Αν θέλουμε πραγματικά να εξαλείψουμε από την πολιτική ζωή του τόπου φαινόμενα όπως αυτά της Χρυσής Αυγής, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τους παράγοντες που οδήγησαν στην εξάπλωση τους. Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες ήταν και το γενικότερο κλίμα αμφισβήτησης όλων των θεσμών του δημοκρατικού πολιτεύματος και μεταξύ αυτών βέβαια και της δικαιοσύνης και μέσα σε αυτό το περιβάλλον κόμματα, όπως η Χρυσή Αυγή, έφτασαν στο 9,39% και αναδείχθηκαν όλες οι λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις χρησιμοποιώντας την ίδια διχαστική και αντιθεσμική ρητορική.
Γράφει ο Ανδρέας Νικολακόπουλος*
Κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης του ο ΣΥΡΙΖΑ υπονόμευσε την ανεξαρτησία του θεσμού. Θυμίζω ότι πολλές φορές, ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με δηλώσεις του στη Βουλή προδιέγραφε το αποτέλεσμα δικαστικών αποφάσεων ασκώντας με έμμεσο τρόπο πίεση προς τους δικαστές. Θυμόμαστε, για παράδειγμα, τη δήλωση του πριν από την έκδοση απόφασης του ΣτΕ για τη συνταγματικότητα του νόμου Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες και τη μνημειώδη αρνητική κριτική της τότε κυβερνητικής εκπροσώπου Όλγας Γεροβασίλη στο δικαστήριο και στη συγκεκριμένη απόφαση με αναφορά μάλιστα για τις συνέπειες τις απόφασης αυτής στα παιδιά που θα μείνουν εκτός παιδικών σταθμών και στη λειτουργία των νοσοκομείων! Και βέβαια την κορυφαία προσπάθεια χειραγώγησης και εργαλειοποίησης της δικαιοσύνης με τη γνωστή υπόθεση του πρώην αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης.
Τις τελευταίες ημέρες, ο Σύριζα προσπάθησε να εξιλεωθεί για μια σειρά από πράξεις και παραλείψεις του που ευνόησαν τη Χρυσή Αυγή όπως η μείωση της ανώτατης ποινής για την εγκληματική οργάνωση από 20 σε 15 έτη, η απάλειψη της ποινής της στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων, η καθυστέρηση στη διαδικασία επί 4,5 χρόνια αλλά και η ανεξήγητη σύμπλευση στο κοινοβούλιο σε μια σειρά από θέματα όπως η εκλογή της Βασιλικής Θάνου στην προεδρία της Επιτροπής Ανταγωνισμού.
Για να γίνει πιο πειστικός ο Αλέξης Τσίπρας προσπάθησε να εκμεταλλευτεί πολιτικά τη δίκη της Χρυσής Αυγής συμμετέχοντας σε διαδήλωση έξω από το δικαστήριο. Το πρόβλημα δεν είναι η διαδήλωση, αφού ο καθένας μπορεί να διαδηλώνει. Το πρόβλημα είναι ότι με την στάση του και τις δηλώσεις του προσπάθησε να διαμορφώσει την εικόνα ότι η απόφαση είναι αποτέλεσμα πίεσης των «κοινωνικών συσχετισμών» ή ακόμα και του «κόσμου του πολιτισμού» όπως είπε. Όλοι καταλαβαίνουμε ότι αν η απόφαση ήταν καλύτερη για τους κατηγορούμενους θα την απέδιδε στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Για ακόμα μια φορά προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τη δικαιοσύνη εξυπηρετώντας μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Για ακόμα μια φορά λειτουργεί αντιθεσμικά και υπονομευτικά επαναλαμβάνοντας απόψεις και πρακτικές που οδήγησαν σε εξάπλωση ακραίων στοιχείων.
Το δημοκρατικό μας πολίτευμα στηρίζεται στην αρχή της διάκρισης των εξουσιών, στο κράτος δικαίου, στην θεσμική ανεξαρτησία και την αμεροληψία του δικαστή. Ο δικαστής κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του αποφασίζει με βάση τη συνείδηση του και δεν επηρεάζεται, όχι μόνο από την εκτελεστική και τη νομοθετική εξουσία, αλλά και από κάθε μορφής πίεση από κοινωνικές ή πολιτικές ομάδες ή από τα ΜΜΕ. Αυτό σημαίνει πραγματική θεσμική ανεξαρτησία του δικαστή.
Για να φτάσουμε στο σημείο όμως να μείνει εκτός Βουλής το ναζιστικό-φασιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, αλλά και να αξιολογηθεί ποινικά η δράση του πέραν της ξεκάθαρης πολιτικής βούλησης της τότε κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά που προκάλεσε ακόμα και αναστολή χρηματοδότησης, συνέβαλε αποφασιστικά και η στάση δικαστικών λειτουργών που στάθηκαν ακλόνητοι και ανεπηρέαστοι, προχώρησαν σε συνολική εκτίμηση της δράσης, ερεύνησαν, άσκησαν ποινικές διώξεις και έκριναν. Και το έκαναν αυτό παρά τις αντιδράσεις, τις ύβρεις, τις συκοφαντίες και τις απειλές.
Η ανεπηρέαστη και ανεξάρτητη δικαιοσύνη έβγαλε την απόφαση της σε πρώτο βαθμό. Όχι γιατί διαδήλωνε ο Αλέξης Τσίπρας και κάποιοι σύντροφοι του αλλά γιατί αυτό προέκυψε από τα στοιχεία της υπόθεσης με βάση την ελεύθερη και αντικειμενική κρίση τους.
Θα πρέπει λοιπόν να πιστέψουμε σε αυτή. Παρά τα προβλήματα της, ξέρει να δίνει απαντήσεις και να απονέμει δικαιοσύνη. Και στην προκειμένη περίπτωση το έκανε. Αν θέλουμε πραγματικά λοιπόν να αποτρέψουμε την επανάληψη τέτοιων φαινομένων στο μέλλον θα πρέπει να θωρακίσουμε τους δημοκρατικούς θεσμούς και τη δικαιοσύνη και να ενισχύσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Θα πρέπει όπως είχε πει και ο Ελευθέριος Βενιζέλος το 1929 «να εμπνεύσωμεν και εις τον τελευταίον πολίτην που κατοικεί εις τα απώτατα του κράτους ότι “υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας».
Αυτό είναι ευθύνη όλων των πολιτικών δυνάμεων του τόπου.
*Ο κ. Ανδρέας Νικολακόπουλος είναι βουλευτής Ν. Ηλείας της Νέας Δημοκρατίας
