Η διευκόλυνση της ψήφου των Ελλήνων πολιτών που βρίσκονται στο εξωτερικό την ημέρα των εκλογών είναι υποχρέωση ενός σύγχρονου δημοκρατικού κράτους. Κακώς, κάκιστα, μιλάμε για απονομή δικαιώματος. Το ζήτημα αφορά αυτούς που ήδη έχουν δικαίωμα ψήφου. Επομένως, κάθε συζήτηση για αλλοίωση του εκλογικού σώματος, είναι ανόητη. Στην πραγματικότητα, είναι η αδράνεια του νομοθέτη να υλοποιήσει την Συνταγματική πρόβλεψη, αυτή που αλλοιώνει το εκλογικό σώμα.
Λόγω της άναρχης και επιπόλαιης, ως συνήθως, συζήτησης, δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι δικαίωμα ψήφου θα έχει ολόκληρη η ελληνική διασπορά. Η αλήθεια είναι ότι οι ομογενείς που δεν έχουν την ελληνική ιθαγένεια (η πλειονότητα της ομογένειας) δεν θα δικαιούνται να ψηφίσουν, ενώ όσοι την έχουν, ήδη έχουν δικαίωμα ψήφου.
Εν τούτοις, υπάρχει μια λεπτομέρεια που δημιουργεί κάποιον μικρό κίνδυνο. Το γεγονός ότι όποιος είναι ελληνικής καταγωγής, μπορεί να αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια. Ο Κώδικας περί Ιθαγένειας ορίζει ότι όποιος αποδείξει την ελληνική του καταγωγή, πολιτογραφείται.
*Γράφει ο Αντύπας Καρίπογλου
Έτσι, ακόμη και κάποιος που έχει διακόψει κάθε δεσμό με την Ελλάδα, με μόνη αιτία την, έστω και πολύ μακρινή ελληνική καταγωγή του, δικαιούται, με δήλωσή του και απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, να πολιτογραφηθεί Έλληνας. Ο φόβος, λοιπόν, ορισμένων, ότι δίνεται η δυνατότητα σε εκατοντάδες χιλιάδες ομογενείς να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια και, φυσικά, το δικαίωμα του εκλέγειν, θεωρητικά δεν είναι απολύτως αβάσιμος.
Εκτιμώ ότι ο κίνδυνος αυτός είναι πολύ μικρός, για μια σειρά από λόγους, αλλά είναι υπαρκτός.
Αυτό δεν είναι πρόβλημα αυτού καθ’ αυτού του νόμου για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού, που φιλοδοξεί να νομοθετήσει η κυβέρνηση. Είναι, όμως, πρόβλημα για να ψηφιστεί, αφού η αξιωματική αντιπολίτευση, προσχηματικά κατά την γνώμη μου, το επικαλείται για να μην δώσει την απαραίτητη, για να συγκεντρωθεί η πλειοψηφία 200 βουλευτών που απαιτεί το Σ., συναίνεσή της.
Λύση, φυσικά, δεν είναι η τερατωδώς ηλίθια πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, να μην προσμετράται η ψήφος τους στο εκλογικό αποτέλεσμα. Λύση είναι να γίνει νομοθετική παρέμβαση εκεί που υπάρχει πραγματικά το πρόβλημα. Στον Κώδικα περί Ιθαγένειας. Το άρθρο 10 πρέπει να τροποποιηθεί, έτσι ώστε να μην αρκεί η ελληνική καταγωγή (εκτός της περίπτωσης του άρθρου 1, φυσικά, που είναι Έλληνας πολίτης ένας από τους γονείς), αλλά να αποδεικνύεται και δεσμός του αιτούντος πολιτογράφηση με την Ελλάδα, κατ’ αναλογία με τις διατάξεις για την πολιτογράφηση μη Ελληνικής καταγωγής αιτούντων, με αυτονόητη εξαίρεση την απαίτηση για παραμονή στην χώρα.
Η τροποποίηση δεν προτείνεται για να λυθεί το πρόβλημα του εκλογικού νόμου, αν και το λύνει, αλλά, κυρίως γιατί την θεωρώ σωστή. Η απλή, πολλές φορές μακρινή, ελληνική καταγωγή δεν μπορεί να είναι ικανός λόγος για την απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας, χωρίς να υπάρχει κανένας άλλος δεσμός με την Ελλάδα, όπως η επαρκής γνώση της γλώσσας, της ιστορίας και του πολιτισμού της, ιδίως όταν απουσιάζει παντελώς ο εδαφικός δεσμός.
Αυτό επιτάσσει η ανάγκη να είναι η Ελλάδα ένα πολιτικό και όχι φυλετικό έθνος, ένα έθνος του οποίου οι πολίτες είναι πολίτες του από επιλογή και συνείδηση. Και παύει κάθε συζήτηση για αλλοίωση του εκλογικού σώματος, επιτρέποντας σε όλους τους Έλληνες πολίτες να ασκήσουν τα συνταγματικά τους δικαιώματα.
*Ο Αντύπας Καρίπογλου είναι δικηγόρος, πρ. Πρόεδρος της ΔΡΑΣΗΣ
