Με λαμπρότητα, ιεροπρέπεια και σύμφωνα με την μακραίωνη εκκλησιαστική παράδοση και τάξη εορτάσθηκε στο Κέντρο της Ορθοδοξίας η Λαμπροφόρος Ανάσταση του Κυρίου.
Η Α.Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος προέστη τα μεσάνυχτα του Μ.Σαββάτου της τελετής της Αναστάσεως στον αυλόγυρο του Πατριαρχείου, περιστοιχιζόμενος από τους Σεβ. Μητροπολίτες Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνα, Μυριοφύτου και Περιστάσεως κ. Ειρηναίο, Μύρων κ. Χρυσόστομο, Σαράντα Εκκλησιών κ. Ανδρέα, και Προύσης κ. Ιωακείμ, καθώς και από τους κληρικούς της Πατριαρχικής Αυλής, και ακολούθως απηύθυνε Μήνυμα για την εορτή του Αγίου Πάσχα προς το πλήρωμα της Εκκλησίας, και ιδιαιτέρως προς τους δοκιμαζόμενους συνανθρώπους μας από την Πανδημία. Ιδιαίτερη αναφορά δε έκανε σε “εκείνους που στα ερευνητικά και νοσηλευτικά κέντρα δίνουν θυσιαστικά την μάχη για να συνδράμουν όλους εμάς, για να υπερβή η ανθρωπότητα και αυτήν την σκληρή δοκιμασία”.
Στην τελετή της Αναστάσεως παρέστησαν η Γενική Πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη Ευγεν. κ. Γεωργία Σουλτανοπούλου, με τον σύζυγό της, Πρέσβη κ. Ιωάννη Ραπτάκη, καθώς και προσκυνητές από το εξωτερικό και πιστοί από την Πόλη. Την Αδελφότητα Οφφικιαλίων του Οικουμενικού Πατριαρχείου «Παναγία ἡ Παμμακάριστος» εκπροσώπησε ο Γενικός Γραμματέας της, Ελλογιμ. κ. Κωνσταντίνος Δεληκωσταντής, Άρχων Διδάσκαλος του Γένους της Μ.τ.Χ.Ε..
Ακολούθως ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης προεξήρχε της Αναστάσιμης Θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων των Σεβ. Αρχιερέων.
Συγκεκριμένα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης είπε:
Τιμιώτατοι αδελφοί,
Προσφιλέστατα τέκνα εν Κυρίω,
Μόλις ήχησε το κοσμοχαρμόσυνο άγγελμα «Χριστός ανέστη!», η ουράνια δοξολογία, η συμπαντική ευχαριστία. Αυτό το ευάγγελο μήνυμα μετέτρεψε και τότε, την νύχτα εκείνου του Σαββάτου, την σκοτεινή κατάληξη της προδοσίας, της χλεύης, του σταυρού, του θανάτου, του τάφου, στην πιο εντυπωσιακή φωτοχυσία, από το «γενηθήτω φως» της δημιουργίας μέχρι την ανέσπερη ημέρα της Βασιλείας.
Όλα τα είχε η νύχτα του Σαββάτου εκείνου, όπως όλα τα συμπυκνώνει και η αποψινή βραδιά, που οδηγεί στην «μία των Σαββάτων», στο τερπνόν Πάσχα. Βραδιά Μεγάλου Σαββάτου είναι άλλωστε ολόκληρη η ζωή μας, ενώπιον του Θεού!
Την ώρα αυτή, την λαμπρή και Αναστάσιμη, που συναχθήκαμε εδώ, στο Πάνσεπτο Θυσιαστήριο μαρτυρίου και μαρτυρίας της Αληθείας του Χριστού, η σκέψη του Πατριάρχου σας βγαίνει από το Εσταυρωμένο Φανάρι, από τα τείχη της Βασιλεύουσας, για να φτάση σε όλους, όσοι, αυτήν την νύχτα, νιώθουν δυσβάστακτο το βάρος των δεινών και της θλίψης.
Τρέχει η σκέψη μου, πολύ έντονα αυτήν την ώρα, στις εντατικές και στα νοσοκομεία, εκεί όπου η επίγεια ζωή αναμετράται με τον ξένο προς την φύση μας θάνατο, τον «έσχατο εχθρό», κατά τον Απόστολο Παύλο.
Η καρδιά μου πάλλεται με όλους, όσοι απόψε πενθούν ένα δικό τους αγαπημένο πρόσωπο που τους στέρησε η πανδημία. Η ψυχή μου ευλογεί, ξανά και ξανά, εκείνους που στα ερευνητικά και νοσηλευτικά κέντρα δίνουν θυσιαστικά την μάχη για να συνδράμουν όλους εμάς, για να υπερβή η ανθρωπότητα και αυτήν την σκληρή δοκιμασία.
Άλλωστε, αυτό είναι το Πάσχα! Είναι πέρασμα. Και ποτέ το πέρασμα δεν είναι ειδυλλιακό! Φέρει πάντοτε τα στίγματα της αγωνίας και του φόβου του άγνωστου.
Ως διάβαση βιώνουμε το Πάσχα και εφέτος. Διάβαση, πέρα και από τα δεινά της πανδημίας, στην αποκατάσταση της πρόσωπον προς πρόσωπον επικοινωνίας, που τόσο μας έλειψε, μετάβαση σε μια ευλογημένη Γη της Επαγγελίας, μετά την οδυνηρή περιπλάνηση στην έρημο της φονικής νόσου.
Για να οικοδομηθή η ελπίδα μας αυτή, αλλά και κάθε ελπίδα και προσδοκία μας, δεν υπάρχει πιο στέρεο έδαφος από το γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού! Δεν είναι ζωντανή η ζωή μας δίχως Χριστό!
Την πασχαλινή αυτή νύχτα, όλα, η αγωνία, ο φόβος, ο θάνατος, το απρόβλεπτο, όλες οι αλλοτριώσεις μας, στις πιο απομακρυσμένες γωνιές της γης, στα βάθη κάθε ραγισμένης καρδιάς, τώρα και στο μέλλον, περιμένουν Εκείνον, τον εξαναστάντα εκ του μνήματος Λυτρωτή, τον νικητή της φθοράς, του πόνου και του θανάτου, για να μεταμορφωθούν, με ολόφωτο ορίζοντα και σωτηριώδη προοπτική, «α οφθαλμός ουκ είδε και ούς ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν» (Α´ Κορ. β´9).
Χριστός Ανέστη!
