*Του Νίκου Αρμένη
Μερικά 24ώρα μετά τον αγώνα μου στη Βαλένθια, ομολογώ ότι η σκέψη μου είναι ακόμα εκεί. Σε αυτή τη μικρή και ταυτοχρόνως μεγάλη πόλη του ενός εκατομμυρίου κατοίκων όπου γίνεται πια ο μεγαλύτερος μαραθώνιος της Ισπανίας.
25.000 άνθρωποι από δεκάδες χώρες του πλανήτη έζησαν την εμπειρία της συμμετοχής σε αυτόν τον υπέροχο αγώνα!
Προφανώς ήμουν από τους ελάχιστους αλλοδαπούς μαραθωνοδρόμους που την Κυριακή ξαναέτρεχαν σε αυτή την πολύ γρήγορη κούρσα.
Και διαπίστωσα ότι, όπως και το 2016 έτσι και αυτή τη φορά, αυτός ο αγώνας μου άφησε την ίδια γεύση. Κάπως γλυκόπικρη..
Γλυκιά γιατί μιλάμε για Gold Marathon με δόξα και τιμή! Μιλάμε για μαραθώνιο στον οποίο τρέχουν elite μαραθωνοδρόμοι από το πάνω ράφι, δρομείς επιπέδου Champions League! Ε, είναι μοναδική η αίσθηση να αγωνίζεσαι σε τέτοιο μαραθώνιο!
Γλυκιά επίσης γιατί σε όλη τη διαδρομή υπάρχουν ένθερμοι θεατές που κάνουν κυριολεκτικά ό,τι μπορούν για να «σπρώξουν» τους δρομείς στην υπερπροσπάθειά τους!
Γλυκιά και γιατί μιλάμε για έναν σχεδόν τέλειο οργανωτικά αγώνα, κάτι που προφανώς δεν αποτελεί έκπληξη όταν ο επικεφαλής της διοργάνωσης είναι ο σπουδαίος πρόεδρος της AIMS (Παγκόσμια Ομοσπονδία Μαραθωνίων Δρόμων) σενιόρ Πάκο Μποράο. Να σημειώσω εδώ ότι πρόκειται για έναν από τους ελάχιστους μαραθωνίους στην Ευρώπη στον οποίο οι δρομείς στους σταθμούς τροφοδοσίας βρίσκουν νερό σε εμφιαλωμένο μπουκάλι και όχι σε ποτήρι. Είναι κάτι που συμβαίνει φυσικά και στην Αθήνα και όσοι έχετε τρέξει μαραθώνιο καταλαβαίνετε πόσο σημαντικό είναι!
Προσωπικά το μόνο που μου έλειψε ήταν τα σφουγγάρια που μπορούν να δροσίσουν το σώμα σε διάφορα σημεία και πρωτίστως στους τετρακέφαλους οι οποίοι στον μαραθώνιο δοκιμάζονται!
Γλυκιά φυσικά και για τα ατομικά ρεκόρ που είδα στο ρολόι μου και τις δύο φορές. Αλλά για τον ίδιο λόγο και λίγο πικρή γιατί και το 2016 και φέτος, ενώ είχα ετοιμαστεί για μια λίγο καλύτερη επίδοση, αυτό δεν συνέβη απλώς και μόνο γιατί δεν βρέθηκα στη καλύτερη μου μέρα. Γιατι, όπως σε όλα τα αθλήματα, και στον μαραθώνιο η απόδοση είναι και θέμα ημέρας.. Σε τι μέρα θα βρεθείς δηλαδή..
Κατά την άποψή μου ο μαραθώνιος για αυτό ακριβώς είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά αγωνίσματα του στίβου. Γιατί είναι απρόβλεπτος!
Απρόβλεπτος αλλά ξεκάθαρα γοητευτικός!
Γιατι μπορείς ακόμα κι αν δεν βρεθείς στην καλύτερη σου μέρα, να κάνεις την υπέρβαση. Και υπέρβαση δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη να πετύχεις ατομικό ρεκόρ. Υπέρβαση σημαίνει να ξεπεράσεις κάθε εμπόδιο, να σταθείς στο ύψος της αποστολής σου η οποία είναι μία και ιερή! Να πας το μήνυμα στον προορισμό του! Και τότε υπερήφανος και ήσυχος να ξέρεις ότι πέτυχες το στόχο, με ή χωρίς ατομικό ρεκόρ!
Στην δική μου περίπτωση το έζησα για 11η φορά..
*Ο Νίκος Αρμένης είναι δημοσιογράφος-πολιτικός συντάκτης και μαραθωνοδρόμος. Εργάζεται στο ΑΠΕ και το one tv.
