Η υγειονομική κρίση, η πρόταξη της δημόσιας υγείας, δεν είναι άλλοθι για να εμπαίζεται η κοινωνία με λέξεις που κυμαίνονται σε κλίμακα lockdown.
Τα μέτρα είναι σαφή, ξεκάθαρα. Συγκεκριμένα και διατυπωμένα σε ΦΕΚ. Είναι ήδη σκληρά και παράλληλα λογικά. Αν δεν τηρούνται από έναν αριθμό, δεν σημαίνει πως δεν τηρούνται από έναν άλλον αξιοσέβαστο αριθμό πολιτών. Αν πάλι, ο αριθμός εκείνων που τα αγνοούν είναι ικανός να βλάψει το όλον, τότε το πρόβλημα προκύπτει από τον ελεγκτικό μηχανισμό και μόνο. Όχι από το σύνολο.
Γράφει η Ελένη Κριτσιδήμα
Σε μια αποστροφή του λόγου του, σε ένα από τα διαγγέλματά του, ο πρωθυπουργός είχε αναφερθεί σε “δικαιολογημένα κουρασμένους πολίτες”. Αυτό που καλείται σήμερα να αντιληφθεί, προτού να είναι αργά, είναι πως αυτοί “οι δικαιολογημένα κουρασμένοι πολίτες” δεν έχουν εξαντληθεί από τον εγκλεισμό, αλλά από τα δύο μέτρα και δύο σταθμά που ισχύουν εκεί έξω.
Αισθάνονται εξαντλημένοι, όχι επειδή στερούνται τα αγαπημένα πρόσωπά τους ή μία βόλτα. Για αυτά όλα έχουν βρει υποκατάστατα, βιντεοκλήσεις, zoom, βιβλία, ένα ποτήρι κρασί με μία ταινία, μαγειρική, κηπουρική, κτλ. Νιώθουν κόπωση, διότι αντιλαμβάνονται πως ο κόπος τους είναι μάταιος. Γιατί πάνω από τον φόβο για τη δημόσια Υγεία, μπαίνει ο φόβος για ρήξη με την Εκκλησία, φόβος μην διαλυθεί η οικονομία, φόβος μην δοθεί πάτημα στην αντιπολίτευση να μιλήσει για ακροδεξιά πολιτική. Γιατί την ίδια ώρα υποτιμάται η προσπάθειά τους, η πολύμηνη απόσταση που έχουν κρατήσει από τους αγαπημένους τους, η μακρά οικονομική ανέχειά τους, η μοναξιά στην οποία έχουν τεθεί. Γιατί ακούν από διαρροές πως τόσο καιρό που ζουν σε απομόνωση, τηρώντας τα μέτρα, δεν είχαμε σκληρό lockdown.
Αιδώς! Δεν φταίνε τα σχολεία, ούτε και τα παιδιά. Δεν φταίνε καν οι έμποροι που ζητούσαν απελπισμένα να ανοίξουν οι επιχειρήσεις τους. Φταίει μόνο η καταχρηστική χαλαρότητα και η ευλογία που της δόθηκε. Δεν χρειαζόμαστε σκληρότερα μέτρα. Ίσως να μην υπάρχουν σκληρότερα. Φτάσαμε στο σημείο που η κλίμακα μέτρησης αλλάζει από αυστηρή σε αστεία. Το μόνο που χρειάζεται πλέον είναι η Αστυνομία να κάνει τη δουλειά της. Να κόβει πρόστιμα, όχι στον ηλικιωμένο που βγήκε να ψωνίσει και ξέχασε να στείλει μήνυμα. Στους θαμώνες του Κολωνακίου που πίνουν καφέ σε όρθιες παρέες. Στους Ρομά που μπαίνουν στα ΜΜΜ χωρίς μάσκες. Στους μετανάστες που βρίσκονται σε όλα τα φανάρια της Αττικής. Στους θρησκόληπτους και στους επαναστάτες.
