Ἡ Παναγία πρότυπο καί στάση ζωῆς γιά τόν συνάνθρωπο
Ὁ μήνας τοῦ Αὐγούστου εἶναι ὁ μήνας τιμῆς τοῦ προσώπου τῆς Παναγίας καί ἡ ἑορτή τῆς Κοίμησής Της (15 Αὐγούστου) ἀποτελεῖ μία ἐπιβεβαίωση ἀναγνώρισης τοῦ ἔργου Της καί τῆς προσφορᾶς Της στή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.
+Του Σεβ. Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσοστόμου
Τό βαθύτερο περιεχόμενο τῆς στάσης Της γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων ἐπικεντρώνεται στήν ἀγάπη, ὡς μία πράξη θυσίας καί προσφορᾶς ἀνιδιοτελοῦς καί χωρίς προσωποληψίες. Ἦταν μία ἀγαπητική καί θυσιαστική προσφορά πρός τόν ἄνθρωπο χωρίς φυλετικές, κοινωνικές, οἰκονομικές καί ἄλλες διακρίσεις. Προσέφερε ὁλόκληρη τή ζωή Της καί τήν ὕπαρξή Της γιά νά πραγματοποιηθεῖ τό ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων μέ τή σάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, χωρίς νά ζητᾶ τίποτε γιά τόν ἑαυτό Της. Βίωσε τήν ἔμπρακτη ἔκφραση τῆς ἀγάπης, ὡς μία πράξη ἐλευθερίας ἀπό τά δεσμά τῆς ἐγωκεντρικότητας καί τοῦ ἀτομισμοῦ, γιαυτό καί ἡ ἴδια ἡ βιοτή Της τήν κατέστησε «τιμιωτέρα τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ», «ὑψηλοτέρα τῶν οὐρανῶν καί καθαρωτέρα λαμπηδόνων ἡλιακῶν» καί διαχρονικό πρότυπο στάσης ζωῆς σέ κάθε ἄνθρωπο κάθε ἐποχῆς.
Στό φετεινό ἑορτασμό τοῦ Αὐγούστου ἡ ἑορτή τῆς Παναγίας εἶναι περισσότερο ἐπίκαιρος ἀπό κάθε ἄλλη ἐποχή.
Ὁ ἄνθρωπος ἀντιμέτωπος μέ τό κορωνοϊό πρέπει καί πάλι νά ἀναζητήσει πρότυπο γιά ἐπίτευξη τῆς σωτηρίας του. Θεωρεῖ ἐσφαλμένα ὅτι μέ τήν ἐπιβεβαίωση τοῦ ἀτομισμοῦ του καί τήν ἱκανοποίηση τῶν ἐγωϊσμῶν του καί τῆς ἀλαζονίας του, μέσα ἀπό ἕναν ἀρνητισμό θά σωθεῖ, ξεχνᾶ ὅμως ὅτι ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου καί τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως προβάλλεται ἀπό τή ζωή τῆς Παναγίας, εἶναι ἀποτέλεσμα θυσίας τοῦ ἀτομισμοῦ καί τῆς ἐλευθερίας ἀπό τά δεσμά τῆς ἐγωκεντρικότητας.
Ὁ ἄνθρωπος σώζεται ὅταν συμβάλλει καί συνεργεῖ στή σωτηρία τοῦ ἄλλου συνανθρώπου του, ὅταν μπορεῖ νά θέσει τήν ἀτομική του εὐθύνη στήν ὑπηρεσία τοῦ γενικότερου κοινωνικοῦ καλοῦ καί συμφέροντος.
Ὁ ἀγώνας γιά ζωή καί διατήρηση τῆς ὑγείας καταξιώνεται ὅταν τό δικαίωμά μας γιά ζωή ἐκφράζεται ὡς σεβασμός καί ἀποδοχή τοῦ ἄλλου, ὅταν καί ἡ ζωή μας προσφέρεται γιά τήν ζωή τοῦ ἄλλου, γιατί «ζωή πού δέν μοιράζεται εἶναι ζωή χαμένη»!!!
Τί σημαίνουν ὅλα αὐτά στή σύγχρονη δοκιμασία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν κορωνοϊό ;
Ἡ τήρηση τῶν μέτρων ὑγιεινῆς (χρήση μάσκας, πλύσιμο χεριῶν μέ ἀντισηπτικό, τήρηση ἀποστάσεων καί ἀποφυγή συνωστισμῶν) εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖον ἐκφράζουμε τόν σεβασμό μας καί τήν ἀγάπη μας πρός τόν συνάνθρωπο καί ἡ συμβολή μας στή διατήρηση τῆς ὑγείας καί στήν ἐπιβεβαίωση γιά διατήρησής της, ὄχι μόνο γιά μᾶς τούς ἴδιους ἀλλά καί γιά τούς συνανθρώπους μας, γιαυτό καί πρέπει νά καταστεῖ στάση ζωῆς στήν καθημερινότητά μας.
Μέ τά μέτρα αὐτά δέν προστατεύουμε τή δική μας ζωή μόνο ἀλλά καί τῶν συνανθρώπων καί συγχρόνως γινόμαστε φορεῖς ζωτικοί γιά τούς ἄλλους καί ὄχι θανατηφόροι.
Ὁ ἀρνητισμός στήν τήρηση τῶν μέτρων, ἐν ὀνόματι μιᾶς «ἀντικειμενικότητας» τῶν θεωριῶν περί καταστρατήγησης τῶν ἀτομικῶν δικαιωμάτων ἤ περί κατάργησης τῆς ἱερότητας τῶν χώρων, δέν ἀποτελεῖ ἀπάντηση ἀπέναντι στό ἐρώτημα γιά τή ζωή καί τήν ὑγεία, πολλῷ μᾶλλον ὅταν ἡ διαθρυλλούμενη αὐτή θεωρία περί «ἀντικειμενικότητας» χάνεται στό πέλαγος τοῦ συμφέροντος τῆς ἰδιοτέλειας, τοῦ ἐγωϊσμοῦ καί τῆς ἀλαζονίας.
Ἡ Παναγία μέ τό ἔργο της καί τή συμβολή της στή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου κατέστει πρότυπο καί στάση ζωῆς ὄχι τοῦ ἐγώ ἀλλά τοῦ ἐμεῖς κάτι πού καί γιά μᾶς τούς ἴδιους, τίς κρίσιμες αὐτές χρονικές περιόδους τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, πρέπει νά γίνει ὁ ἄλλος τρόπος ζωῆς γιά τή σωτηρία ὅλων μας.
