Προσωπικά ουδέποτε βρήκα τη βλακεία γοητευτική. Τις περισσότερες φορές τη βρίσκω αβάσταχτα εκνευριστική σε σημείο έως και αγενούς σνομπισμού προς τους ανθρώπους που την εξασκούν. Η αδιαφορία προς τους προαναφερθέντες ίσως να είναι η πιο ευγενής πρακτική έναντι αυτής που προτιμώ εγώ, πρακτική που συνήθως εξασκούν οι πιο υπομονετικοί άνθρωποι που τυγχάνει πολλάκις να ζηλεύω, καθώς δεν έχω την τύχη να συγκαταλέγομαι σε αυτούς.
Της Αλίκης Τσίκα
Στις μέρες όμως που ζούμε φαίνεται ότι ούτε ο σνομπισμός αλλά ούτε και η αδιαφορία μπορούν να αποδώσουν καρπούς απέναντι στην βλακεία, τη στιγμή που αυτή δεν απειλεί απλώς να διαταράξει την ημέρα ή την παρέα μας, αλλά απειλεί να κοστίσει σε ανθρώπινες ζωές. «Δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο» είχε πει πολλά χρόνια πριν ο Αϊνστάιν και δυστυχώς ήρθε η στιγμή να μας τσούξει όλους αυτή η αλήθεια.
Διότι όταν ο εκάστοτε βλάκας δεν σε «ακουμπά» και δεν απειλεί τη δημόσια υγεία και τους αγαπημένους σου, μπορείς ακόμη και να διασκεδάσεις μαζί του, στην προκειμένη περίπτωση όμως δε δύναται να υπάρξει τρόπος να εκλάβει κανείς μας τη βλακεία, ως έστω ένα κακόγουστο αστείο. Όταν σύσσωμοι επιστήμονες, φορείς, κράτη, γνωστοί και άγνωστοι σου λένε να κάτσεις ήσυχος ήσυχος στο σπίτι σου και εσύ πας να παίξεις ρακέτα στην παραλία είσαι απλώς ένας ακόμα βλάκας. Όταν πας να περπατήσεις εκεί που ξέρεις ότι θα υπάρχει συνωστισμός αλλά λες με υφάκι στους αλήτες, ρουφιάνους, δημοσιογράφους, ότι «σιγά μωρέ εγώ μόνος μου βγήκα», ναι, καθόλου αγαπητέ συμπολίτη, είσαι απλώς βλάκας. Το ίδιο όταν παίρνεις το φραπόγαλο στο χέρι και σουλατσάρεις στους δρόμους για να το παίζεις γαμπρός ή γκόμενα εν μέσω παγκόσμιας πανδημίας. Αν θες τόσο απεγνωσμένα να βγάλεις βόλτα και να διαφημίσεις το είδος σου, μπορείς να το κάνεις αργότερα ή και ποτέ δε θα χαθεί ο κόσμος.
Ο κόσμος θα χαθεί αν δεν καταλάβουμε όλοι ότι αυτή τη στιγμή πρέπει να μάθουμε να προσφέρουμε με την αποχή, την απόσταση, το σεβασμό, την ευθύνη, την αγάπη, τη ορθή σκέψη και την αλληλεγγύη. Όπως έχω ξαναπεί και πολύ φοβάμαι, την επομένη της καταιγίδας οι περισσότεροι θα έχουμε ξεχάσει τα παραπάνω, αλλά δεν πειράζει ας τα τηρήσουμε τώρα που είναι επιτακτική ανάγκη.
Εσύ λοιπόν απανταχού και ανίκητε βλάκα θελουμε να σε ενημερώσουμε με πλήρη επίγνωση του ότι μπορεί να είμαστε αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι, ότι ρισκάρεις τη ζωή όλων των υπολοίπων που αναγκάζονται να σε ανεχτούν τις καλές μέρες, αλλά τώρα τους φαίνεσαι αβάσταχτος και δεν έχουν και άδικο. Εσύ ξέρουμε όλοι ότι δε θα νικηθείς ποτέ και ότι έχεις μια απίστευτη ικανότητα να κάνεις του κεφαλιού σου όταν ο κόσμος χάνεται, αλλά αυτή τη δεδομένη στιγμή παίζεις κορώνα γράμματα με τη βλακεία σου ένα σωρό ζωές που δε σου φταίνε σε τίποτα.
