Το στοίχημα της συναίνεσης στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας κέρδισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την επιλογή της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου, διαψεύδοντας τις «κασσάνδρες», που προέβλεπαν να επαναλαμβάνονται σκηνές από το διχαστικό παρελθόν της χώρας.
Του Κώστα Πασίση
Παράλληλα, όμως η επιλογή της προέδρου της ΣτΕ σηματοδοτεί και μια πτυχή του στρατηγικού σχεδίου της ΝΔ για το σταθερό άνοιγμα του κόμματος, στο χώρο του Κέντρου έως τις παρυφές της κεντροαριστεράς.
Ο Πρωθυπουργός στις λιγοστές τοποθετήσεις του αναφορικά με την προεδρική εκλογή μιλούσε διαρκώς ότι η πρόταση του θα τύχει ευρείας στήριξης από τις πολιτικές δυνάμεις, κάτι που αποδείχθηκε ότι δεν ήταν κενού περιεχομένου, αλλά μια καλά μελετημένη και σχεδιασμένη κίνηση.
Αυτό φάνηκε από το γεγονός, ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης για άλλη μια φορά αναγκάστηκαν να συρθούν πίσω από την κυβερνητική πρόταση, καθώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης τους οδήγησε σε στρατηγικό αδιέξοδο.
Η κυρία Αικατερίνη Σακελλαροπούλου τον Οκτώβριο του 2018, προτάθηκε από τον τότε Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, για πρόεδρος του ΣτΕ, χωρίς η Πειραιώς να προβεί στο παραμικρό αρνητικό σχόλιο, γνωρίζοντας ότι ήταν μια αρίστη επιλογή, από τις ελάχιστες που έκανε η Κουμουνδούρου, ειδικά στον ευαίσθητο χώρο της Δικαιοσύνης.
Η υποψήφια Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όμως προέρχεται από τον λεγόμενο «προοδευτικό» χώρο, με πολλές συμπάθειες στο χώρο του ΠΑΣΟΚ και έτσι εκπληρώνεται και ο «άγραφος» νόμος περί εναλλαγής ενός κεντροδεξιού Προέδρου, με έναν κεντροαριστερής απόχρωσης.
Έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας και η Φώφη Γεννηματά έδωσαν στις σχετικές ανακοινώσεις τους, θέλοντας και μη, ψήφο εμπιστοσύνης στην κυρία Αικατερίνη Σακελλαροπούλου η οποία αναμένεται να συγκεντρώσει 266 ψήφους στην πρώτη ψηφοφορία.
Η επιλογή της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου, ενός μη κομματικού προσώπου αλλά ούτε και επαγγελματίας πολιτικός, με εξαιρετικό βιογραφικό και με πολλές και σημαντικές περγαμηνές στην επαγγελματική διαδρομή της, στο δικαστικό σώμα, είναι μια κίνηση με υψηλό πολιτικό συμβολισμό, αλλά κυρίως σηματοδοτεί το μεγάλο στόχο του Πρωθυπουργού για αλλαγή σελίδας της χώρας.
Επιπλέον σημαντική είναι και η παράμετρος ότι για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία του τόπου, μια γυναίκα θα βρεθεί στο ύπατο αξίωμα της χώρας.
Η μέχρι χθες δισεπίλυτη εξίσωση αποδείχθηκε για τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι ήταν μια εύκολη υπόθεση, καθώς με την ανακοίνωση του ονόματος δεν προέκυψε αντίδραση, ούτε εκτός, ούτε εντός ΝΔ.
Με απλά λόγια ο Πρωθυπουργός, όλο αυτό το διάστημα μετρούσε και ζύγιζε καταστάσεις. Έτσι, κατάφερε να αποτρέψει ακόμη και κάποιες αδύναμες ενστάσεις στελεχών του, που προτιμούσαν μια επιλογή από τα «σπλάγχνα» της Παράταξης, με το σκεπτικό ότι η ηγεσία της ΝΔ είχε τη δυνατότητα να εκλέξει δικό της Πρόεδρο, μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος.
Η απόφαση για την ανώτατη δικαστικό, όμως, υπηρετεί το πρωταρχικό και συνάμα στρατηγικό σχέδιο Μητσοτάκη για διεύρυνση της ΝΔ, εκτός των παραδοσιακών «τοιχών» της.
Ένα σχέδιο που μέχρι στιγμής ο πρόεδρος της ΝΔ ακολουθεί πιστά και χωρίς παρεκκλίσεις, από την ημέρα που εξελέγη στην ηγεσία του κόμματος. Αθόρυβα προέβη σε μεταγραφές στελεχών, όπως του Γ. Γεραπετρίτη, του Μιχ. Χρυσοχοίδη, του Τάκη Θεοδωρικάκου και του Κυρ. Πιερρακάκη οι οποίοι αποδείχθηκαν «λίρα εκατό» για την κυβέρνηση του και το νέο αφήγημα της.
Η διεύρυνση της ΝΔ σφραγίστηκε και στο 13ο Συνέδριο της, αποδεικνύοντας ότι δεν ήταν μια ευκαιριακή τακτική για υφαρπαγή ψήφων από τα άλλα κόμματα.
Την ίδια στρατηγική υπηρετεί και σήμερα η υποψηφιότητα της κυρίας Αικατερίνης Σακελλαροπούλου.
