Οι καταγγελίες που φτάνουν από το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι ανατριχιαστικές: Το καθεστώς της Κούβας – ένα από τα πιο αγαπημένα του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα – επιδίδεται σε ένα σύγχρονο δουλεμπόριο γιατρών με αθρόες παραβιάσεις των δικαιωμάτων των Κουβανών επιστημόνων.
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη*
Η «ιατρική διπλωματία» της Κούβας είναι γνωστή. Τώρα όμως, με την κρίση του κορωνοϊού, αποκαλύπτεται το εύρος, καθώς και οι αποκρουστικές λεπτομέρειες μιας κεντρικής στρατηγικής που μέχρι τώρα παρουσιαζόταν ως ανθρωπιστική, αλλά εφαρμόζεται με το αζημίωτο.
Τον περασμένο Νοέμβριο, η Βολιβία είχε ζητήσει να απομακρυνθούν από τη χώρα 725 Κουβανοί γιατροί, καθώς κατηγορήθηκαν πως υποκινούσαν κινητοποιήσεις εναντίον της μεταβατικής κυβέρνησης Άνιες, που διαδέχθηκε τον Έβο Μοράλες μετά την καθαίρεσή του και την φυγή του στο Μεξικό.
Αυτή η ιατρική «μπριγάδα» είχε φτάσει στη Βολιβία μετά από αίτημα του Μοράλες και είχαν ενταχθεί σε διάφορες υπηρεσίες υγείας.
Με παράδοση στην «εξαγωγή» γιατρών η Κούβα έχει μετατρέψει σε επιχειρηματική δραστηριότητα αυτές τις αποστολές ήδη από το 1963. Τα έσοδα είναι σημαντικά, υψηλότερα και από τα προερχόμενα από τον τουρισμό.
Στα τέλη του 2018, πάνω από 34.000 στελέχη του κουβανικού ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού υπηρετούσαν σε 66 χώρες του εξωτερικού. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, τα έσοδα από τις αποστολές αυτές φθάνουν τα 5,5 δις ευρώ και αντιστοιχούν στα έσοδα από το 43% των εξαγωγών που πραγματοποιεί η Κούβα.
Αριθμός που αυξήθηκε με την κρίση του κορωνοϊού, αφήνοντας όμως ανοχύρωτη την ίδια την Κούβα που αντιμετωπίζει την διογκούμενη κρίση με τους γιατρούς και τους νοσηλευτές της στο εξωτερικό!
Σήμερα, στον ήδη μεγάλο αριθμό υγειονομικών που υπηρετούν εκτός Κούβας, έχουν προστεθεί άλλοι 1.500 που έχουν φθάσει σε είκοσι χώρες για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της πανδημίας.
«Ιατρικές ταξιαρχίες» και επίσημο δουλεμπόριο
Αυτό που αποκαλύπτεται τώρα είναι ότι τα μέλη των περίφημων «ιατρικών ταξιαρχιών» εργάζονται στην ξενιτιά υπό συνθήκες ασφυκτικών περιορισμών, αλλά και χωρίς να έχουν δικαίωμα να αρνηθούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους εκτός Κούβας, καθώς απειλούνται με ποινές φυλάκισης.
Πριν από λίγες μέρες, ο Χοσέ Μιγκέλ Βιβάνκο, από το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κατήγγειλε πως οι Κουβανοί υγειονομικοί μεταβαίνουν στους τόπους της αποστολής τους έχοντας στις αποσκευές τους ένα σκληρό καθηκοντολόγιο, που περιλαμβάνει ακραία παρακολούθηση και ρύθμιση της ζωής τους, η οποία παραπέμπει σε δυστοπικές καταστάσεις τύπου Όργουελ.
Για την διεθνή οργάνωση, που έχει προειδοποιήσει τις κουβανικές αρχές μέσω του ΟΗΕ, πρόκειται για μια σύγχρονη μορφή δουλείας.
Σύμφωνα με το εγχειρίδιο κανόνων συμπεριφοράς που παραλαμβάνουν και που χρονολογείται από το 2010, οι υγειονομικοί είναι υποχρεωμένοι να αναφέρουν στους προϊσταμένους τους τις ερωτικές τους σχέσεις, ενώ απαγορεύεται να συνάπτουν ακόμη και φιλικές σχέσεις με ανθρώπους των οποίων οι απόψεις είναι «αντίθετες ή εχθρικές προς την κουβανική επανάσταση» ή με ανθρώπους «των οποίων η συμπεριφορά δεν είναι σύμφωνη με τις αρχές και τις αξίες της κουβανικής κοινωνίας»!
Στο περίφημο σιδηρούν εγχειρίδιο προστίθεται πως «η διαμονή με μη εξουσιοδοτημένα άτομα παραβιάζει τους κώδικες συμπεριφοράς»!
Επίσης, οι «μπριγκαντίστες» πρέπει να προσέχουν τη δημόσια παρουσία τους και τον τρόπο ζωής τους, καθώς και να αποφεύγουν να επισκέπτονται χώρους που βλάπτουν την δημόσια εικόνα τους ή περιοχές όπου ενδέχεται να υπάρξει διατάραξη της δημόσιας τάξης.
Οι ποινές με τις οποίες απειλούνται είναι έως οκτώ χρόνια φυλάκιση, ποινή που τους επιβάλλεται επίσης αν αποφασίσουν να εγκαταλείψουν την αποστολή και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.
Δηλαδή δεν πρόκειται για εθελοντές, όπως μας τους παρουσίαζαν όλα αυτά τα χρόνια! Αντίθετα, οι γιατροί και οι νοσηλευτές της Κούβας δεν μπορούν να αρνηθούν μια αποστολή στο εξωτερικό, όπου η ζωή τους μετατρέπεται σε έναν διαρκή Γολγοθά!
Ειδικά όσον αφορά στην κρίση του κορωνοϊού, πολλοί Κουβανοί γιατροί που κράτησαν την ανωνυμία τους, παραδέχθηκαν ενώπιον στελεχών της οργάνωσης «Prisoners Defenders» ότι εξαναγκάστηκαν να αποδεχθούν λόγω των απειλών για φυλάκισή τους ή επειδή ήθελαν να εξασφαλίσουν την τροφή τους ή επειδή ήθελαν να φύγουν από τη χώρα.
Καθώς οι καταγγελίες προς τον Κουβανό Πρόεδρο Μιγκέλ Ντιάζ-Κανέλ έπεσαν στο κενό και η Αβάνα κατέφυγε στις γνωστές δικές της καταγγελίες πως πρόκειται για ψέματα που σκοπό έχουν να αμαυρώσουν την κουβανική «επανάσταση», οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων προειδοποιούν τώρα τις χώρες υποδοχής των Κουβανών υγειονομικών.
Υπογραμμίζονται οι σοβαρές παραβιάσεις ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών και καλούνται οι χώρες που δέχονται αυτές τις υπηρεσίες να απαιτήσουν από την Κούβα αλλαγή των ασφυκτικών περιορισμών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Κουβανοί υγειονομικοί δεν έχουν δικαίωμα να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους, καθώς κάτι τέτοιο, όπως αναφέρεται, μπορεί να βλάψει τις σχέσεις της Κούβας με τις χώρες υποδοχής.
Μια τέτοια έκφραση γνώμης ισοδυναμεί με παρακράτηση μισθών και άμεση επιστροφή στην Κούβα – όπου επιβάλλονται και οι υπόλοιπες κυρώσεις.
Είναι χαρακτηριστικό επίσης ότι η ισχύς των διαβατηρίων τους λήγει ταυτόχρονα με την λήξη της αποστολής τους.
Οι ύμνοι του Τσίπρα για τον «μεγάλο επαναστάτη»
Αυτά, βέβαια, δεν απασχολούν τους εγχώριους δήθεν υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που δεκαετίες τώρα μας ζαλίζουν το κεφάλι με όλα αυτά τα δικτατορικά καθεστώτα και τρέχουν να μαζεύουν ζαχαροκάλαμα στην Κούβα.
Με πρώτον και καλύτερο τον κ. Τσίπρα, που στις 29 Νοεμβρίου 2016 είχε σπεύσει στην Κούβα για να παρευρεθεί στην κηδεία του Φιντέλ Κάστρο και να εκφωνήσει την κεντρική ομιλία στην Πλατεία της Επανάστασης.
Και τι δεν είχε πει τότε ο Τσίπρας σ’ εκείνη την ομιλία για τον «κομαντάντε»!
Κατ’ αρχάς είχε ξεκινήσει την ομιλία του με την προσφώνηση «Hermanos y hermanas»! (σ.σ. Αδελφοί και αδελφές)! Μετά, συνέχισε απευθυνόμενος στον… γενναίο λαό της Κούβας! (Πράγματι πολύ γενναίος για να συνεχίζει να επιβιώνει σε τέτοια δικτατορία!)
Και συνέχισε μιλώντας για τον «μεγάλο επαναστάτη του 20ου αιώνα», ένα «παγκόσμιο σύμβολο αγώνα και αντίστασης που με το παράδειγμά του ενέπνευσε τους αγώνες των λαών σε ολόκληρο το κόσμο. Τους αγώνες για ανεξαρτησία, ελευθερία, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια».
Αποχαιρέτησε τον «Φιντέλ των φτωχών, των καταπιεσμένων, των ανυπότακτων. Τον δικό σας Φιντέλ, τον δικό μας Φιντέλ, τον Φιντέλ που ανήκει σε κάθε γωνιά του πλανήτη, τον Φιντέλ που ανήκει στην ιστορία».
Γιατί,
«Όπως ο κουβανικός, έτσι και ο ελληνικός λαός δε δίστασε σε κρίσιμες στιγμές της ιστορίας να σηκώσει το ανάστημά του και να παλέψει κόντρα σε ισχυρούς και παντοδύναμους αντιπάλους, για να διεκδικήσει την ελευθερία και την ανεξαρτησία του. Την αξιοπρέπεια και το δίκιο του».
Τον είχε πιάσει τέτοιος οίστρος που συνέκρινε το 1821 με το 1959 της Κούβας:
«Ελευθερία ή θάνατος ήταν το σύνθημα της Ελληνικής Επανάστασης το 1821», είπε ο Τσίπρας στην ομιλία του. «Patria o muerte (σ.σ. Πατρίδα ή θάνατος), το σύνθημα της Κουβανικής Επανάστασης το 1959. Στα χνάρια του Σιμόν Μπολίβαρ και του Χοσέ Μαρτί, παρέα με τον Τσε, ο Φιντέλ μετέτρεψε την Κούβα από μια ακόμα δικτατορία σε ένα παγκόσμιο σύμβολο αντίστασης και αξιοπρέπειας. Και αφήνει πίσω πολύτιμη κληρονομιά στον κουβανικό λαό: στην παιδεία, στη εξάλειψη του αναλφαβητισμού, στην υγεία, στο επίπεδο των επιστημών και του πολιτισμού».
Αναφέρθηκε δηλαδή στους γιατρούς που ο φίλος του ο Κάστρο είχε μετατρέψει σε σύγχρονους δούλους!
Και μετά, ο Τσίπρας, έπιασε να μιλάει για την… μεγάλη κληρονομιά του Κάστρο:
«Αλλά αφήνει και πολύτιμη κληρονομιά σε όλους τους λαούς: Γιατί ενέπνευσε πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές στη Λατινικής Αμερική. Και έθεσε τις βάσεις για μια νέα, δυναμική εποχή περιφερειακής ολοκλήρωσης. Και για την ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία της Κούβας με τη Δύση».
Οπότε, βρήκε την ευκαιρία να εξηγήσει πως άνθρωποι σαν τον Κάστρο, τον εαυτό του και τους άλλους, βρίσκουν δυσκολίες στο θεάρεστο έργο τους, εξαιτίας διαφόρων «δυναστών» – δηλαδή οδηγεί και σε μνημόνια:
«Η Κούβα του Φιντέλ, όμως, μας έμαθε και ότι ο δρόμος προς τον σοσιαλισμό δεν είναι ανθόσπαρτος. Έχει δυσκολίες, έχει υποχωρήσεις, έχει σκαμπανεβάσματα. Μας έμαθε και από τα κατορθώματα αλλά και από τις αδυναμίες του. Μας έμαθε ότι η μάχη για τον κοινωνικό μετασχηματισμό είναι μια μάχη διαρκής και απαιτεί μεγάλες θυσίες, όπως αυτές που με ηρωισμό καταβάλετε, τα δύσκολα χρόνια του εμπάργκο, που επιβλήθηκε στη χώρα σας ως διαρκής εκβιασμός και ως τιμωρία. Και μπορεί εμείς στην Ευρώπη να μη μπορούμε να φανταστούμε τις δυσκολίες που εσείς περάσατε, έχουμε όμως κι εμείς του δικούς μας δυνάστες. Την απάνθρωπη λογική των νόμων της αγοράς και του νεοφιλελευθερισμού.
Και δίνουμε και εμείς από τη μακρινή Ελλάδα, τον δικό μας αγώνα για τη δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια. Και σε αυτόν τον αγώνα, το παράδειγμα του Φιντέλ μας συντροφεύει και θα μας συντροφεύει πάντα. Στις νίκες και στις ήττες μας. Στις ανατροπές και στους συμβιβασμούς μας».
Έτσι εξήγησε ο κ. Τσίπρας τις δικές του ήττες και υποχωρήσεις…
Και κατέληξε:
«Ο Φιντέλ έφυγε από τη ζωή αλλά θα βρίσκεται για πάντα: Στους μικρούς και μεγάλους αγώνες των λαών σε όλο τον πλανήτη. Στη φλόγα της αντίστασης των καταπιεσμένων που διεκδικούν την αξιοπρέπειά τους. Στη δύναμη όσων παλεύουν με πάθος για να διεκδικήσουν το αδύνατο, προκειμένου να πάψουν να ζουν το αδιανόητο. Γυρνώντας έτσι το τροχό της ιστορίας.
Αντίο, Κομαντάντε Φιντέλ!
Hasta la victoria siempre!»
Ήταν τόσος ο ενθουσιασμός του, που συνέχισε και από το twitter: «Ήταν μεγάλη τιμή η συμμετοχή μου σε μία τόσο ιστορική στιγμή, εκπροσωπώντας τον ελληνικό λαό. Ο Φιντέλ θα βρίσκεται για πάντα στη φλόγα της αντίστασης των καταπιεσμένων που διεκδικούν την αξιοπρέπειά τους».
Τέτοια πράγματα! Μας εκπροσώπησε ο άνθρωπος!
Και μετά άρχισε ο καταιγισμός των πληροφοριών για την κουβανική εκστρατεία Τσίπρα. Ότι μίλησε στην καρδιά χιλιάδων Κουβανών, ότι ήταν ένα ταξίδι με… «αυτοτελή πολιτική σημασία», ότι μίλησε με φόντο το επιβλητικό μνημείο, ύψους 109 μέτρων, του εθνικού ήρωα της Κούβας, Χοσέ Μαρτί, ότι μετά την ομιλία του αγκαλιάστηκε θερμά με τον Ραούλ, αδελφό του Φιντέλ, ότι ο γιος, η κόρη και τα εγγόνια του Φιντέλ τον πλησίασαν και τον ευχαρίστησαν και ότι είχε την χαρά να συναντηθεί με τον Μαδούρο της Βενεζουέλας, τον Μοράλες της Βολιβίας, τον Ορτέγκα της Νικαράγουας, τον Ραφαέλ Κορέα του Ισημερινού.
Δηλαδή δεν άφησε δικτάτορα για δικτάτορα.
Ήταν δε τόσο μεγάλη η γελοιότητα, που δεν προλαβαίναμε να διαβάζουμε τηλεγραφήματα που διοχετεύονταν στο ΑΠΕ, σύμφωνα με τα οποία:
Κυβερνητική «πηγή» σημείωνε ότι «το ταξίδι του Έλληνα πρωθυπουργού στην Κούβα, για να παραστεί στην κηδεία του Φιντέλ Κάστρο, πέρα από την αυτοτελή πολιτική του σημασία, είχε και παραλειπόμενα και, από ό,τι φαίνεται θα έχει συνέχεια»!
Τι συνέχεια; Αυτήν που είδαμε προφανώς.
Αγκαλιά με όλους τους δικτάτορες!
Όπως μας είπαν οι… πηγές, «η πρώτη συνάντηση ήταν με τον ιστορικό ηγέτη των Σαντινίστας και πρόεδρο της Νικαράγουα (επανεξελέγη θριαμβευτικά στις 7 Νοεμβρίου 2016), Ντανιέλ Ορτέγκα, ο οποίος έκανε και μία από τις πιο συγκινητικές ομιλίες στην εκδήλωση της Πλατείας της Επανάστασης. Ο Ορτέγκα, που γνωρίζει πολύ καλά τη χώρα μας, καθώς ήδη από τη δεκαετία του 1980 είχε στενές σχέσεις με τον Ανδρέα Παπανδρέου, κάλεσε τον Αλ. Τσίπρα να επισκεφθεί τη Νικαράγουα».
Μιλάμε για τον Ορτέγκα, τον ορισμό του νεποτισμού, έναν από τους πιο στυγνούς δικτάτορες, που έχει γεμίσει τις φυλακές και κυβερνά με την γυναίκα του και τα δέκα παιδιά τους με σιδηρά πυγμή τη Νικαράγουα, υποβάλλοντας τους αντιφρονούντες σε φριχτά βασανιστήρια.
Οι ίδιες φοβερές και τρομερές «πηγές» μας είχαν τότε επίσης ενημερώσει ότι «ο Έλληνας πρωθυπουργός μίλησε επίσης με τον πρόεδρο του Ισημερινού Ραφαέλ Κορέα, «έναν από τους μεγάλους Λατινοαμερικάνους προοδευτικούς ηγέτες», ο οποίος και τόνισε τη σημασία της παρουσίας Τσίπρα στην Κούβα, σημασία για όλη τη Λατινική Αμερική. Χαρακτηριστικά του είπε: «Αλέξη, κρατάτε γερά, είσαι το στήριγμα στην Ευρώπη, του προοδευτικού κόσμου της Λατινικής Αμερικής!»
Μιλάμε για τον Κορέα που έχει εκδιωχθεί από την εξουσία και έχει καταδικαστεί για διαφθορά και τώρα ο διάδοχός του, επίσης ομοϊδεάτης του Τσίπρα, ο Λένιν Μορένο δεν θέλει ούτε καν να αναφέρεται το όνομά του!
Και συνέχιζαν οι «πηγές»: «Επίσης, συζήτησε με μια ακόμα μορφή της αριστερής Λατινικής Αμερικής, τον πρόεδρο της Βολιβίας, Έβο Μοράλες. Η συνομιλία τους ήταν εγκάρδια και αναλυτική, για τα ζητήματα της Λατινικής Αμερικής και της Ευρώπης, και κατέληξε, και αυτή, σε πρόσκληση για επίσκεψη Τσίπρα στη Βολιβία».
Σε όλα αυτά προσθέστε ότι ο Τσίπρας ήταν ο μοναδικός δυτικός (λέμε τώρα) ηγέτης που παραβρέθηκε στην τελετή και όπως μας είχε… προϊδεάσει η εγχώρια προπαγάνδα «αυτό, για τους Κουβανούς, τους Λατινοαμερικάνους, αλλά και όλο τον προοδευτικό κόσμο που αγωνίζεται, σε όλο τον πλανήτη, έχει μεγάλη συναισθηματική, συμβολική και πολιτική σημασία. Ας περιμένουμε τη συνέχεια, με τα ταξίδια στις χώρες της Λατινικής Αμερικής».
Γιατί έπρεπε να περιμένουμε κάποια «συνέχεια»; Προφανώς επειδή με τον ΣΥΡΙΖΑ και όλους αυτούς τους δικτάτορες με τους οποίους ταυτίζεται η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά!
Ειδικά όταν πρόκειται για… Κουβανούς επιστήμονες!
*Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών, πρώην υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητική εκπρόσωπος, δημοσιογράφος
