Είναι καλά γνωστό ότι, από το 1973, η Τουρκία έχει εγκαινιάσει μια επιθετική, αναθεωρητική στρατηγική σε βάρος του Ελληνισμού και ότι έκτοτε -με κρίσεις που προκαλεί- προσθέτει νέες αυθαίρετες διεκδικήσεις. Από τη διεκδίκηση τμημάτων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο έφτασε τώρα ακόμη και στα νότια της Κρήτης. Από την αμφισβήτηση του FIR Αθηνών προχώρησε στην απόπειρα ανάληψης της ευθύνης για τμήματα της Περιοχής Έρευνας και Διάσωσης που ανήκουν στην ελληνική δικαιοδοσία, ακόμη και στην ελληνική κυριαρχία. Και από την απειλή πολέμου στην περίπτωση που η Ελλάδα ενεργοποιήσει το διεθνώς κατοχυρωμένο δικαίωμα επέκτασης των χωρικών της υδάτων στους ισχυρισμούς για δήθεν «γκρίζες ζώνες» και τη διεκδίκηση ελληνικών νησιών. Και ενώ κατέλαβε τη μισή Κύπρο, κι ενώ επίσημα απειλεί με πόλεμο και ενώ έχει εγκαταστήσει στα μικρασιατικά παράλια τη λεγόμενη Στρατιά του Αιγαίου αξιώνει αποστρατικοποίηση των νησιών μας.
Του Σταύρου Καλαφάτη*
Βεβαίως η διεκδικητική στρατηγική της Τουρκίας είναι παλιά, και όχι καινούργια, δυναμική και όχι στατική, εξελισσόμενη και όχι επαναλαμβανόμενη. Στο τελευταίο, ωστόσο, διάστημα εμφανίζει μια νέα επίμονη έξαρση, με αλλόκοτες κινήσεις και ανόητη ρητορική. Ο Σουλτάνος καταρτίζει και προβάλλει αυθαίρετους χάρτες εξαφανίζοντας νησιά και χαράσσοντας σύνορα με χώρες που η χώρα του δεν συνορεύει. Παραβιάζει κατάφωρα τη Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας, την οποία αφενός δεν υπέγραψε και αφετέρου επικαλείται. Προσβάλλει αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Η.Ε. και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Κύπρο. Διεκδικεί δικαιοδοσίες ακόμη και στα ελληνικά χωρικά ύδατα. Προβάλλει όλες τις έως τώρα παράνομες και αυθαίρετες απαιτήσεις της χώρας του προσθέτοντας και καινούργιες, τόσο παράλογες που πείθουν τη διεθνή κοινότητα όχι μόνο για το άδικο, αλλά και το παράλογο των κινήσεών του. Και την ίδια ώρα, χωρίς καν να κρύβεται, τροφοδοτεί τρομοκρατικούς πυρήνες στη Βόρειο Αφρική -και όχι μόνο- απειλώντας την ασφάλεια της Ευρώπης. Καταφεύγει σε ακρότητες που δεν αντέχουν σε καμία λογική και προκαλούν ακόμη και χώρες που έχουν λόγους να επιλέγουν τακτική κατευνασμού.
Τα τελευταία γεγονότα είναι ακόμη πιο αποκαλυπτικά. Λίγες μέρες μετά την έκκληση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να εγκαταλείψει τις προκλήσεις προκειμένου να ανοίξει το δρόμο νέας ευρωπαϊκής στήριξης αποφάσισε να πάει κόντρα. Λίγες μέρες μετά την υπόσχεση πως θα απευθύνει πρόσκληση διερευνητικών επαφών, απάντησε με πρόκληση ερευνητικών και πολεμικών σκαφών. Λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ για συμφωνία αποφυγής στρατιωτικών ασκήσεων στις εθνικές εορτές ανακοινώνει ασκήσεις κατά την 28η Οκτωβρίου. Αδειάζει τους διεθνείς μεσολαβητές και προκαλεί, όχι μόνο την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη, το ΝΑΤΟ, το Δυτικό Κόσμο. Κι αυτό κανένας δεν μπορεί να το εξηγήσει.
Είναι βέβαια προφανές ότι ο Σουλτάνος, ονειρεύεται μια νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αποδεικνύεται ότι επιχειρεί τετελεσμένα με στόχο τη «Γαλάζια Πατρίδα». Φαίνεται να αποβλέπει σε ανατροπή της συμφωνίας για τις διερευνητικές επαφές και σε ένα ευρύτερο ανατολίτικο παζάρι. Μπορεί να φαντασιώνεται και κάποιο επεισόδιο για να σκεπάσει τα στραπάτσα που υπέστη έως τώρα. Και να αποθρασύνεται όσο δεν τα καταφέρνει. Και να αγνοεί τους πάντες. Και όλα αυτά έχουν έντονα χαρακτηριστικά σχιζοφρενικής διάστασης της ακολουθούμενης τουρκικής πολιτικής. Καθιστούν αδύνατη κάθε εκτίμηση για το επόμενο βήμα του. Δείχνουν να είναι πιο κοντά από ποτέ στο ενδεχόμενο να ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου. Αλλά και στο ενδεχόμενο να στρέψει τους πάντες εναντίον του και να συρθεί σε οριστική ήττα.
Για αυτό ακριβώς έχουμε κάθε λόγο να αποφύγουμε τα παιχνίδια του. Και να μείνουμε στο δρόμο της σύνεσης και της ψυχραιμίας, της διεθνούς νομιμότητας και της εθνικής αυτοπεποίθησης. Έτοιμοι και αποφασισμένοι να κάνουμε ό,τι χρειαστεί για την προστασία της κυριαρχίας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας.
*O κ. Σταύρος Καλαφάτης είναι Γενικός Γραμματέας της Κ.Ο. της Νέας Δημοκρατίας, Βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης
