Το μήνυμα για την αντιμετώπιση της πανδημίας υπήρξε από την αρχή περισσότερο από σαφές: Αποστάσεις, καθαριότητα, μάσκες. Δηλαδή αποφυγή συνωστισμών, πλύσιμο και απολύμανση χεριών και προστασία των αναπνευστικών οδών.
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη*
Καλύτερο και προσφορότερο πεδίο για την ανάπτυξη της έννοιας της ατομικής ευθύνης δεν υπήρχε. Τίποτε από τα παραπάνω δεν μπορεί να κάνει για λογαριασμό μας το Κράτος, το οποίο έρχεται να δράσει μετά – πυροσβεστικά, θεραπευτικά και δια σειράς απαγορεύσεων.
Και όμως! Αυτή η ατομική ευθύνη που αποτελεί την βάση της προστασίας μας, το πιο ισχυρό μας όπλο, λοιδορήθηκε, υποτιμήθηκε και τελικά πολεμήθηκε από την αξιωματική αντιπολίτευση. Επειδή, κατά την γνώμη τους, είναι… νεοφιλελεύθερη επινόηση!
Λογικό! Η ατομική ευθύνη υπήρξε πάντοτε κόκκινο πανί για τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, που σκόπιμα επιλέγουν να μην επικεντρώνονται στον Άνθρωπο, αλλά στις «μάζες». Γιατί γνωρίζουν πως όποιος αναπτύσσει ατομική ευθύνη μπορεί να την χρησιμοποιήσει και εναντίον τους!
Στην κρίση του κορωνοϊού ο ΣΥΡΙΖΑ πολέμησε από την αρχή την έννοια της ατομικής ευθύνης. Αν και από την αρχή ήταν βέβαιο πως καμιά απαγόρευση δεν μπορεί να την αντικαταστήσει.
Επί μήνες προκάλεσαν και συνεχίζουν να προκαλούν εσκεμμένα σύγχυση στον λαό, πότε για τις μάσκες, πότε για τα σχολεία, πότε για τα εμβόλια, πότε για τα μέτρα, πότε για τους εκκλησιασμούς, πότε για την κατάσταση του ΕΣΥ, πότε για την εκστρατεία ενημέρωσης.
Με δεκάδες ανακοινώσεις καθημερινά αμφισβητούσαν και συνεχίζουν να αμφισβητούν, υπονόμευαν και συνεχίζουν να υπονομεύουν κάθε προσπάθεια εμπέδωσης και ανάπτυξης της ατομικής ευθύνης, διαστρεβλώνοντας το νόημά της.
Τα παρουσιάζουν όλα μαύρα, διαστρεβλώνουν τις πληροφορίες για την κατάσταση σε άλλες χώρες, κάνουν την τρίχα τριχιά, δημιουργούν ένα κομφούζιο που αφήνει ανοιχτό τον δρόμο για όλες τις θεωρίες συνωμοσίας.
«Μας δείχνουν με το δάχτυλο», λέει το τελευταίο τους σποτάκι. Και προσθέτουν για «ξεκάρφωμα»: «Τους απαντάμε με μάσκες, αποστάσεις, συνείδηση και αλληλεγγύη».
Ποιος έδειξε με το δάχτυλο; Κανείς! Απλά ο ΣΥΡΙΖΑ μετέτρεψε μια θετική έννοια σε αρνητική.
Και το εξωφρενικότερο: Σ’ αυτό το σποτάκι, αφού παρουσιάζουν τίτλους μέσων ενημέρωσης επικριτικούς για την κυβέρνηση, αναφέρουν: «Εσύ φταις και αν δεν το πιστέψεις ότι φταις, θα δώσω άλλα 20 εκατομμύρια εκεί που πρέπει μέχρι να το πιστέψεις».
Με λίγα λόγια, τα ρεπορτάζ για τα ξέφρενα πάρτι και τους συνωστισμούς, αποτελούν… κούνημα δαχτύλου!
Επιχειρήματα για τις θεωρίες συνωμοσίας
Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, από την αρχή προχώρησε σε δηλώσεις δια των οποίων έβαζε σε αντιδιαστολή την ατομική και την συλλογική ευθύνη, ορίζοντας, λανθασμένα, την τελευταία ως ευθύνη του Κράτους.
Ενώ η ατομική ευθύνη αποτελεί τμήμα της συλλογικής ευθύνης – η άλλη είναι απλά η ευθύνη του Κράτους!
Και επαναλαμβάνοντας τα περί ανάγκης ενίσχυσης του ΕΣΥ – το οποίο ενισχύθηκε και ενισχύεται – μπέρδεψε τα πράγματα, δίνοντας επιχειρήματα στους συνωμοσιολόγους: «Αααα οι πονηροί! Θέλουν να επιδεικνύουμε ατομική ευθύνη επειδή δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα πολλά περιστατικά στα νοσοκομεία»!
Δηλαδή, το θέμα δεν είναι να μην αρρωστήσουμε, αλλά πώς θα νοσηλευτούμε όταν αρρωστήσουμε.
Είδαμε πώς γονάτισαν όλα τα δημόσια συστήματα υγείας σε όλον τον κόσμο…
Ο πόλεμος στην ατομική ευθύνη ξεκίνησε από τον πρώτο μήνα της κρίσης της πανδημίας.
Στις 23 Μαρτίου, ο ίδιος ο κ. Τσίπρας κήρυξε την… επανάσταση με ανάρτησή του στο fb:
«Εμείς μένουμε σπίτι. Όλοι και όλες. Με αίσθηση κοινωνικής ευθύνης. Η Πολιτεία όμως να μην κρύβει τη δική της ευθύνη, πίσω από την ευθύνη του καθενός και της καθεμιάς μας. Να αναλάβει και αυτή τη δική της. Να προχωρήσει άμεσα στην ενίσχυση της δημόσιας Υγείας με γιατρούς, επίταξη νοσηλευτικών μονάδων και με μέσα προφύλαξης για όσους είναι στην πρώτη γραμμή».
Δηλαδή, για να κάνει ο καθένας μας το καθήκον του προστατεύοντας τον εαυτό του και τους γύρω του, έπρεπε προηγουμένως να βεβαιωθεί ότι κάνει και η κυβέρνηση το δικό της και δεν… κρύβεται! Και αν ο αρχηγός τους τούς λέει πως δεν κάνει η κυβέρνηση σωστά τη δουλειά της, γιατί να προσπαθήσουν και αυτοί; Ας αρρωστήσουν να δούμε αν μπορεί να τους αντέξει το σύστημα υγείας!
Είναι αυτό λογική; Έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο;
Το καταστροφικό «ναι μεν, αλλά…»
Την ίδια μέρα, ο κ. Τσίπρας είχε τηλεδιάσκεψη με την Ομοσπονδία Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ). Και μετά κατήγγειλε ελλείψεις μέσων προστασίας, κάνοντας πάλι την αχρείαστη αντιδιαστολή, το καταστροφικό «ναι μεν αλλά»:
«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ατομική ευθύνη είναι πολύ σημαντική. Η προστασία του διπλανού μας, η πειθαρχία σε μέτρα που προτείνουν οι επιστήμονες και επιβάλλει το κράτος. Δεν θα παίξουμε μ’ αυτά. Αυτό όμως δεν αναιρεί την καθοριστική ευθύνη της πολιτείας, όπως αυτή εκφράζεται από την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό. Και ευθύνη της πολιτείας δεν είναι μόνο να λαμβάνει προληπτικά μέτρα και να δείχνει με το δάχτυλο τον κάθε πολίτη ξεχωριστά ως υπεύθυνο για την εφαρμογή τους, αλλά να λαμβάνει προληπτικά μέτρα και για την ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και των ανθρώπων του».
Τι σχέση έχει η ανάγκη του καθενός να προστατέψει τον εαυτό του και την οικογένειά του με το ότι εκείνον τον καιρό γινόταν παγκόσμιος πόλεμος για να εξασφαλίσουν όλες οι χώρες τα αναγκαία μέτρα προστασίας; Μήπως δεν είχε διευκολύνει η κυβέρνηση όλον τον κόσμο για να μπορεί να μείνει στο σπίτι του; Διαφορετικά πώς θα εξασκούσαν την ατομική τους ευθύνη;
Την ίδια εκείνη μέρα (23 Μαρτίου) είχαμε και ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, όπου μας ενημέρωναν ότι δημιουργούν… Παρατηρητήριο Covid-19! Τι απέγινε;
Και βέβαια, για όλα έφταιγε η… Δύση που πιάστηκε απροετοίμαστη! Ενώ η… Ανατολή, η Ρωσία, η Κίνα, η Λατινική Αμερική, όλα τα πρότυπά τους, τα πήγαν μια χαρά!
Οπότε, (πάλι στις 23 Μαρτίου, για να καταλάβετε πως η υπονόμευση άρχισε αμέσως), ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Χαρίτσης, σε συνέντευξή του (Alpha τηλεόραση), το είπε ξεκάθαρα:
«Η ατομική ευθύνη είναι σημαντική, μεγαλύτερη όμως σημασία έχει η συλλογική ευθύνη της κυβέρνησης να στηρίξει το Δημόσιο Σύστημα Υγείας».
Γιατί έχει κάτι – ό,τι κι’ αν είναι αυτό – μεγαλύτερη σημασία από την ευθύνη του πολίτη; Μα επειδή στα αυταρχικά καθεστώτα θέλουν τον πολίτη άβουλο στα χέρια του πανίσχυρου κράτους.
«Απαραίτητη η ατομική ευθύνη – Ακόμα πιο απαραίτητη η στήριξη της δημόσιας υγείας», είχε αποφανθεί ήδη από τις 22 Μαρτίου ο ΣΥΡΙΖΑ με ανακοίνωσή του. Έλεγαν τότε: «Πέρα, όμως, από την απαραίτητη ατομική ευθύνη, τον πρώτο λόγο έχει η οργανωμένη πολιτεία και η κυβέρνηση που οφείλει, δίχως καμία άλλη ολιγωρία, να στηρίξει αποφασιστικά το δημόσιο σύστημα υγείας και τους ανθρώπους που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της καταπολέμησης του κορωνοϊού».
Την 1η Απριλίου, ο κ. Χαρίτσης, σε ενημέρωση των πολιτικών συντακτών μέσω τηλεδιάσκεψης, επέμεινε ότι η κυβέρνηση «επιμένει να εξαντλεί τη ρητορική της στην ατομική ευθύνη των πολιτών», η οποία «είναι βεβαίως υπαρκτή, όμως ούτε μπορεί ούτε πρέπει να επισκιάζει την ευθύνη της κυβέρνησης για άμεση ενίσχυση της δημόσιας Υγείας».
Τα ίδια δηλαδή!
Και στις 7 Απριλίου, σε συνέντευξή της στην ΕΡΤ1, η κ. Γεροβασίλη, Γραμματέας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, επέμεινε: «Ο λαός ακούει για την ατομική ευθύνη. Οι πολίτες συμμορφώνονται με την κοινωνική απομάκρυνση δεν φτάνει όμως αυτό! Δεν θα μας δώσει τη λύση για αργότερα».
Η αλήθεια, όμως, είναι πως αποδείχθηκε ότι η ατομική ευθύνη χρειαζόταν στο «αργότερα», όταν ο κόσμος άρχισε να κυκλοφορεί.
Οπότε, στις 24 Απριλίου, είχαμε νέα ανακοίνωση από τον ΣΥΡΙΖΑ:
«Και κάποια στιγμή επιτέλους η κυβέρνηση οφείλει να καταλάβει ότι πάνω από την ατομική ευθύνη των πολιτών, στην οποία καταφεύγει στα δύσκολα, υπάρχει πρωτίστως η ευθύνη της Πολιτείας».
Η ατομική ευθύνη έγινε «κούνημα δαχτύλου»
Και στις 28 Απριλίου νέα ανακοίνωση ΣΥΡΙΖΑ, όπου «καταγγέλλεται» ότι ο πρωθυπουργός «επιμένει να αγνοεί την πρώτιστη ευθύνη της Πολιτείας, δείχνοντας με το δάχτυλο τους πολίτες για την “ατομική ευθύνη”».
Δεν υπάρχει ανακοίνωση, δεν υπάρχει δήλωση όπου να μην υποτιμάται και στοχοποιείται η ατομική ευθύνη.
Έτσι, στις 30 Απριλίου, στην ομιλία του στη Βουλή, ο κ. Τσίπρας είχε πει, απευθυνόμενος στον πρωθυπουργό: «Ιδίως η σχεδόν ανοιχτά απειλητική προειδοποίησή σας, πως μέχρι τώρα πετύχαμε ό,τι πετύχαμε χάρη στη μεγαλοψυχία σας να μας εμπιστευτείτε τους πολίτες. Αλλά, από δω και στο εξής η ευθύνη είναι ατομική. Ανήκει στον καθένα ξεχωριστά και αποκλειστικά στους πολίτες. Το ακριβώς αντίθετο μήνυμα έπρεπε να εκπέμψετε. Ότι οι πολίτες έκαναν το καθήκον τους και με το παραπάνω, εξάντλησαν τη δική τους ευθύνη και εξαντλήθηκαν κιόλας από τα περιοριστικά μέτρα. Και τώρα είναι η σειρά της πολιτείας, είναι η σειρά της κυβέρνησης να πράξει το δικό της καθήκον. Και να πορευτεί με σχέδιο που θα εμπνέει εμπιστοσύνη και όχι ανασφάλεια».
Τι είπε δηλαδή; Μα ότι στις 30 Απριλίου οι πολίτες είχαν ολοκληρώσει το καθήκον τους ως προς την ατομική τους ευθύνη και πλέον είχε έλθει η σειρά του κράτους!
Ενώ το Κράτος συνέχιζε να λαμβάνει απανωτά μέτρα και ενώ ήταν βέβαιο πως η ατομική ευθύνη θα είχε μεγαλύτερη σημασία μετά το τέλος της καραντίνας και των αναγκαστικών περιοριστικών μέτρων!
Είχε ήδη προηγηθεί ερώτηση 70 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, όπου ανέφεραν ότι «η αποτελεσματική αντιμετώπιση κρίσεων σαν κι αυτή που βιώνουμε δεν μπορεί να εξαντλείται μόνο στα μέτρα ατομικής ευθύνης του πολίτη. Την κύρια ευθύνη οφείλει να την αναλάβει το κράτος»…
Άλλη μια προσπάθεια υποβιβασμού της ατομικής ευθύνης και αντιδιαστολής της με την ευθύνη του Κράτους, ενώ αυτά τα δύο πάνε μαζί και παραλλήλως.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η ανακοίνωση για τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την Τοπική Αυτοδιοίκηση της 5ης Απριλίου:
«Είναι αυτονόητο για εμάς ότι η αποτελεσματική αντιμετώπιση κρίσεων σαν κι αυτή που βιώνουμε δεν μπορεί να εξαντλείται μόνο στα μέτρα ατομικής ευθύνης του πολίτη. Την κύρια ευθύνη οφείλει να την αναλάβει το κράτος, με τις θεσμικές πρωτοβουλίες και επιχειρησιακές προβλέψεις της κυβέρνησης, ώστε να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά τα άμεσα προβλήματα της κρίσης του κορωνοϊού αλλά και τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που προκύπτουν από τα μέτρα».
Θέλουν τους πολίτες άβουλους
Δεν μπορούσαν να πουν ό,τι ήθελαν χωρίς να κάνουν την αντιδιαστολή ατομικής και κρατικής ευθύνης; Μπορούσαν! Αλλά δεν ήθελαν! Γιατί είναι κομμάτι της ιδεολογίας τους να έχουν τους πολίτες άβουλους που περιμένουν τα πάντα από το Κράτος – και επομένως να μην ζητάνε και πολλά, τόσα μπορεί τόσα κάνει η… μεγάλη σοσιαλιστική πατρίδα!
«Πρέπει να τηρήσουμε όλοι μας τους κανόνες και τα Πρωτόκολλα. Αλλά πρέπει να τα τηρεί πρωτίστως η πολιτεία και να δίνει το παράδειγμα η πολιτεία και μετά όλοι εμείς. Και όχι να κρύβεται πίσω από την ατομική ευθύνη. Υπάρχει ατομική ευθύνη, αλλά υπάρχει και η συλλογική ευθύνη», επέμεινε ο κ. Τσίπρας στις 18 Μαΐου στη συζήτηση με νέους μέσω της πλατφόρμας isyriza.gr.
Καθώς μιλούσε στη νεολαία που ψηφίζει το κόμμα του, τους έδωσε ξεκάθαρα το επιχείρημα: Το κόμμα μου πιστεύει πως δεν κάνει η κυβέρνηση αυτό που πρέπει. Κρύβεται πίσω από την δική μας ατομική ευθύνη. Γιατί να τους διευκολύνουμε; Αφού είμαστε αντίπαλοι! Γαία πυρί μιχθήτω!
Από κοντά και ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής κ. Βούτσης, που σε άρθρο του, στις 23 Μαΐου, στα «Νέα», έγραψε: «Θέτουν στο όνομα της «ατομικής ευθύνης», καταργώντας τη δημόσια, την κοινωνική και εντέλει την κρατική ευθύνη».
Στις 30 Απριλίου μπήκαν στον χορό και τα σχολεία. Ο κ. Φίλης, τομεάρχης Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ, δήλωσε ότι και στο άνοιγμα των σχολείων «το κράτος επαφίεται στην περίφημη «ατομική ευθύνη», των γονέων εν προκειμένω».
Πάει και η ατομική ευθύνη των γονέων!
Και ειρωνείες…
Και ο πόλεμος στην ατομική ευθύνη συνεχίστηκε και τον Ιούνιο!
«Με «ατομική ευθύνη» θα ανακάμψει ο ελληνικός τουρισμός;», διερωτήθηκε στις 14 Ιουνίου η τομεάρχης Τουρισμού του ΣΥΡΙΖΑ Κατερίνα Νοτοπούλου. Εδώ, η κορυφαία διαδικασία της «ατομικής ευθύνης», χρησιμοποιήθηκε και ειρωνικά!
«Καλούμε την κυβέρνηση να αναλάβει άμεσα τις ευθύνες της και να πάψει επιτέλους να κρύβεται πίσω από την “ατομική ευθύνη”», επανήλθε στις 9 Ιουνίου με ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ.
«Η κυβέρνηση δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από την ατομική ευθύνη των πολιτών», επέμεινε στις 10 Ιουνίου μιλώντας στο «Μέγκα», ο κ. Χαρίτσης.
Ξεκάθαρα πράγματα: Η κυβέρνηση δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες της και τα ρίχνει σε σας και την ατομική σας ευθύνη!
Μετά άρχισε και η… ανάλυση του τι είναι η ατομική ευθύνη: Στις 4 Ιουλίου, από την Πάτρα, από το 8ο Συνέδριο Περιφερειακής Ανάπτυξης, μας είπε ότι η επιτυχία του lockdown, οφείλεται στους Έλληνες πολίτες: Όχι στην απρόσωπη «ατομική ευθύνη» αλλά στην αλληλεγγύη που έδειξαν προς το κοινωνικό σύνολο, τηρώντας την καραντίνα».
Το ατομικό έγινε ξαφνικά… απρόσωπο!
Φτάσαμε έτσι στον Ιούλιο, οπότε άρχισε νέο πανηγύρι ότι τάχα η κυβέρνηση κατηγορεί την… ατομική ανευθυνότητα!
«Το χειρότερο όμως, είναι ότι η κυβέρνηση επιδιώκει να ρίξει την ευθύνη για αυτήν νέα έξαρση της πανδημίας στη δήθεν ατομική ανευθυνότητα των πολιτών τη στιγμή που η ίδια εκπέμπει το σήμα χαλάρωσης», είπε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τζανακόπουλος.
Και νέες αναλύσεις, αυτή τη φορά από τον κ. Βούτση (τηλεόραση του Σκάι, 4 Αυγούστου):
«Η επιστροφή στην κανονικότητα με έναν μη κανονικό τρόπο και με μία στρατηγική, η οποία δεν εμπεριείχε μία οργανική αποτίμηση του τι έπρεπε να γίνει ακριβώς με τα πρωτόκολλα και τις εκτιμήσεις των ειδικών, οδήγησε τελικά σήμερα δυστυχώς στο να υπάρχει μια σοβαρή από ότι φαίνεται επικινδυνότητα και να μεταφέρεται πάλι από την Κυβέρνηση στο πεδίο της «ατομικής ευθύνης» η προσπάθεια για να συμμαζευτεί αυτή η δεύτερη φάση της πανδημίας. Η ευθύνη ωστόσο είναι κοινωνική και συλλογική και έπεται η ατομική για να «κουμπώσει» σαν μία κατάσταση κοινωνικής αυτοεκτίμησης».
Έπεται η «ατομική ευθύνη». Δηλαδή θα τρέχουν όλοι να συνωστίζονται και θα ψάχνουμε αλλού τις ευθύνες…
Το χαμένο… φιλότιμο!
Είχε προηγηθεί, στις 3 Αυγούστου, ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, με νέα ανάρτηση στο fb: «Τα έκαναν όλα λάθος, ξαναγυρίσαμε στο σημείο μηδέν. Ας σταματήσουν τουλάχιστον να μας κουνάνε και το δάχτυλο», ανέφερε. Και κατέληγε: «Μετά από όλα αυτά, το να εμφανίζεται με τη σκούρα μάσκα ο αρμόδιος Υφυπουργός, για να κάνει ανακοινώσεις στους τηλεοπτικούς δέκτες, υπογραμμίζοντας ξανά και ξανά την ατομική ευθύνη, είναι τουλάχιστον προκλητικό».
Δηλαδή την ώρα που είχαμε επανέλθει σε κάποιους ρυθμούς κανονικότητας και χρειαζόμασταν περισσότερο από ποτέ την ατομική ευθύνη, ερχόταν ο ίδιος ο κ. Τσίπρας να την απαξιώσει.
Στις 16 Αυγούστου, ο κ. Χαρίτσης έλεγε σε ανάρτησή του: «Με το διαφημιστικό μήνυμά του με τίτλο “Μην γίνεις υπεύθυνος για το επόμενο κρούσμα”, ο κ. Μητσοτάκης επιβεβαιώνει ότι το μόνο σχέδιο της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού είναι η ενοχοποίηση της κοινωνίας. Όταν μια κυβέρνηση επικαλείται συνεχώς την ατομική ευθύνη για να αποσιωπήσει τις δικές της ευθύνες, έχει χάσει το φιλότιμο της».
Δηλαδή όταν επικαλείσαι την ατομική ευθύνη έχεις χάσει το φιλότιμό σου!
Στις 17 Αυγούστου, πήρε πάλι την σκυτάλη ο κ. Βούτσης. Σε συνέντευξή του στο Κόκκινο, είπε: «Η Κυβέρνηση σε αυτήν τη φάση αρνείται αυτήν την πραγματικότητα και μετακυλύει την ατομική ευθύνη του Πρωθυπουργού, ο οποίος πράγματι έχει αδιαμφισβήτητη ατομική και πολιτική ευθύνη εν προκειμένω με το να «στοχοποιεί» κατηγορίες πολιτών και ιδιαίτερα το χώρο της νεολαίας. Μετακυλύουν την ευθύνη σε «ατομική ευθύνη» των λαϊκών ανθρώπων που επιβίωσαν μέσα στις δουλειές τους και στα ΜΜΜ χωρίς μέτρα προστασίας και πληρώνοντας καθημερινά από την τσέπη τους για μάσκες. Υπάρχει ένα ντόμινο ευθυνών, που ενισχύεται καθημερινά και που φτάνει μέχρι και τις σημερινές ανακοινώσεις για το άνοιγμα των σχολείων».
Προφανώς οι «λαϊκοί άνθρωποι» είναι δικής τους αρμοδιότητας και δεν είναι ελεύθεροι να αναπτύξουν την ατομική τους ευθύνη.
Και στις 18 Αυγούστου, ο κ. Παππάς, τομεάρχης Οικονομίας:
«Περιμέναμε καμπάνια για τους νέους και βλέπουμε καμπάνια εναντίον των νέων. Οι επιστήμονες που βγήκαν μπροστά στην πανδημία οφείλουν να εξηγήσουν τι πήγε στραβά. Η Ν.Δ. μάς πηγαίνει σε μια νέα εκδοχή του “μαζί τα φάγαμε”, στην ακραία λογική δηλαδή ότι “εσείς φταίτε που κολλήσατε”».
Δηλαδή, οι εκκλήσεις προς τους νέους για ατομική ευθύνη, έγιναν… εχθρικές ενέργειες για μικροπολιτικούς λόγους. Για να προτιμήσουν οι νέοι αυτούς οι οποίοι τους λένε πως δεν έχουν καμιά ευθύνη!
«Φοριέται»…
Οπότε, στις 19 Αυγούστου, σε συνέντευξή του στον Real Fm, ο κ. Σκουρλέτης, γραμματέας της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, ανέφερε ότι «τώρα τελευταία το θέμα της ατομικής ευθύνης “φοριέται” σε τέτοιο βαθμό ώστε να ακυρώσει και να απομειώσει τις ευθύνες της κυβέρνησης και της Πολιτείας».
Επομένως, η ατομική ευθύνη «φοριέται» και… ακυρώνει! Είναι μια μόδα, ένα τρυκ για να μην κάνει η κυβέρνηση τη δουλειά της.
Η ατομική ευθύνη είναι…νεοφιλελεύθερη!
Το πράγμα έχει ιδεολογικό υπόβαθρό. Στις 7 Ιουλίου του 2010, με αφορμή το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, είχε πει ο κ. Τσίπρας από το βήμα της Βουλής, ζητώντας δημοψήφισμα: «Με το νομοσχέδιο η κυβέρνηση έρχεται να θεσμοθετήσει την κοινωνική βαρβαρότητα, να καταργήσει κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών, να ξεμπερδέψει με την έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης και υιοθέτηση του πυρήνα της νεοφιλελεύθερης σκέψης που είναι η έννοια της ατομικής ευθύνης».
Αυτό είναι! Η ατομική ευθύνη είναι ο πυρήνας της νεοφιλελεύθερης σκέψης!
Που όμως αλλάζει μορφή, όταν ο κ. Τσίπρας θέλει να την επικαλεστεί για τους δικούς του λόγους!
Έτσι, για παράδειγμα, στις 16 Ιουλίου 2019, μετά την ήττα του στις εκλογές και μιλώντας στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα, έλεγε το αντίθετο:
«Δεν θα υπάρξει κανείς και καμιά, χωρίς χρέωση και χωρίς σημαντική δουλειά να εκπονήσει. Δεν θα υπάρχουν, επίσης, διακρίσεις και ξεχωριστά προνόμια για κανέναν και για καμία. Όπως και δεν θα υπάρξει καμία ανοχή από μέρους μου σε κανέναν και σε καμία, σε σχέση με τους κανόνες συλλογικής λειτουργίας και ατομικής ευθύνης, τους οποίους έχουμε συναποφασίσει».
Τότε την χρειαζόταν την ατομική ευθύνη…
Χωρίς ατομική ευθύνη τα μέτρα δεν αρκούν
Ωστόσο, ήδη από τις 19 Μαρτίου, η Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής είχε εκδώσει Σύσταση, βάσει της οποίας «η λήψη μέτρων από την πλευρά της Πολιτείας δεν αρκεί από μόνη για τη θωράκιση της κοινωνίας από την πανδημία».
Υπογραμμίζοντας την ατομική ευθύνη των πολιτών, η Επιτροπή επισήμανε ότι «είτε αποτελούν τα μέτρα αυτά συστάσεις προς το ευρύ κοινό, είτε δημόσιες υποχρεώσεις η παραβίαση των οποίων επιφέρει κυρώσεις, η ενεργοποίηση της ατομικής υπευθυνότητας του καθενός συνιστά κρίσιμο όρο για να υπάρξουν τα αποτελέσματα που έχει λάβει η Πολιτεία προς εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος της υγείας».
Και συνέχιζε:
«Η απόλαυση της αυτονομίας του καθενός δεν μπορεί να στρέφεται εναντίον των άλλων, αφού ο πολίτης αποτελεί μέρος του κοινωνικού συνόλου», καθώς «η βιοηθική διάσταση της περίθαλψης όσων έχουν προσβληθεί από τον ιό και των μέτρων προφύλαξης για να αναχαιτιστεί η περαιτέρω μετάδοσή του, αναδεικνύεται μέσα από την ανάληψη ατομικής ευθύνης, σύμφωνα και με την αρχή της κοινωνικής αλληλεγγύης, ιδίως προς τα άτομα που είναι ευάλωτα».
Με βάση αυτά, η Επιτροπή κρίνει ότι καθένας που διαμένει σήμερα στη χώρα μας:
– Είναι ατομικά υπεύθυνος για τη λήψη των αναγκαίων μέτρων αποτροπής της διάδοσης της συγκεκριμένης νόσου, ακολουθώντας αποκλειστικά τις οδηγίες των αρμόδιων οργάνων της Πολιτείας, ιδίως του Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας, όπως εκφράζεται επίσημα.
– Δεν δικαιολογείται να θέτει σε κίνδυνο με τη συμπεριφορά του τον κύκλο της οικογένειάς του, των φιλικών του προσώπων, τον κύκλο των προσώπων της επαγγελματικής του δραστηριότητας, καθώς και των κοινωνικών του σχέσεων.
– Καλείται να προσαρμόσει κάθε επιμέρους δραστηριότητά του στον κοινό στόχο της αποτροπής της πανδημίας. Η αποφυγή της παρουσίας σε συγκεντρώσεις χώρων εργασίας, εμπορίου, εκπαίδευσης, θρησκευτικής λατρείας, αναψυχής, αθλητικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων αποτελεί στοιχειώδες μέτρο αυτοπεριορισμού, όταν μάλιστα είναι διαθέσιμα υποκατάστατα αυτής της ατομικής παρουσίας, ιδίως χάρη στη σύγχρονη τεχνολογία.
Με λίγα λόγια, μια δημοκρατική Πολιτεία έχει παιδαγωγική αρμοδιότητα. Οι κυρώσεις είναι το τελευταίο καταφύγιο. Γι’ αυτό και το κράτος οφείλει να ενθαρρύνει την ατομική ευθύνη.
Ξεκάθαρα πράγματα: Χωρίς την ατομική ευθύνη τα μέτρα της Πολιτείας δεν μπορούν να αποδώσουν.
Το ακριβώς αντίθετο από αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ…
*Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών, Ν.Δ., πρώην υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητική εκπρόσωπος, δημοσιογράφος
