Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο. Όταν ο μανιώδης συλλέκτης παλιών εμφανίσεων της ΑΕΚ, Μάνος Τζανακάκης, δέχτηκε πρόταση να παραχωρήσει τη συλλογή του στο υπό κατασκευή Μουσείο του συλλόγου, δεν το σκέφτηκε πολύ. Δώρισε όλες τις αγαπημένες του φανέλες, περίπου 40 τον αριθμό, οι οποίες θα βρίσκονται στον τελευταίο όροφο του Μουσείου της Ιστορίας της ΑΕΚ. Το κτίριο έχει ήδη ανεγερθεί στο νέο γήπεδο της Ένωσης, στο σημείο όπου βρισκόταν η παλιά «σκεπαστή» του «Νίκος Γκούμας».
Χρειάστηκαν πολλές εργατοώρες και αρκετό «ρευστό» για να συγκεντρώσει ο κ. Τζανακάκης περίπου 40 φανέλες, όλες αγωνιστικές, «match worn» όπως λέγονται στη διεθνή ορολογία των συλλεκτών. Τα πρώτο πράγμα που θα φανταζόταν κανείς είναι ότι δυσκολεύτηκε να τις αποχωριστεί. Όμως, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, όπως αποκαλύπτει ο ίδιος σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
«Πολύς κόσμος δυσκολεύεται να αποχωριστεί τη συλλογή του. Για εμένα ήταν εύκολο και θα έλεγα μάλιστα εντυπωσιακά εύκολο, αν αναλογιστούμε ότι έχω κάνει τεράστιο αγώνα και έχω ξοδεύψει πολλά χρήματα. Λες και κάτι με οδήγησε στο να τις βρώ και να τις δώσω εκεί που πρέπει να είναι. Ένιωσα ότι όλο αυτό συνέβαινε, γιατί έπρεπε κάποιος να τις βρει για να τις μεταφέρει εκεί που είναι η θέση τους. Δεν προορίζονται για τις βλέπουν φίλοι και γνωστοί ή να τις επιδεικνύω στα social media. Η λέξη κάρμα αντιπροσωπεύει απόλυτα αυτή την ιστορία. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι υπάρχουν εξίσου παλιές και σπάνιες φανέλες, οι οποίες θα είναι στη ντουλάπα ενός συλλέκτη ή ενός που δεν ξέρει καν την αξία τους. Οι δικές μου θα είναι πλέον στη φυσική τους θέση: στο Μουσείο της ΑΕΚ» λέει ο Ηρακλειώτης φίλαθλος.
Πόση… τρέλα χρειάζεται για να ξεκινήσει κάποιος μια τέτοια συλλογή; «Οι περισσότεροι είναι τρελοί, με την καλή έννοια βεβαια. Ωστόσο, στους δεκα συλλέκτες εμφανίσεων, οι επτά είναι ΑΕΚ. Ο ΑΕΚτζής είναι πολύ πιο δεμένος συναισθηματικά και ψάχνει πάντα αυτό το κομμάτι από μια προσωπική εμπειρία». Μια συλλογή με αντικείμενα ανυπολόγιστης αξίας, συναισθηματικής αλλά και ιστορικής. Για παράδειγμα, η φανέλα που φόρεσε η ΑΕΚ στον ημιτελικό του κυπέλλου UEFA με τη Γιουβέντους στο Τορίνο στις 6 Απριλίου του 1977, ίσως να είναι η μοναδική που διασώζεται σήμερα. «Όταν είδα ότι υπήρχε αυτή η φανέλα, δεν υπολόγισα τίποτα. Ήταν το πρώτο παιχνίδι που είχα δει στο σπίτι μου σε καινούρια ασπρόμαυρη τηλεόραση. Ηταν η αρχή μιας μεγάλης αγάπης. Αυτή ήταν η πιο παλιά κι η πιο πολύτιμη στη συλλογή μου. Είναι το νούμερο «3» (σ.σ του Στέφανου Θεοδωρίδη). Είναι το Αγιο δισκοπότηρο!».
Παράλληλα, ο κ. Τζανακάκης εξηγεί τις δυσκολίες που υπάρχουν στην εύρεση εμφανίσεων προ δεκαετίας 1990: «Μέχρι τη συνεργασία της ΑΕΚ με την εταιρία Basic, όταν άνοιξε μπουτίκ, άρχισαν να κυκλοφορούν επίσημες εμφανίσεις, οι φανέλες ήταν πολύ λίγες. Για παράδειγμα, η ομάδα έπαιρνε έναν συγκεκριμένο αριθμό για να παίζει όλη τη χρονιά, ούτε έβγαιναν καινούριες και πολύ σπάνια τις έδιναν στους φιλάθλους. Παλαιότερα η ΑΕΚ συνεργαζόταν με ελληνικές βιοτεχνίες που έραβαν τις φανέλες. Αν την έχανες, δεν μπορουσες να ράψεις άλλη! Από τη δεκαετία του 1960 δεν υπάρχουν καθόλου εμφανίσεις κι αυτό γιατί οι εμφανίσεις χρησιμοποιούνταν καθημερινά. Δεν υπήρχαν καν προπονητικές φανέλες, άρα καταλαβαίνετε ότι οι παίκτες τις… έλιωναν».
Τέλος, ο φίλος της ΑΕΚ αποκάλυψε ότι έχει ήδη ταξιδέψει με το μυαλό του στον τελευταίο όροφο του κτιρίου, όπου θα στεγαστεί το Μουσείο.
«Έχω ζήσει ήδη στο μυαλό μου τη στιγμή πολλές φορές. Έχω πάει στο μουσείο, έχω δει τις εμφανίσεις να λάμπουν σε γυάλινες προθήκες. Αν ο Θεός θελήσει, θα είναι μια στιγμή ανατριχίλας για μένα. Ήδη νιώθω γεμάτος με αυτό που έχω κάνει. Εχω λάβει απίστευτα μηνύματα αγάπης από αδέλφια ΑΕΚτζήδες, αλλά και από συλλέκτες οπαδούς άλλων ομάδων. Υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός μεταξύ μας, όπως πρέπει να γίνεται παντού. Το ποδόσφαιρο δεν είναι πόλεμος, είναι πάθος και διασκέδαση».
