Το 2020 αποτελεί χωρίς καμία αμφιβολία, κατώφλι μιας νέας εποχής. Η πανδημία αφήνει το αποτύπωμά της αλλά και η γεωπολιτική αστάθεια, το μεταναστευτικό και η εργαλειοποίησή του από την Τουρκία, στο πλαίσιο γεωπολιτικών επιδιώξεων, συμπληρώνουν το κάδρο μιας νέας πραγματικότητας.
Του Γ.Καλλιάνου*
Η Ελλάδα μέσα σε λίγους μήνες κλήθηκε να αντιμετωπίσει τόσο την υγειονομική κρίση όσο και την πρωτοφανή ασύμμετρη απειλή από την Τουρκία, η οποία με μοχλό πίεσης το μεταναστευτικό, επιχείρησε, χωρίς επιτυχία, να εξυπηρετήσει τις γεωπολιτικές επιδιώξεις της.
Και στις δύο κρίσεις, ανταποκριθήκαμε με πρωτόγνωρη ετοιμότητα, πειθαρχία και υπευθυνότητα. Από το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης, γίναμε η «ασπίδα» των συνόρων της. Από «παράδειγμα προς αποφυγήν» γίναμε «παράδειγμα προς μίμηση» για όλα τα κράτη στην αντιμετώπιση της πανδημίας.
Στο εσωτερικό, μέσα από τις δυσκολίες, βγήκαμε σοφότεροι αλλά και πιο ισχυροί. Ξανακερδίσαμε την εμπιστοσύνη προς το κράτος και την πολιτεία που τόσο είχε τραυματιστεί τα προηγούμενα χρόνια. Ξαναπιστέψαμε στις δικές μας δυνάμεις και πως όταν είμαστε ενωμένοι μπορούμε να είμαστε το «παράδειγμα» για τους άλλους. Αποκτήσαμε αυτοπεποίθηση ώστε με αισιοδοξία να μπορούμε να ανταμώσουμε την επόμενη μέρα και τις μεγάλες προκλήσεις της νέας εποχής που ξημερώνει.
Η πανδημία, λειτούργησε ως επιταχυντής μεταρρυθμίσεων. Μέσα σε λίγες ημέρες κάναμε άλματα στη ψηφιοποίηση του Δημοσίου και των υπηρεσιών, απλουστεύοντας γραφειοκρατικές διαδικασίες. Ο ψηφιακός μετασχηματισμός του κράτους ήρθε για να μείνει, αποτελώντας καταλύτη για την οικονομική ανάπτυξη και τη μετάβαση τη χώρας στην 4η Βιομηχανική Επανάσταση.
Η τηλεργασία και οι τηλεσυναντήσεις εξαπλώθηκαν και έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, ειδικά κατά τη διάρκεια του lockdown, δημιουργώντας μια συζήτηση, σε παγκόσμιο επίπεδο, κατά πόσον είναι δυνατόν η εξ΄αποστάσεως εργασίας, να αποτελέσει και κεκτημένο και για τη μετά-κορονοϊό εποχή.
Φυσικά και η τηλεργασία δεν μπορεί να είναι εφικτή σε όλες τις μορφές εργασίας και φυσικά θα πρέπει να θεσμοθετηθούν περισσότεροι κανόνες στις περιπτώσεις που θα συνεχιστεί. Για τη χώρα μας όμως θα μπορούσε η τηλεργασία να αποτελέσει και υποκινητή για την αποαστικοποίηση. Πολλοί νέοι, που η φύση της δουλειάς τους θα το επέτρεπε, θα μπορούσαν να επιστρέψουν στους κοντινούς τόπους καταγωγής, συνεχίζοντας να εργάζονται εξ΄αποστάσεως, δίνοντας έτσι ξανά ζωή στις τοπικές κοινωνίες.
Η κρίση αυτή απετέλεσε επίσης, καταλύτη για να ανοίξει μια συζήτηση και για το παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Βεβαίως και ο τουρισμός αποτελεί τη βαριά βιομηχανίας μας και θα πρέπει να στηριχτεί, όμως θα πρέπει να εστιάσουμε και σε άλλες ευκαιρίες που ανοίγονται μπροστά μας.
Η ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας για παράδειγμα είναι σίγουρα μια από αυτές. Μια ευκαιρία αλλά και αδήριτη ανάγκη λόγω των γεωπολιτικών εξελίξεων και μεγάλων προκλήσεων στην περιοχή μας. Διαθέτουμε άλλωστε, λαμπρά μυαλά, τα οποία θα πρέπει να αξιοποιήσουμε και να κρατήσουμε στη χώρα. Διαθέτουμε όμως και πολλά λαμπρά μυαλά στην πρώτη γραμμή της έρευνας, που δεν είναι πλέον στη χώρα. Επιστήμονες που περιμένουν το έναυσμα, για να επιστρέψουν και να εργαστούν στην πατρίδα τους.
Στο κατώφλι της νέας εποχής λοιπόν, μιας εποχής με πολλές προκλήσεις αλλά και ευκαιρίες, η Ελλάδα μπορεί να πρωταγωνιστήσει αρκεί να κοπιάσουμε και να μην αδρανήσουμε. Άλλωστε, οι κόποι γεννούν πάντοτε τη δόξα…
O Γιάννης Καλλιάνος είναι βουλευτής ΝΔ στο Νότιο Τομέα της Β Αθηνών
