Οι πολλαπλές ιδιότητες του Νίκου Αλιβιζάτου (συνταγματολόγος, πανεπιστημιακός δάσκαλος, συγγραφέας, δημοσιολόγος, αρθρογράφος, διαμορφωτής κοινής γνώμης) υποδεικνύουν μια χαρισματική πολυσχιδή προσωπικότητα αναμφισβήτητου κύρους και αυξημένης αναγνωρισιμότητας, με σημαντική και διαρκώς ενισχυόμενη, ιδίως τον τελευταίο καιρό, επιρροή στον δημόσιο βίο της χώρας. Έχει συμβάλει σ’ αυτή του την εικόνα και μια ιδιαιτέρως ευνοϊκή και φιλική αντιμετώπισή του από τα ΜΜΕ, με αποτέλεσμα οι εκάστοτε παρεμβάσεις του (βιβλία, άρθρα, ομιλίες, δηλώσεις κλπ.) να αξιολογούνται και να εκλαμβάνονται ως τομές επιστημονικής εμβρίθειας και πολιτικής βαρύτητας.
Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος
Ο Αλιβιζάτος έχει ακόμη ένα ισχυρό πλεονέκτημα: Είναι αθεράπευτα προοδευτικός! Υπηρετεί τους δημοκρατικούς θεσμούς, τα κοινοβουλευτικά ήθη, την πολιτική ζωή του τόπου, με τέτοιο τρόπο, ώστε κάθε πολίτης αυτής της χώρας, που θεωρεί εαυτόν ένθερμο δημοκράτη και ασυμβίβαστο προοδευτικό, που βδελύσσεται την «δεξιά», αγωνίζεται παιδιόθεν κατά του φασισμού και κινείται άνετα σ’ αυτό τον ευρύτατο, δυσπροσδιόριστο και πολύφερνο χώρο που καλείται «κεντροαριστερά», να τον θεωρεί δικό του άνθρωπο και να χειροκροτεί, δίχως ιδιαίτερη σκέψη και περίσκεψη, τα σοφά αποστάγματα της ευφυΐας του.
Είναι τόση η φήμη της αυθεντίας του Αλιβιζάτου ώστε να έχει θεωρηθεί ως μια εξαιρετική και «πολιτικά ορθή» υποψηφιότητα για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, ικανή να εκφράσει την συλλογική εθνική ταυτότητα, την αυστηρή προσήλωση στους θεσμούς και τους νόμους και την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, με δεδομένο και το απαιτούμενο πολιτικό βάρος, που η ένταση των ελληνοτουρκικών σχέσεων μοιραία υπαγορεύει.
Ασφαλώς στην ενίσχυση της όλης εικόνας του εκλεκτού συνταγματολόγου έχει συμβάλει αποφασιστικά η «ετυμηγορία» του για τον Αλέξη Τσίπρα. Σε μια σπάνια έξαρση της επιστημονικής του μεγαλοσύνης ο Αλιβιζάτος, εξαντλώντας το απύθμενο βάθος της πολιτικής σκέψης του και ορθοτομώντας τον λόγο της αληθείας του, έχει αποφανθεί ως εξής για τον μεγάλο «ηγέτη»:
«Έχει το μεγάλο προσόν που είχε και ο Ανδρέας Παπανδρέου να είναι πολύ γοητευτικός στη συνομιλία. Και πολύ συμπαθής […] Έχει ταχύτατη αντίληψη και πραγματικά αισθάνεσαι ότι δεν χρειάζεται να συζητάς από τα πιο στοιχειώδη στην αρχή μαζί του για φτάσεις εκεί που θέλεις. Πιάνει πουλιά στον αέρα»!!!.
Βέβαια, όταν διατυπώθηκαν οι ως άνω λιβανωτοί, ο Τσίπρας ήταν ακόμη πρωθυπουργός και καθένας θα μπορούσε να φανταστεί ότι το μέλλον του ανήκε, με όλες τις παράπλευρες συνέπειες…. Άλλωστε, ήταν τόσο εκτυφλωτική η «πνευματική λάμψη» του άλλοτε καταληψία και λάτρη των μολότοφ, που ένα συνταγματολόγος περιωπής, όπως ο Αλιβιζάτος, είχε το δικαίωμα να ξεχνά ότι η Μυτιλήνη βρίσκεται στη Λέσβο, ή ότι όταν περιστρέφεσαι κατά 360ο επιστρέφεις στην αρχική σου θέση ή, ακόμη ότι, υπάρχουν «λιμάνια ξηράς», «ακατάληπτοι δεσμοί», «συμπαθή νεκρά παιδιά», «απεύθυνση ενός πλατιού καλέσματος» και οι λοιπές ανοησίες που ο αγράμματος και ακαλλιέργητος Τσίπρας εκσφενδόνιζε καθημερινά στα κεφάλια μας, χωρίς, όμως, ποτέ, απ’ ότι φαίνεται, να έχει επιτύχει την βαρυφορτωμένη από ευφυΐα κεφαλή του ανυπόκριτου θαυμαστή του…
Η φήμη του Αλιβιζάτου και η «προοδευτική αύρα» που τον συνοδεύει οδήγησαν προφανώς τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοϊδη να τον ορίσει πρόεδρο της Επιτροπής για την «τακτική παρακολούθηση της διαδικασίας υλοποίησης παρατηρήσεων και πορισμάτων του Συνηγόρου του Πολίτη που αφορούν στη διοικητική διερεύνηση πειθαρχικών παραπτωμάτων» της Αστυνομίας.
Και ο λαμπρός συνταγματολόγος μας δεν διέψευσε τις προσδοκίες εκείνων που θαυμάζουν το ταλέντο του, τις γνώσεις του, το πάθος του για προσφορά στον δημόσιο βίο, αλλά, κυρίως, την αταλάντευτη προοδευτικότητά του και το υποδειγματικό δημοκρατικό του φρόνημα:
Μόλις κάποιοι εντεταλμένοι αστυνομικοί, θέλησαν να εκκενώσουν κτήριο ευρισκόμενο υπό κατάληψη από δυο αργόσχολους μαντράχαλους, που το είχαν μετατρέψει σε «οχυρό», δίπλα στην πατρική τους κατοικία, τα καλόπαιδα τους υποδέχθηκαν με καταιγισμό από έπιπλα, ηλεκτρικές συσκευές, κοτρώνες, μπογιές, πυροσβεστήρες και «όλο το σπίτι (που) ήρθε στο κεφάλι τους», όπως θριαμβολογεί site του αυτοαποκαλούμενου αντιεξουσιαστικού χώρου, που καμαρώνει για το κατόρθωμα τους…
Ο συνταγματολόγος μας, με την οξύτατη αίσθηση του δημοκρατικού καθήκοντος που τον διακρίνει, με ορθάνοικτες τις κεραίες του αδιαφιλονίκητου επιστημονικού του αναστήματος και με την ετοιμότητα που του επιβάλλει το καθολικά αναγνωρισμένο κύρος του, έσπευσε να διεκπεραιώσει τον μόλις προ δεκαπενθημέρου ανατεθειμένο σ’ αυτόν ρόλο του! Προέβη σε μια αυστηρή δήλωση, όχι βέβαια κατά των καταληψιών ή των γονέων τους, που, παρά την παρουσία Εισαγγελέα, προσπάθησαν να αφοπλίσουν έναν αστυνομικό, αλλά κατά της Αστυνομίας και, εμμέσως, πλην σαφώς και κατά του …Χρυσοχοϊδη! Ιδού η επιστολή του:
«Ένα ακόμη περιστατικό αστυνομικής βίας περιήλθε σε γνώση μου: για την εκκένωση υπό κατάληψη κτιρίου στο Κουκάκι, σήμερα το πρωί, τα ΜΑΤ εισήλθαν χωρίς εντολή εισαγγελέα σε παρακείμενη κατοικία και κακοποίησαν άγρια τον πατέρα και τους δυο γιούς του. Και αυτό, με το πρόσχημα ότι δεν επέτρεψαν την χρησιμοποίηση του ιδιωτικού χώρου τους από τις αστυνομικές δυνάμεις, χωρίς επίδειξη εισαγγελικής εντολής.
Κοινοποιώ την παρούσα στον Συνήγορο του Πολίτη για να επιληφθεί πάραυτα της υπόθεσης, σύμφωνα με τον νόμο. Σας καλώ, εν τούτοις, να διατάξετε άμεσα και τη διεξαγωγή ΕΔΕ.
Κύριε Υπουργέ, διαπιστώνω με λύπη μου ότι η σύσταση της υπό την προεδρία μου Επιτροπής συμπίπτει με την αύξηση των περιστατικών αυθαίρετης αστυνομικής βίας. Η εν λόγω Επιτροπή δεν μπορεί να λειτουργήσει στην πράξη ως άλλοθι για τέτοιου είδους απαράδεκτες συμπεριφορές. Επιβάλλεται ως εκ τούτου να λάβετε κάθε αναγκαίο μέτρο ώστε αυτές να σταματήσουν.
Επί του παρόντος, δεν υποβάλλω την παραίτησή μου από την εν λόγω Επιτροπή, διότι πιστεύω στη χρησιμότητά της. Επί πλέον, γνωρίζοντας την ευαισθησία σας, είμαι βέβαιος για την άμεση αντίδρασή σας».
Ο ομότιμος καθηγητής της Νομικής Σχολής, κατ’ αρχήν, ψεύδεται! Ισχυρίζεται ότι η επέμβαση έγινε χωρίς εντολή Εισαγγελέα, ενώ ο Εισαγγελέας ήταν παρών στην επιχείρηση! Το πάθος του και η επιπολαιότητά του τον οδήγησαν σε ένα ασύστολο χονδροειδές ψέμα, που, είτε του αρέσει, είτε όχι, θέτει εκ προοιμίου σε αμφιβολία τις προθέσεις του και αφήνει εύλογες υποψίες για τις σκοπιμότητες που υπηρετεί.
Επί πλέον: Γιατί σπεύδει να απειλήσει με παραίτηση, αντί να επιληφθεί της ουσίας της υποθέσεως; Του ανατέθηκε (και τον αποδέχθηκε) ο ρόλος του Πρόεδρου της Επιτροπής για την «τακτική παρακολούθηση της διαδικασίας υλοποίησης παρατηρήσεων και πορισμάτων του Συνηγόρου του Πολίτη που αφορούν στη διοικητική διερεύνηση πειθαρχικών παραπτωμάτων. Αντί να αναμείνει το πόρισμα και τις παρατηρήσεις του Συνηγόρου του Πολίτη επί του θέματος και, στη συνέχεια, να εισηγηθεί μέτρα ή να προτείνει διαδικασίες, «σκοτώθηκε» να τα βάλει με την «αυθαίρετη αστυνομική βία», πειθόμενος, προφανώς, από την «αξιοπιστία» των «αντιεξουσιαστικών» ιστολογίων και το υβρεολόγιο που εξαπολύουν μονίμως κατά της αστυνομίας οι ανώνυμοι αλήτες που θέλουν να καίγεται καθημερινά η Αθήνα και το διαλαλούν δημοσίως…
Η δήλωση Αλιβιζάτου αξίζει να καταχωρηθεί στις δέλτους της ιστορίας ως εξαίσιο δείγμα απερίγραπτης μικρόνοιας, ασύνορης ανευθυνότητας και αντιδημοκρατικής λογικής, όχι διότι περιμέναμε τίποτε καλύτερο από τον θαυμαστή της ευφυΐας του Τσίπρα, αλλά διότι αυτό τούτο το περιεχόμενο της δήλωσης αναδεικνύει την τεράστια απόσταση που μπορεί να χωρίζει την ουσία από τους τύπους, την πραγματικότητα από τα φαινόμενα και τις πραγματικές αξίες από τις μπουρμπουλήθρες…
Τελικά, εάν πρέπει να παραιτηθεί ο Αλιβιζάτος είναι διότι αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων, εξαιρετικά επιπόλαιος, παρά την επιστημονική του κατάρτιση και την επαγγελματική του εμπειρία και ασυγχώρητα ανεύθυνος για να επωμισθεί ένα έργο για το οποίο κρίθηκε ως ικανός με βάση τους τίτλους του και την φήμη του… Στην πραγματικότητα είναι πολύ λίγος και, επομένως, η χώρα δεν έχει τίποτε να χάσει, αν στερηθεί των «φώτων» του και των υπηρεσιών του…
Το μόνο θετικό στοιχείο που προέκυψε από την δήλωση Αλιβιζάτου είναι ότι εξουδετέρωσε κάθε υπαρκτή, επωαζόμενη, κρυφή ή ανομολόγητη σκέψη για την πρόταση του ανεύθυνου συνταγματολόγου ως υποψηφίου Προέδρου της Δημοκρατίας από την πλευρά της κυβερνητικής παράταξης. Είναι βέβαιον ότι, ακόμη και αν ως αστεϊσμός υπήρχε μια τέτοια παρανοϊκή σκέψη, θα έχει ήδη καταχωνιαστεί στον καιάδα των δυσάρεστων και ενοχλητικών φαντασιώσεων… Επί τέλους, ας τον προτείνει ο Τσίπρας που του χρωστά και υποχρέωση!
