Η ασυνέπεια λόγων και έργων που χαρακτηρίζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιβεβαιώθηκε χθες για πολλοστή φορά με αφορμή το νομοσχέδιο για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού.
Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δια της αρμόδιας τομεάρχου Αποδήμου Ελληνισμού Θεοδώρας Τζάκρη είχε δεσμευθεί για την κατάργηση των περιορισμών στο δικαίωμα ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού, χαρακτηρίζοντάς τους μάλιστα ως “άδικους και υποτιμητικούς για την Ομογένεια”, όταν ήρθε στη Βουλή ψήφισε το αντίθετο!
Η μικρόψυχη και κοντόφθαλμη στάση του ΣΥΡΙΖΑ, στέρησε από τους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό το δικαίωμα να ψηφίζουν ανεμπόδιστα στις εθνικές εκλογές από τον τόπο διαμονής τους, υπονομεύοντας μία εθνική αναγκαιότητα.
Οι επίμαχοι περιορισμοί διετούς διαμονής στην Ελλάδα κατά την τελευταία 35ετία και υποβολής φορολογικής δήλωσης τα δύο τελευταία έτη, είχαν τεθεί με πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ ως κυβέρνηση στα τέλη του 2019 αναγκάστηκε να τους υιοθετήσει, προκειμένου να επιτευχθεί η απαιτούμενη κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 2/3 της Βουλής και να αποκτήσουν για πρώτη φορά οι ομογενείς μας δικαίωμα ψήφου από τον τόπο κατοικίας τους.
Μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ για να θολώσει τα νερά πρότεινε οι απόδημοι να ψηφίζουν για 4 έδρες γεωγραφικά κατανεμημένες, ερχόμενος σε αντίθεση ακόμη και με τη δική του πρόταση νόμου του 2019, εισηγούμενος ουσιαστικά η ψήφος των ομογενών να μην έχει το ίδιο βάρος με αυτή των υπολοίπων εκλογέων και να μην συνυπολογίζεται στο πανελλαδικό ποσοστό.
Η αντισυνταγματικότητα της ανωτέρω πρότασης είναι προφανής, καθώς παραβιάζεται ευθέως η αρχή της ισοτιμίας της ψήφου. Επίσης στο άρθρο 51 του Συντάγματος προβλέπεται ότι νόμος δεν μπορεί να περιορίσει το εκλογικό δικαίωμα παρά μόνο αν δεν έχει συμπληρωθεί κατώτατο όριο ηλικίας, λόγω ανικανότητας δικαιοπραξίας ή ως συνέπεια αμετάκλητης ποινικής καταδίκης για ορισμένα εγκλήματα.
Η έκδηλη αμηχανία του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτει πόσο φοβάται την ψήφο των ομογενών. Το γιατί φοβάται, γίνεται εύκολα αντιληπτό, καθώς οι Έλληνες του εξωτερικού έχουν προσωπικά βιώματα και παραστάσεις από τον εκτός Ελλάδας κόσμο, που θα επηρεάσουν την ψήφο τους.
Όταν επί παραδείγματι για τον ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του οι καταλήψεις, οι προπηλακισμοί, η φθορά δημόσιας περιουσίας και η ασυδοσία στο χώρο των ελληνικών πανεπιστημίων είναι κάτι φυσιολογικό, πώς είναι δυνατόν να επιθυμούν ως ψηφοφόρους τους Έλληνες του εξωτερικού, που έχουν προσωπική εμπειρία για την ακριβώς αντίθετη εικόνα των Πανεπιστημίων της αλλοδαπής?
Προφανώς κάτι ανάλογο ισχύει και για πολλούς ακόμη τομείς της καθημερινότητας, γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει με κάθε τρόπο να περιορίσει τη δυνατότητα των ομογενών μας να ψηφίσουν, αντιμετωπίζοντάς τους ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Έτσι εκτός από τους περιορισμούς περί διετούς παραμονής στην Ελλάδα και υποβολής φορολογικής δήλωσης, είχε απαιτήσει, προκειμένου να ψηφίσει το νόμο του 2019, τη φυσική παρουσία των εκλογέων σε προξενείο, αρνούμενος τη δυνατότητα επιστολικής ψήφου.
Όμως πολλοί ομογενείς δεν διαμένουν σε μεγάλες πόλεις με προξενεία, αλλά σε πιο απομακρυσμένες περιοχές, που καθιστούν από δύσκολη έως απαγορευτική την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος με φυσική παρουσία, όταν επί παραδείγματι, ιδίως στις ΗΠΑ, για πολλούς Έλληνες το πλησιέστερο προξενείο μπορεί να απέχει ακόμη και 2.000 χιλιόμετρα από τον τόπο κατοικίας τους.
Ο πραγματικός στόχος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αποδυναμώσει τη φωνή της Ομογένειας αποκαλύπτεται, όταν υποστηρίζει ως επιτυχημένο το παράδειγμα Γαλλίας, Ιταλίας και Πορτογαλίας, που αναγνώρισαν στους αποδήμους τους δικαίωμα εκπροσώπησης, αλλά μέσω ειδικής λίστας προκαθορισμένου αριθμού βουλευτών.
Ωστόσο η ανωτέρω θέση αποτελεί έμμεση ομολογία των προθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς οι ειδικοί συνταγματολόγοι της Επιτροπής της Βενετίας του Συμβουλίου της Ευρώπης, έχουν χαρακτηρίσει τις περιπτώσεις των ανωτέρω τριών χωρών ως “καλή πρακτική, αλλά για όσα κράτη επιθυμούν να αμβλύνουν τις συνέπειες της μαζικότητας της συμμετοχής των εκτός επικρατείας εκλογέων στο εκλογικό αποτέλεσμα”.
Όμως η Ελλάδα οφείλει να κινηθεί ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση, ως χώρα που βρίσκεται σε εξαιρετικά ευαίσθητη γεωπολιτικά περιοχή με πολλά ανοικτά μέτωπα και με μεγάλη ανάγκη της ενεργού συμμετοχής και της έμπρακτης στήριξης των ομογενών της, οι οποίοι αποτελούν διαχρονικά ένα εξαιρετικά δυναμικό κομμάτι του ελληνισμού με ισχυρότατους δεσμούς με την πατρίδα.
Εξάλλου οι κάθε μορφής περιορισμοί που προτείνονται από τον ΣΥΡΙΖΑ στον βωμό του κομματικού συμφέροντος, εκτός όλων των άλλων, αντιβαίνουν και στην αρχή της καθολικής ψηφοφορίας. Δηλαδή εκτός από εθνικά βλαπτικοί είναι και συνταγματικοί προβληματικοί.
Από ιστορική άποψη, η απόπειρα κάποιων να αποδυναμώσουν τη φωνή του απόδημου ελληνισμού θυμίζει την εθνικά επιζήμια διαμάχη ανάμεσα στους “αυτόχθονες” και τους “ετερόχθονες” στην Εθνοσυνέλευση του 1844, για το εάν οι Έλληνες από τις απελευθερωμένες περιοχές θα έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους Έλληνες.
Όμως και τότε και τώρα, στα δύσκολα δεν περισσεύει κανείς! Ο απόδημος ελληνισμός δικαιούται να συμμετέχει και να συνδιαμορφώνει ισότιμα με τους εντός των συνόρων Έλληνες τις τύχες του έθνους, χωρίς περιττές προϋποθέσεις και γραφειοκρατικά προσκόμματα.
Εν κατακλείδι, όποιος φοβάται την Ομογένεια, δεν θέλει η Βουλή των Ελλήνων να είναι όλων των Ελλήνων!
*Η κα Ελίζα Βόζεμπεργκ είναι ευρωβουλευτής ΝΔ
