Ὁ λόγος αὐτός τοῦ Σταυροῦ φοβερός καί κεραυνοβόλος!… Ὑπέροχος καί ὡραῖος!… Ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἀπό τό ὕψος τῆς ἄκρας ταπείνωσής Του, πάνω ἀπό τό ξύλο τῆς θυσίας Του δέν βαρυγκομᾶ γιά τούς διῶκτες Του (διῶκτες καί δημίους – ἀλίμονον – ὅλων τῶν ἐποχῶν), ἀλλ’ ἀπευθύνει προσευχητικό λόγο συγχωρητικότητας πρός τόν Πατέρα τόν ἐν τοῖς Οὐρανοῖς.
Του Σεβ. Μητροπολίτη Δωδώνης κ.κ. Χρυσοστόμου
Ὑποκλινόμαστε οἱ Χριστιανοί μπροστά στήν μεγαλωσύνη τῆς θυσίας Του, ἀλλά καί ἡ ἔκφραση τῆς συγχωρητικότητάς Του ἀποτελεῖ κορυφαία ἱστορική στιγμή, ἡ ὁποία – θέλουμε δέν θέλουμε – ἀλλάζει τή ροή τῆς Ἱστορίας πρός τό καλύτερο καί ποιοτικότερο. Ὁ Μέγας Ἀθῶος ὑποφέρει καί ὑπομένει τήν κακότητα πάντων ἡμῶν. Ὁ «ὡραῖος κάλλει παρά πάντας βροτούς» ἀναδέχεται τίς παντοειδεῖς ἀσχημίες τῆς Ἀνθρωπότητας καί τίς συγχωρεῖ, ἀμνηστεύοντας τούς ὑπαίτιους.
Ἄν γιά μιά καί μόνη στιγμή βάλουμε θεωρητικά τόν ἑαυτό μας στή θέση Ἐκείνου, κατά πόσον θ’ ἀντέχαμε, ὄχι μόνον τά παθήματα, ἀλλά θά βρίσκαμε ἆραγε τήν δύναμη νά συγχωρήσουμε τούς αἴτιους τῶν δεινῶν μας αὐτῶν; Μέ τί χείλη θά προφέραμε τόν θεϊκῆς πνοῆς παραπάνω λόγο: «ἄφες αὐτοῖς, οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι»; Ἐτοῦτο ἀκριβῶς εἶναι πού διαφοροποιεῖ τόν Θεό ἀπ’ τόν Ἄνθρωπο: Τό ὅτι δηλαδή ὁ Ἄνθρωπος πολύ συχνά δυσκολεύεται νά ὑπερβεῖ τ’ ἀνθρώπινα, ὥστε νά θεωθεῖ.
Ἡ θυσία ὅμως τοῦ Σταυροῦ πρός τοῦτο ἀκριβῶς συνέβη: Γιά νά θεώσει τά γήινα καί ν’ ἀφθαρτίσει τά φθαρτά, δείχνοντας διαχρονική ὁδό σωτηρίας.
Πενθηφόρος ὁμήγυρις,
Στρέψατε, παρακαλῶ, τά βλέμματά Σας πρός τόν Δοτῆρα τῆς Συγνώμης, τόν Ἐσταυρωμένο Ἀρχηγό τῆς πίστεώς μας. Ὡς «βασιλεύς τῆς δόξης» παρεῖξε τότε (καί ἀπό τότε κάθε μέρα) τό δικαίωμα καί τήν ὑποχρέωση τῆς Συγνώμης πρός πάντα ἄνθρωπον. Αὐτή ὅμως ἡ καινούργια πραγματικότητα, ἡ ἀμέριστη καί ἀδιάπτωτη Δωρεά τοῦ Σταυροῦ, δέν ἐνεργοποιεῖται κατά μαγικό τρόπο.
Προϋποθέτει ἀγωνιστική συμπεριφορά καί δάκρυα πνευματικῆς προσπάθειας. Ἀποτελεῖ τήν κατάληξη καί τό εὐλογημένο τέρμα τῆς σταυρώσιμης πορείας κάθε ἀνθρώπου κάθε ἐποχῆς. Γιά νά μπορέσουμε νά συγχωροῦμε, προαπαιτεῖται σταύρωση τῆς παλαιότητάς μας, ἤτοι τοῦ κακοῦ μας ἑαυτοῦ καί ὅλων τῶν λοιπῶν μειονεξιῶν μας. Δέν ὁμιλῶ γιά «ἀγγελοποίηση» (κάτι τέτοιο θά ἦταν ἐντελῶς ἔξω ἀπό τήν Ὀρθόξοξη Ἀνθρωπολογία), ἀλλά γι’ ἀνύστακτο ἀγώνα καί γιά καθημερινές νίκες ἐπί τῶν πολλαπλῶν παθῶν καί τῶν λαθῶν μας.
Ἐάν κάτι τέτοιο κατορθώσουμε, ἐάν -μέ ἄλλους λόγους- καταφέρουμε νά ἐξανθρωπίσουμε σταδιακά τή μειονεκτούσα καί ἀσθενή ἀνθρώπινή μας ὑπόσταση, τότε θά ἔχουμε ἐπανεύρει τόν εὐθύτατο δρόμο πρός τή θέωση. Στόν δρόμο αὐτόν, πού δέν εἶναι καθόλου ἀνθόσπαρτος, προηγεῖται πάντα ὁ Πρῶτος Διδάξας: Ὁ Ἐσταυρωμένος Κύριος τῆς Ζωῆς καί τῆς Ἱστορίας μας! Δεύτερο, μά ἐξόχως συγκινητικό παράδειγμα γιά μᾶς τούς Ζακυνθίους καί ὅλους τούς φιλαγίους, ὀρθώνεται τό ὑψηλό πνευματικό παράδειγμα τοῦ Ἁγίου τῆς Συγνώμης, Πολιούχου καί Προστάτη μας Διονυσίου τοῦ θαυματουργοῦ.
Μέ τό κλειδί τῆς Συγχωρητικότητας (μιά καί ἀγαπητικά συμπεριφέρθηκε στόν ἴδιο τόν φονέα τοῦ ἀδελφοῦ του) εἰσῆλθε ἄξια καί δίκαια στήν Αἰωνιότητα, καταδεικνύοντας «ὁδόν ἀρίστην» πρός κάθε ἐνδιαφερόμενον καί ἤδη τιμᾶται καί δοξάζεται ἐντός τοῦ πανσέπτου ἐτούτου ναοῦ του.
Ἐάν ἀναλόγως πράξουμε καί μεῖς, θά μποροῦμε νά βλέπουμε τόν κόσμο καί ὅ,τι τόν ἀφορᾶ ἤ τόν διέπει μέ ἄλλα μάτια. Ἡ πνευματική μας ὅραση ὑπό τό πρίσμα τῆς Θυσίας καί τῆς Συγνώμης τοῦ Σταυροῦ, θά ἔχει ἀποκτήσει οὐσιαστικές δυνατότητες πρόσβασης στό Μυστήριο!!! Ἔτσι καί μόνον ἔτσι θά τελεσφορήσει τό σχέδιο τῆς θείας Οἰκονομίας. Ἔτσι καί μόνον ἔτσι θά δοῦμε καλύτερες μέρες στή ζωή καί τά ἔργα μας!!!
Σήμερα, Μεγάλη Παρασκευή, ἡμέρα εἰλικρινοῦς νήψης καί πνευματικῆς αὐτοενδοσκόπησης, εἶναι ἀνάγκη νά προβληματισθοῦμε γόνιμα καί σωστικά μπροστά στόν Μεγάλο Νεκρό. Ἐκεῖνος ὑπέρ μας καί εἰς βάρος Του, μέ τόν σταυρικό Του θάνατο κατάργησε τήν κατάρα, νέκρωσε τόν θάνατο καί χορήγησε στόν Κόσμο μας τήν δυνατότητα τῆς Αἰωνιότητας. Ἐμεῖς διά τῆς Ταπεινώσεως, τῆς Συγχωρητικότητας, τῆς ἔμπρακτης δηλαδή Μετανοίας μποροῦμε πλέον νά βιώνουμε Ἀνάσταση, κατανικώντας τό κράτος τοῦ κάθε εἴδους Τάφου καί Θανάτου. Τί θά πράξουμε, λοιπόν; Τοῦ ὕψους ἤ τοῦ βάθους; Τῆς ζωῆς ἤ τοῦ θανάτου; Τῆς σωτηρίας ἤ τοῦ χαμοῦ; Ἡ ἐπιλογή, προσωπική τοῦ καθενός!…
Καλή Ἀνάσταση, ἀγαπητοί!
