Για πολλούς η 1η Σεπτεμβρίου είναι κάτι σαν πρωτοχρονιά. Θυμάμαι τον αγαπημένο μου Νίκο Ζερβονικολάκη* να επιχειρηματολογεί με θέρμη εξηγώντας γιατί ο Σεπτέμβριος είναι ο κατάλληλος μήνας για να κάνουμε ένα ετήσιο reset και όχι ο Ιανουάριος. Σε μεγάλο βαθμό είχε δίκιο. Ειδικά για τους Έλληνες δρομείς είχε δε απόλυτο δίκιο παρότι ο ίδιος με το τρέξιμο δεν είχε την παραμικρή σχέση.
*Του Νίκου Αρμένη
Ο Σεπτέμβριος είναι πρώτος μήνας κάθε νέας δρομικής σεζόν στη χώρα μας και ο Ιανουάριος βρίσκεται απλώς στη μέση..
Η δική μου αγωνιστική δράση τα τελευταία χρόνια έχει γραμμή εκκίνησης έξω από το δημαρχείο των Θυμιανών στη Χίο. Ο ημιμαραθώνιος στο νησί της μαστίχας είναι το δικό μου start line εδώ και τέσσερα χρόνια. Είναι αγώνας που διεξάγεται κάθε χρόνο την τελευταία Κυριακή του Αυγούστου και στο πέρασμα των ετών, έχει εξελιχθεί σε ένα από τα must δρομικά events στο δικό μου καλεντάρι.
Έχω πολλούς λόγους να ξεκινώ από τη Χίο τους αγώνες μου. Χρονικά ο ημιμαραθώνιος της Χίου γίνεται την κατάλληλη στιγμή για να δώσεις τέλος στις χαλαρές προπονήσεις του καλοκαιριού και να μπεις επιτέλους σε ένα φουλ πρόγραμμα εντατικής δρομικής δραστηριότητας. Επίσης μιλάμε ίσως για την πιο όμορφη διαδρομή ημιμαραθωνίου στην Ελλάδα και παρότι έχει αρκετά απαιτητικά τμήματα, το όλο κλίμα, οι εικόνες και οι μυρωδιές, την κάνουν τουλάχιστον απολαυστική! Και βέβαια το πιο δυνατό «όπλο» του αγώνα είναι οι άνθρωποι που τον διοργανώνουν και οι ντόπιοι που χωρίς να έχουν ιδέα από τρέξιμο, τον υποστηρίζουν. Οι άνθρωποι κάνουν πανέμορφους τους αγώνες και στη Χίο αυτό το στοίχημα το έχουν κερδίσει προ πολλού.
Αγωνιστικά έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα και μια σημαντική δυσκολία. Η διαδρομή θεωρείται ιδανική για να τεστάρουν την φυσική τους κατάσταση όσοι έχουν στο πρόγραμμα έναν μαραθώνιο το φθινόπωρο. Αυτό που θα τους δυσκολέψει περισσότερο δεν είναι τα λιγοστά ανηφορικά «κομμάτια» αλλά η ζέστη παρότι σε πολλά τμήματα της διαδρομής στο Κάμπο της Χίου υπάρχει σκιά.
Ξέρετε, οι δρομείς όσο περνούν τα χρόνια γινόμαστε όλο και πιο επιλεκτικοί για τους αγώνες που βάζουμε στο αγωνιστικό μας πρόγραμμα. Ειδικά όταν κυνηγάς μια καλύτερη επίδοση στον αγώνα-στόχο, επιλέγεις με αρκετά κριτήρια τις κούρσες εκείνες που κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας σου θα σε «σπρώξουν» και δεν θα σε «χρεώσουν».
Στα δικά μου γούστα ο ημιμαραθώνιος τη Χίου είναι σταθερή επιλογή για τους λόγους που προανέφερα. Όσο για τη συνέχεια, στο δικό μου δρόμο προς τον μαραθώνιο στη Βαλένθια την 1η Δεκεμβρίου 2019, οι αγώνες που έχω επιλέξει είναι πολύ συγκεκριμένοι.
Θα είμαι στην εκκίνηση του ημιμαραθωνίου της Καλλιθέας στις 22 Σεπτεμβρίου, δεν χάνω με τίποτα το ραντεβού για τον αγαπημένο ημιμαραθώνιο της Κρήτης στο Αρκαλοχώρι στις 6 Οκτωβρίου, και θα δοκιμάσω να κάνω και ένα καλό 10αρι στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας στις 10 Νοεμβρίου.
Αν προσθέσω μία δύο ακόμα συμμετοχές σε μικρότερους αγώνες θα είναι καθαρά για συναισθηματικούς προσωπικούς λόγους, χωρίς κανένα αγωνιστικό χαρακτήρα.
Καλή δρομική σεζόν σε όλες και όλους με την ευχή να φτάνουμε με υγεία σε κάθε εκκίνηση και κάθε τερματισμό!
*Νίκος Ζερβονικολάκης (1948-2014): Σπουδαίος Έλληνας Δημοσιογράφος και Συγγραφέας. Διακρίθηκε για τις μεγάλες του δημοσιογραφικές επιτυχίες τόσο στον έντυπο όσο και στον ηλεκτρονικό τύπο αλλά και για τα εκπληκτικά βιβλία του.
*Ο Νίκος Αρμένης είναι δημοσιογράφος-πολιτικός συντάκτης και μαραθωνοδρόμος. Εργάζεται στο ΑΠΕ και το one tv.
