Η αυτοπειθαρχία, που καλούμαστε να δείξουμε όλοι μας τις επόμενες ημέρες, είναι το μόνο αποτελεσματικό όπλο που διαθέτουμε για να υπερασπιστούμε την υπέρτατη αξία του πολιτισμού μας. Την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Ο άνθρωπος δεν είναι αναλώσιμος και η ζωή του δεν είναι απλό αριθμητικό μέγεθος.
Ας αναλογιστούμε όλοι, σε συνθήκες κανονικότητας προ κορωνοϊού, τι αγώνα δίνει ο καθένας από εμάς και πόσες θυσίες κάνει, όταν κινδυνεύσει η υγεία του «δικού του» ανθρώπου, του παιδιού, του συντρόφου, του ηλικιωμένου πατέρα ή της μητέρας του.
Στην τρέχουσα δραματική συγκυρία, αυτό το βάρος μοιράζεται πλέον εξίσου και από κοινού, σε φίλους, γνωστούς και αγνώστους. Έτσι, η απειλή του ιού αποκτά έναν ενωμένο και ισχυρό αντίπαλο. Οι επιπτώσεις του γίνονται διαχειρίσιμες και ενώ μένουμε μακριά ο ένας από τον άλλον, κερδίζουμε ζωές δικών μας ανθρώπων, όλοι μαζί.
Μπορεί η γενιά μας να μη βίωσε πολεμική σύγκρουση, ήρθε αντιμέτωπη όμως, με τις επονομαζόμενες ασύμμετρες απειλές. Κανείς μας δεν μπορεί να ξεχάσει, για παράδειγμα, πως η καταστροφή των δίδυμων πύργων άλλαξε για πάντα τον κόσμο όπως τον ξέραμε.
Η πανδημία και οι συνέπειές της θα αφήσουν πολύ σκληρότερο αποτύπωμα. Αυτή η κρίση δεν αφορά μόνον λίγους, όπως συνέβη στην κρίση χρέους το 2010. Εκείνη, ήταν περιφερειακή. Αφορούσε τρεις ή τέσσερις το πολύ χώρες της Ευρωζώνης, με κύρια τραυματισμένη την Ελλάδα. Η σημερινή τους αφορά όλους. Πλήττει εξίσου – εάν όχι περισσότερο – τους ισχυρότερους. Είναι κεντρική.
Στην Ελλάδα ζήσαμε μια ολόκληρη 10ετία κρίσης. Πρωτοφανούς για χώρα αναπτυγμένου κόσμου. Σταθήκαμε όρθιοι. Είμαστε προετοιμασμένοι να κάνουμε υπομονή για τα καλύτερα, γιατί ζήσαμε για πολλά χρόνια τα χειρότερα. Άλλοι λαοί, μπορεί να μην είναι.
Επιπλέον, η έγκαιρη αντίδραση μας στην επέλαση του ιού πιθανότατα θα βελτιώσει τη σχετική μας θέση, μιας και άλλα κράτη άργησαν να λάβουν μέτρα, ή τα λαμβάνουν δύσθυμα. Οι μεγάλες κρίσεις κυοφορούν ενίοτε και ευκαιρίες. Μπορούμε να κερδίσουμε κομμάτι του χαμένου εδάφους γρηγορότερα από πολλούς άλλους αναδεικνύοντας εκείνα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του έμψυχου δυναμικού της πατρίδας μας που για χρόνια έμεναν αναξιοποίητα. Πώς;
Μα με τις νέες συνήθειες που γρήγορα ενσωματώνουμε στην καθημερινότητά μας, την εκτεταμένη χρήση της τεχνολογίας, την κατάρτιση και εκπαίδευση εξ αποστάσεως, την υποκατάσταση των παραδοσιακών κρατικών υπηρεσιών με ψηφιακές, τους αυξημένους βαθμούς ελευθερίας στον τρόπο δουλειάς και τη διευρυμένη προστασία σε όλα τα θεμελιώδη δικαιώματα των εργαζομένων. Η συνεπακόλουθη εξοικονόμηση πόρων από σοβαρές οικονομίες κλίμακας και η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας ορίζουν το «στοίχημα της επόμενης ημέρας». Όχι μόνον για να μην κινδυνεύσουν θέσεις εργασίας, αλλά και για να δημιουργηθούν νέες που αφήνουν υψηλότερο διαθέσιμο εισόδημα. Πιθανότατα και περισσότερο ελεύθερο χρόνο, πιο πολιτισμένο περιβάλλον εργασίας, πιο άνετο ωράριο.
Μέσα στην παγκόσμια «αντάρα» που ζούμε, ας κρατηθούμε όσο το δυνατόν πιο νηφάλιοι, πιο ενωμένοι και πιο επικεντρωμένοι στο στόχο. Ήμασταν από τους πρώτους στην υφήλιο που προνοήσαμε εφαρμόζοντας τόσο γενναία, αλλά και τόσο αποτρεπτικά μέτρα. Πολίτες και κυβέρνηση συγκεντρώνουμε σήμερα τον παγκόσμιο έπαινο. Να γίνουμε λοιπόν από τους πρώτους που θα ξεκινήσουμε να σχεδιάζουμε το απαιτητικό αύριο με σιγουριά, γερά πατήματα και αυτοπεποίθηση.
