Πέντε νέες ταινίες κάνουν πρεμιέρα απόψε, που έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό την καρδιά και την ευαισθησία, αλλά και που αξίζουν, με το παραπάνω, το εισιτήριό τους. Ξεχωρίζει η δραματική κωμωδία “Το Γεράκι του Φυστικοβούτυρου”. Στα αξιοσημείωτα της εβδομάδας και το ντοκιμαντέρ για τον Αντρέι Ταρκόφσκι, που γύρισε ο γιος του και διαθέτει σπάνιο υλικό από τη ζωή του κορυφαίου Ρώσου σκηνοθέτη.
Το Γεράκι του Φυστικοβούτυρου (The Peanut Butter Falcon) Δραματική κωμωδία, αμερικανικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Τάιλερ Νίλσον και Μάικλ Σουόρτζ, με τους Σάια ΛαΜπέφ, Ζακ Γκοτσέιγκεν, Ντακότα Τζόνσον, Μπρους Ντερν κ.ά.
Πολλούς θα παραξενέψει και ο τίτλος και το θέμα της ταινίας, που περιγράφει την περιπλάνηση στον μυθικό αμερικανικό Νότο ενός περιθωριακού τύπου κι ενός νεαρού με σύνδρομο Down που θέλει να γίνει παλαιστής. Το σίγουρο όμως είναι ότι βγαίνοντας από το σινεμά η ταινία θα έχει ζεστάνει την καρδιά τους, μεταφέροντας με εξαιρετικό τρόπο τα ανυπόκριτα συναισθήματά της, την ανθρωπιά της, την καλή ενέργειά της, μακριά από τα χολιγουντιανά μοντέλα και τις συνηθισμένες συνταγές.
Μια μικρή έκπληξη, ένα φιλμ που ενώνει δυο κόσμους τους οποίους αποστρέφεται ή θέλει να αγνοεί η άρχουσα, ενώ τα κράτη πολλές φορές προσπαθούν να τους κρύψουν κάτω από το χαλάκι. Είναι τα παιδιά με σύνδρομο Down, που ξεχειλίζουν από αγάπη, αφοσίωση στις πανανθρώπινες αξίες, άτομα που, κακά τα ψέματα, ίσως συνέθεταν έναν ιδανικό κόσμο, και οι απόκληροι που προσπαθούν να επιβιώσουν χωρίς καμία βοήθεια, μακριά από τις μεγαλουπόλεις, τις καριέρες και το πρότυπο του καταναλωτή, πειθήνιου κρίκου μίας αλυσίδας που έρχεται και σφίγγεται ολοένα και πιο πολύ στο λαιμό της ανθρωπότητας.
Οι Τάιλερ Νίλσον και Μάικλ Σουόρτζ, εκτός από την άψογη σκηνοθεσία, υπογράφουν κι ένα δυνατό σενάριο, αποφεύγοντας όσο το δυνατόν τους μελοδραματισμούς, τους διδακτισμούς, την ηθικολογία, αναδεικνύουν διακριτικά τα κοινωνικά προβλήματα των σύγχρονων κοινωνιών, ακουμπούν στη δύναμη της φιλίας και δίνουν διέξοδο όχι με το “αμερικανικό όνειρο”, αλλά με την επιστροφή σε αξίες που πλέον θεωρούνται παρωχημένες από έναν κόσμο αλλοτριωμένο, που μετρά τάλιρα και κοιτά να επιβληθεί στον διπλανό του.
Εξαιρετικές ερμηνείες από το παράξενο ζευγάρι των Σάια ΛαΜπέφ και Ζακ Γκοτσέιγκεν (ένας αξιοπρόσεκτος ηθοποιός με σύνδρομο Down), πολύ καλή η Ντακότα Τζόνσον, όπως και όλοι οι καρατερίστες που εμφανίζονται για λίγο.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… O Τάιλερ έχει παραιτηθεί από τη ζωή μετά τον χαμό του αδελφού του και έχει καταλήξει να κλέβει την ψαριά άλλων για να επιβιώσει. O Ζακ, ένας νεαρός με σύνδρομο Down, ονειρεύεται μια καριέρα παλαιστή. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν δύο ψαράδες καταδιώκουν τον Τάιλερ, ενώ ο Ζακ δραπετεύει από το ίδρυμα στο οποίο φιλοξενείται για να βρει τη σχολή πάλης του ινδάλματός του. Συναντιούνται τυχαία και χωρίς χρήματα μοιράζονται έναν κόσμο που δεν είχαν φανταστεί. Μαζί με την Ελεονόρ, μία εθελόντρια από το ίδρυμα που εμφανίζεται για να μαζέψει τον Ζακ, βάζουν πανιά για ένα ταξίδι ζωής με φόντο πρωτόγνωρα τοπία.
Ο Παράδεισος Έπεσε στη Γη (It Must Be Heaven) Δραματική κομεντί, γαλλικής, παλαιστινιακής, τουρκικής, καναδικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Ελία Σουλεϊμάν, με τους Ελία Σουλεϊμάν, Αλί Σουλιμάν, Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ κ.ά.
Καλή και ανοιχτή καρδιά, εύστοχες παρατηρήσεις για ένα κόσμο που αλλάζει συνεχώς, στοχασμός, διακριτικό ξεχωριστό χιούμορ και στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο ίδιος ο Παλαιστίνιος σκηνοθέτης, που παραπέμπει στον ανέκφραστο Μπάστερ Κίτον και στον Ζακ Τατί και την χαριτωμένη αδεξιότητά του.
Ο Ελία Σουλεϊμάν, με ένα λιτό, σχεδόν προσχηματικό σενάριο, ταξιδεύει σε Παρίσι και Νέα Υόρκη, για να βρει χρηματοδότη για την ταινία που ετοιμάζει και παρατηρεί έναν αλλόκοτο κόσμο, πολύ μακριά από τη γενέτειρά του, αφήνοντας τις σουρεαλιστικές εικόνες να σχολιάζουν τη Δύση,
Με μάτια όλο περιέργεια, χωρίς να αρθρώσει ούτε μία φράση, παρά μόνο μια συμβολική λέξη, το alter ego του Σουλεϊμάν προσπαθεί να βρει έναν τρόπο που να νιώσει ευπρόσδεκτος, και με μικρά επεισόδια, κάτι σαν σύντομα χρονογραφήματα, παρατηρεί έναν κόσμο που πλέον ζει μέσα στον παραλογισμό. Ένας άγγελος διαμαρτύρεται στο Σέντραλ Παρκ, σε ένα αμερικάνικο σούπερ μάρκετ οπλοφορούν οι πάντες, ένας μαύρος ταξιτζής τον κερνάει την κούρσα μόλις ανακαλύπτει ότι βλέπει… Παλαιστίνιο, ένα σπουργίτι πληκτρολογεί στον υπολογιστή του και όλα βρίσκονται κάτω από τα δεσμά των Αρχών, των απαγορεύσεων, των αστυνομικών.
Όπως συνήθως, ακόμη μία ενδιαφέρουσα δουλειά του Σουλεϊμάν, καθώς είναι από τους ελάχιστους Παλαιστίνιους σκηνοθέτες που καταπιάνονται με το Παλαιστινιακό χωρίς βία ή τη μαχητικότητα ενός στρατευμένου σινεμά, εξολοθρεύοντας τους αρνητές του προβλήματος και αναδεικνύοντας την προσπάθεια ενός λαού στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και του τερματισμού της καταπίεσης με το περιπαιχτικό του χιούμορ.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ένας Παλαιστίνιος σκηνοθέτης ταξιδεύει ανά τον κόσμο σε μία προσπάθεια να βρει παραγωγό για την επόμενη ταινία του. Οι προσπάθειές του δεν καρποφορούν κι έτσι απομένει να παρατηρεί τις συνήθειες και τις συμπεριφορές των ανθρώπων στις χώρες που επισκέπτεται, εντοπίζοντας ομοιότητες και διαφορές με την πατρίδα του την Παλαιστίνη…
Γιοσέπ (Josep) Δραματική πολιτική ταινία κινουμένων σχεδίων, γαλλικής και ισπανικής παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Ορελιέν Φρομάν.
Μία ωδή στη δύναμη του σκίτσου, από τον Aurel (Ορελιέν Φρομάν), τον διάσημο κομίστα και σκιτσογράφο της εφημερίδας Le Monde. O Aurel με το πενάκι του στήνει ένα υποβλητικό σκηνικό, συνομιλεί με την Φρίντα Καλό, επιστρέφοντας σε δύσκολες εποχές, εκείνες στην Ισπανία του Φράνκο, δίνοντας ένα αντιφασιστικό μήνυμα, με ένα animation για ενήλικες αλλά και για παιδιά, που παραδόξως ήταν η πρώτη ταινία που επιλέχθηκε στο φετινό φεστιβάλ των Καννών του 2020 που δεν πραγματοποιήθηκε λόγω του Covid-19.
Ευγενικό στην όψη και στην καρδιά, το animation του Aurel, ενός πολιτικοποιημένου καρτουνίστα, διαπερνά πέντε χρονικές περιόδους κοιτώντας πίσω στη μισαλλοδοξία, την προσφυγιά και την αγριότητα που έζησε τον 20ο αιώνα η Ευρώπη. Παραδίδει ένα καυτό μανιφέστο, έχοντας ως έμπνευση τη ζωή και το έργο του Γιοσέπ Μπαρτόλι, ενός ιδεολόγου σκιτσογράφου, ενός αντιφασίστα, που αποτέλεσε πρότυπο για μια γενιά καλλιτεχνών.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Φεβρουάριος 1939. Η γαλλική κυβέρνηση κατακλύζεται από Ισπανούς που έχουν αποδράσει από τη δικτατορία του Φράνκο και η λύση που βρίσκει είναι να τους συσσωρεύσει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου οι άθλιες συνθήκες στοιχίζουν τη ζωή σε εκατοντάδες. Σε ένα από αυτά τα στρατόπεδα, δύο άνδρες, χωρισμένοι από τα συρματοπλέγματα, θα γίνουν φίλοι. Ο ένας είναι αστυνομικός, ο άλλος είναι ο Γιοσέπ Μπαρτολί, σχεδιαστής αλλά και μαχητής κατά του Φράνκο.
Τα Χελιδόνια της Καμπούλ (The Swallows of Kabul) Δραματική ταινία κινουμένων σχεδίων, γαλλικής, ελβετικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Ζαμπού Μπριτμάν και Ελιά Γκομπέ Μαβελέκ.
Η εταιρεία παραγωγής της ταινίας “Το Τρίο της Μπελβίλ” παρουσιάζει μια γοητευτική ιστορία νεανικής αγάπης με φόντο την Καμπούλ, υπό την κατοχή των Ταλιμπάν. Αποτυπωμένη με μια εντυπωσιακή τεχνική χειροποίητου κινουμένου σχεδίου βασισμένου σε κινήσεις αληθινών ηθοποιών, η ταινία μιλά για τη φρίκη του τυφλού φανατισμού, τη γενναιότητα μιας κοπέλας, τα όνειρα, αλλά και τη σκληρή πραγματικότητα, αν και δεν είναι εμφανείς οι βαθύτερες αιτίες για τη δυστυχία ενός λαού…
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Καλοκαίρι του 1998, στην Καμπούλ υπό την κυριαρχία των Ταλιμπάν. Η Ζουνάιρα και ο Μόσεν είναι νέοι και ερωτευμένοι. Παρά την καθημερινή βία και τη δυστυχία, ελπίζουν για ένα καλύτερο μέλλον. Μια μέρα, μια ανόητη χειρονομία κάνει τη ζωή τους να πάρει μια αμετάκλητη στροφή και όλα θα αλλάξουν.
Προβάλλεται Ακόμη
Αντρέι Ταρκόφσκι. Σινεμά σαν Προσευχή (Andrey Tarkovsky. A Cinema Prayer) Η ζωή και το έργο του ανυπέρβλητου Ρώσου δημιουργού, του ποιητή των εικόνων, που χάσαμε πρόωρα το 1988 από καρκίνο. Ντοκιμαντέρ, γυρισμένο πέρυσι από τον γιο του Αντρέι Αντρέγιεβιτς Ταρκόφσκι, με σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό από τη ζωή του, αλλά και από τα γυρίσματα που έκανε σε Ρωσία, Ιταλία και Σουηδία. Για τους λάτρεις του μεγάλου κινηματογράφου κι όσους ενδιαφέρονται να γνωρίσουν καλύτερα έναν σπάνιο άνθρωπο, έναν καλλιτέχνη που ακολούθησε απαρέγκλιτα τις δικές του αξίες.
