Στη σημερινή έντυπη και ηλεκτρονική έκδοση της Die Welt δημοσιεύεται ρεπορτάζ του Marcel Leubecher με τίτλο «Οι Έλληνες σηκώνουν το βάρος της Ευρώπης;» και υπότιτλο «Στη Γερμανία φθάνουν εδώ και χρόνια περισσότεροι αιτούντες άσυλο κάθε μήνα σε σύγκριση με τώρα στην Ελλάδα, όπου οι μετανάστες ως επί το πλείστον δεν παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα».
Στο δημοσίευμα αναφέρονται, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:
Η κύρια αιτία για τη συνεχιζόμενη μεγάλη μετανάστευση είναι η μη εγκεκριμένη συνέχιση του ταξιδιού προς τη Γερμανία των αιτούντων άσυλο που έχουν καταγραφεί σε άλλα κράτη της ΕΕ, με ένα μικρό μόνο μέρος να επαναπροωθείται στα αρμόδια κράτη. Ωστόσο, υπερισχύει στην κοινή γνώμη η άποψη ότι η Ελλάδα αφήνεται να αντιμετωπίσει μόνη της την παράνομη μετανάστευση από την Τουρκία και θα πρέπει η χώρα να ανακουφιστεί από το μεγάλο αριθμό μεταναστών.
Μια ματιά στα τρέχοντα αριθμητικά στοιχεία δείχνει πόσο διαστρεβλωμένη είναι η αντίληψη αυτή. Η Ελλάδα αντιμετώπισε το μεγαλύτερο μεταναστευτικό ρεύμα μέσω της Τουρκίας – από τον Απρίλιο του 2016- τον Αύγουστο. Σύμφωνα με στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, 9.656 μετανάστες έφτασαν στην Ελλάδα τον Αύγουστο (8.103 δια θαλάσσης και 1.553 δια ξηράς, στα σύνορα με την Τουρκία).
Από τον Απρίλιο του 2016, περισσότερες αιτήσεις ασύλου κατατίθενται στη Γερμανία κάθε μήνα σε σύγκριση με τον Αύγουστο, τον μήνα-ρεκόρ στην Ελλάδα. Συνεπώς, στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία έρχονται γενικότερα περισσότεροι αιτούντες άσυλο από όσοι στην παρούσα φάση στην Ελλάδα.
Εξάλλου, όποιος έχει φθάσει στη Γερμανία, την Αυστρία, τη Σουηδία ή άλλο ελκυστικό κράτος-στόχο, παραμένει σε αυτό. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τους μετανάστες που καταφθάνουν στην Ελλάδα. Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, στην Ελλάδα ζουν 84.000 πρόσφυγες, 20.000 από αυτούς στα νησιά. Ο ΟΗΕ διευκρινίζει ότι οι αριθμοί αυτοί «αποτελούν εκτίμηση για το σύνολο των μεταναστών και των προσφύγων, που έχουν φθάσει με τις μεταναστευτικές ροές του 2015-16».
Το γεγονός ότι ο αριθμός των μεταναστών και προσφύγων που ζουν στην Ελλάδα παρουσιάζει μικρή αύξηση για χρόνια, παρά το γεγονός ότι η μετανάστευση είναι συνεχής, έχει πολλές αιτίες.
Πρώτον, περισσότερα από 10.000 άτομα έχουν σταλεί σε άλλα κράτη της ΕΕ, σύμφωνα με τον Κανονισμό του Δουβλίνου. Σε αυτούς συγκαταλέγονται κυρίως συγγενείς αναγνωρισμένων αιτούντων ασύλου στις ευρωπαϊκές χώρες.
Δεύτερον, έχει γίνει μετεγκατάσταση (Relocations) περισσότερων από 20.000 ατόμων. Πρόκειται για την μετεγκατάσταση προσφύγων για την οποία είχαν δεσμευτεί άλλα κράτη της ΕΕ.
Τρίτον, περισσότεροι από 15.000 μετανάστες που ζούσαν στην Ελλάδα επέστρεψαν με τη βούλησή τους στην πατρίδα τους.
Σε αντίθεση με τους τρεις αυτούς λόγους, οι επαναπροωθήσεις από την Ελλάδα προς την Τουρκία, που προβλέπονται στη Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, δεν συμβάλλουν σχεδόν καθόλου στη μείωση του αριθμού των μεταναστών. Γιατί από το 2016 η επαναπροώθηση δεν έχει εφαρμοστεί ούτε καν σε 3.000 περιπτώσεις.
Ο τελευταίος και πιο σημαντικός παράγοντας για την μικρή μόνο αύξηση του αριθμού των μεταναστών στην Ελλάδα είναι η συνέχιση της μη εγκεκριμένης συνέχισης του ταξιδιού των μεταναστών προς το Βορρά.
Αν και άλλα κράτη της ΕΕ, όπως η Γερμανία, η Αυστρία και η Σουηδία απορροφούν περισσότερους μετανάστες σε μόνιμη βάση, σε σύγκριση με την Ελλάδα, η μετανάστευση αποτελεί ακόμη μεγάλο βάρος για το οικονομικά ασθενές μεσογειακό κράτος. Για το λόγο αυτό, η ανησυχία για την περαιτέρω αύξηση της μετανάστευσης στο Αιγαίο είναι μεγάλη.
