Ο Ερντογάν τελεί υπό πίεση, τόνισε μιλώντας στον ΣΚΑΙ ο Καθηγητής Διεθνών σχέσεων Κωνσταντίνος Φίλης αναφορικά με την στάση του Τούρκου Προέδρου ο οποίος απειλεί να «τινάξει στον αέρα» την Διάσκεψη του Βερολίνου εάν ο Χάφταρ μπει στην Τρίπολη.
«Θα ήθελε μια πολύ γρήγορη ανακωχή, ώστε να μην χρειαστεί να στείλει στρατεύματα γιατί αντιλαμβάνεται τους κινδύνους. Αντιλαμβάνεται πως η Λιβύη δεν είναι Συρία» ,είπε χαρακτηριστικά προσθέτοντας πως δεν είναι βέβαιος για το αν θα δούμε άμεσα επίσημο τουρκικό στρατό εκεί, ανεξάρτητα από το γεγονός πως την Πέμπτη επικυρώνεται από την τουρκική Βουλή η απόφαση για αποστολή στρατού εκεί.
« Άλλο οι μισθοφόροι, που ήδη βρίσκονται, άλλο να δούμε Τούρκους στρατιωτικούς να μάχονται στο πλευρό του Αλ Σαράζ», τόνισε.
Ο Ερντογάν θέλει να είναι έτοιμος για παν ενδεχόμενο αλλά θα προτιμούσε να το αποφύγει, θα προτιμούσε μια γρήγορη ανακωχή, μια ισοπαλία μεταξύ των δύο πλευρών ώστε και με την απειλή ακόμη της αποστολής στρατευμάτων, να μπορεί να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων από θέση ισχύος.
H κατάσταση είναι εξαιρετικά ρευστή αρά οποιαδήποτε εκτίμηση αναφορικά με τα τεκταινόμενα στη Λιβύη είναι επισφαλής παρατήρησε εκτός των άλλων ο καθηγητής.
Έχουμε έναν εμφύλιο ο οποίος εξελίσσεται σε πόλεμο «δια αντιπροσώπων», συνέχισε.
Ειδικότερα σύμφωνα με τον Κο Φίλη, δεν πρόκειται απλώς για έναν εμφύλιο καθώς κι τα γεγονότα στην Συρία ξεκίνησαν με την μορφή του εμφυλίου και εν συνεχεία εξελίχθηκαν σε περιφερειακό πόλεμο.
Το ίδιο συμβαίνει λίγο ως πολύ με την Λιβύη, ανέφερε.
Οι Γερμανοί πράγματι έχουν αναλάβει μια πρωτοβουλία σε συνέχεια προηγούμενων διεργασιών που είχαν γίνει τον Σεπτέμβρη αναφορικά με την Διάσκεψη του Βερολίνου είπε προσθέτοντας πως θα αν θα υπάρξει ελληνική παρουσία, κάτι το οποίο θα ήταν σύμφωνα με αυτόν σημαντικό αλλά όχι καθοριστικό.
Αυτά τα οποία μπορούμε να συνοψίσουμε μέχρι ώρας αναφέρει ο κος Φίλης είναι τα εξής:
Από τη μια έχουμε «ένα στρατόπεδο» που στηρίζει τον Χάφταρ.Πρόκειται για τα ΗΑΕ- με πολύ σημαντικό ρόλο καθώς τον χρηματοδοτούν στον αγώνα του, η Αίγυπτος η οποία είναι γειτονική άρα του παρέχει υπηρεσιακές διευκολύνσεις, η Γαλλία κι η Ρωσία- η οποία αξίζει να σημειωθεί πως ναι μεν στηρίζει περισσότερο τον Χάφταρ βρίσκεται ωστόσο «ανάμεσα» σε αυτόν και τον Αλ Σαράζ καθώς δύο ρωσικές εταιρείες πετρελαίου έχουν υπογράψει δύο διαφορετικά συμβόλαια και με τους δύο.
Από την άλλη έχουμε την Τουρκία μαζί με έναν μικρότερο συνασπισμό να στηρίζει μια κυβέρνηση που ναι μεν έχει διεθνή νομιμοποίηση, είναι αρκετά εύθραυστη δε, και ίσως βαίνει προς το τέλος της.
