάθαρος, όταν απαντώντας σε σχετική ερώτηση δήλωσε ότι η εξωτερική πολιτική δεν “είναι θέμα εμπιστοσύνης, αλλά θέμα προσωπικού (εθνικού) συμφέροντος.” Πιο σαφής περιγραφή του δόγματος που θα ακολουθήσει η νέα αμερικανική κυβέρνηση, νομίζω πως δεν υπάρχει και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Παραδοσιακά, τουλάχιστον εδώ στην Ελλάδα, ισορροπούσαμε την αναποφασιστικότητα και τις κάτω από το τραπέζι συμφωνίες των Ευρωπαίων, με τη στήριξη ή έστω την ελπίδα στήριξης της Ουάσιγκτον, στα εθνικά μας συμφέροντα. Και δεν εννοεί κανείς πλήρη ταύτιση απόψεων, αλλά αποφυγή το να μείνει η Ελλάδα ανυπεράσπιστη στην ικανοποίηση των συμφερόντων του παραδοσιακού κλαμπ των Ευρωπαίων, που όσοι γνωρίζουν ιστορία, αντιλαμβάνονται το εννοώ.
Δυστυχώς, η αποτίμηση της ευρωπαϊκής βόλτας του Αμερικανού Προέδρου, δείχνει ότι παραχωρεί σε μεγάλο βαθμό, την πρωτοβουλία σε αυτό το κλαμπ, σε μια σειρά από κρίσιμα θέματα, κάτι που άλλωστε λίγο πολύ είχε κάνει και ο Μπαράκ Ομπάμα του οποίου ο κ. Μπάϊντεν, υπήρξε για οκτώ χρόνια Αντιπρόεδρος.
Επιστροφή στην Συμφωνία του Παρισιού για την Κλιματική Αλλαγή, προσπάθεια επιστροφής στη Διεθνή Συμφωνία με το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα, επιστροφή στον αποτυχημένο και διεφθαρμένο Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, με απλά λόγια επιστροφή στο παλιό εγχειρίδιο, που η εποχή και οι εξελίξεις όχι μόνο έχουν ξεπεράσει, αλλά έχει αποδειχθεί ότι η διαχείρισή του είναι από επικίνδυνη, έως καταστροφική.
Και σίγουρα η επαναφορά αυτού του ξεπερασμένου και επικίνδυνου εγχειριδίου διεθνούς πολιτικής, είναι εξαιρετικά αρνητική εξέλιξη για την Ελλάδα και τα εθνικά μας συμφέροντα. Διότι όπως πολύ ωμά το ξεκαθάρισε ο Αμερικανός Πρόεδρος, αυτό που μετράει είναι το προσωπικό συμφέρον, άρα το συμφέρον των ισχυρών.
Αν βρεθεί κάποιος που μπορεί να στηρίξει πως είναι δυνατόν, όταν έλθει η στιγμή του δια ταύτα, τα μέλη αυτού του κλαμπ των ισχυρών, να συμπαραταχθούν με τη μικρή Ελλάδα, και παρά τα τεράστια προβλήματα της και την προκλητική σε πολλά επίπεδα συμπεριφορά της, να κλοτσήσουν και να τιμωρήσουν την Τουρκία, πραγματικά θα ήθελα να το ακούσω με ενδιαφέρον.
Όπως, πραγματικά περιμένω με εξαιρετικό ενδιαφέρον και αγωνία, τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής των Βρυξελλών, για την Τουρκία.
Ιστορικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες, αποτελούσαν το αντίβαρο στις πίσω από τις κλειστές πόρτες συμφωνίες συμφερόντων των Ευρωπαίων, μετά τη βόλτα Μπάϊντεν στην Ευρώπη, και τη μετατροπή του Αμερικανού Προέδρου, σε ΕυρωΤζό, θα πρέπει να είμαστε πολύ ανήσυχοι για αυτά που έρχονται.
Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Αναλυτής Διεθνών Σχέσεων, Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, Μέλος του The International Institute for Strategic Studies, και επί σειρά ετών Ανταποκριτής στην Washington DC, διαπιστευμένος στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο.
