Αισθάνομαι ότι ενώ έχουμε συμπληρώσει δύο εβδομάδες με μέτρα και μόλις έξι ημέρες με απαγόρευση κυκλοφορίας, ήδη αδημονούμε πότε θα επιστρέψουμε στη ζωή που κάναμε πριν τον κορονοϊό.
*Του Νίκου Αρμένη
Το καταλαβαίνεις ρίχνοντας απλώς μια ματιά στα πρωτοσέλιδα των κυριακάτικων εφημερίδων αλλά και στις συνεντεύξεις των αρμοδίων, υπουργών και μη. Αν όχι η πρώτη αλλά από τις βασικές ερωτήσεις που δέχονται είναι «πότε τελειώνει η καραντίνα;».
Το συμπέρασμα που βγάζω από τις απαντήσεις που δίνουν σήμερα και ενώ μπαίνουμε στον πιο κρίσιμο μήνα σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι πως θα …φάμε και τον Απρίλιο με μέτρα χωρίς δεύτερη σκέψη. Μου φαίνεται μάλιστα πιθανό να αυστηροποιηθούν και, αν πράγματι πάνε τα πράγματα σύμφωνα με το καλύτερο δυνατό σενάριο, κάποια στιγμή ίσως μέσα στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Μαΐου να αρχίσουν σταδιακά να χαλαρώνουν.. Και αυτό είναι ξαναλέω το καλό σενάριο.
Αυτό που νομίζω δεν έχει αντιληφθεί κανείς, ούτε φυσικά οι περισσότεροι δρομείς, είναι πως ακόμα και σε αυτή την περίπτωση θα εξακολουθήσουμε να ζούμε τηρώντας αναπόφευκτους κανόνες για να διαφυλάξουμε την ατομική αλλά και τη δημόσια υγεία.
Μη γελιέστε φίλες και φίλοι. Από το πρόβλημα θα απαλλαγούμε οριστικά όταν με το καλό βρεθεί εμβόλιο, γιατί τότε και μόνο τότε θα είμαστε σίγουροι ότι κλείσαμε την πόρτα στον κορονοϊό. Μέχρι να έρθει αυτή η μεγάλη στιγμή για την ανθρωπότητα, αυτό που μπορούμε να καταφέρουμε είναι να περιορίσουμε την εξάπλωση του ιού ώστε να διατηρήσουμε το δημόσιο σύστημα υγείας πάντα ικανό να υποδεχθεί και να περιθάλψει εκείνους που θα νοσούν και θα έχουν ανάγκη. Αυτό και μόνο προσπαθούμε να πετύχουμε με τα μέτρα και το πιστεύω ακράδαντα ότι θα τα καταφέρουμε και μάλιστα με τις λιγότερες απώλειες ανθρωπίνων ζωών σε σχέση με τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.
Όμως φίλες και φίλοι ο ιός θα εξακολουθεί να υπάρχει και αυτό σημαίνει ότι μέχρι να εμβολιαστούμε, θα ζούμε αλλιώς. Αυτό που προσπαθώ να πω τόση ώρα είναι πως ακόμα και όταν πάψουν να υπάρχουν τα μέτρα περιορισμού ή απαγόρευσης της κυκλοφορίας, είναι λάθος να πιστεύει κανείς ότι θα ζούμε όπως πριν.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, δεν πιστεύω ότι θα γίνονται συναυλίες, αθλητικοί αγώνες με κόσμο, εκδηλώσεις με τη συμμετοχή πολλών ανθρώπων κλπ. Επίσης μέχρι να εμβολιαστούμε θα ξεχάσουμε τις χειραψίες, τις αγκαλιές και τα φιλιά και φυσικά θα στεκόμαστε παντού σε απόσταση ασφαλείας από τους άλλους ανθρώπους. Όταν λέω παντού εννοώ στα μέσα μεταφοράς, στα καφέ, στο δρόμο, στην πλατεία, στο πάρκο….παντού.
Και έρχομαι τώρα σε εμάς τους δρομείς. Ενώ αναβλήθηκαν ή ακυρώθηκαν όλοι οι αγώνες δρόμου της άνοιξης, ακούω πολλούς να κάνουν σχέδια και να συζητούν πού θα τρέξουν το φθινόπωρο.
Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών αλλά αμφιβάλλω πολύ για τη διεξαγωγή αγώνων δρόμου το φθινόπωρο. Θα γίνουν λέτε μαραθώνιοι μετά το καλοκαίρι; Δεν είμαι καθόλου σίγουρος.
Για να εξηγούμαι, δεν μεταφέρω καμία πληροφορία, απλώς καταθέτω την προσωπική μου εκτίμηση. Μου φαίνεται δύσκολο, χωρίς εμβόλιο, οι επιστήμονες να ανάψουν πράσινο φως για να πραγματοποιηθούν αγώνες δρόμου με χιλιάδες συμμετέχοντες, δρομείς και θεατές.
Μακάρι, με την προϋπόθεση φυσικά ότι δεν κινδυνεύει η δημόσια υγεία, να κάνω λάθος. Προετοιμάζομαι πάντως και για το ενδεχόμενο να σταθώ ξανά σε εκκίνηση αγώνα δρόμου σε κανένα χρόνο από τώρα.
Κι αν έρθει αυτή η στιγμή νωρίτερα, θα είναι ένα εξαιρετικό νέο όπως και να το δεις..!
*Ο Νίκος Αρμένης είναι δημοσιογράφος-πολιτικός συντάκτης και μαραθωνοδρόμος. Εργάζεται στο ΑΠΕ και το one tv.
