Κοπρόλιθος που βρέθηκε στις νότιες Άνδεις αποκαλύπτει αιλουροειδή που είχαν ασκαρίδες (είδος παράσιτου) πριν από 17.000 χρόνια, πολύ πριν από την εμφάνιση του ανθρώπου.
Το σκληρό και οζώδες δείγμα μοιάζει με πιπερόριζα. Το συγκεκριμένο εύρημα αποκαλύπτει όχι μόνο ότι υπήρχαν αιλουροειδή στις Άνδεις περίπου στο τέλος της δεύτερης εποχής των παγετώνων, αλλά και ότι αυτά προσβάλλονταν από παράσιτα η ύπαρξη των οποίων χρονολογείται πολύ πριν από την εμφάνιση του ανθρώπου και των ζώων στη γη.
Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Parasitology» αποκαλύπτει πως αυτά τα αρχαία περιττώματα βρέθηκαν κάτω από μια ιζηματογενή πλάκα σε μια σπηλιά 3.582 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας στην επαρχία της Καταμάρκα στην Αργεντινή.
Η δρ. Ρομίνα Πέτριγκ, η επικεφαλής συντάκτρια της μελέτης από το Εθνικό Συμβούλιο Επιστημονικής και Τεχνικής Έρευνας της Αργεντινής, τόνισε ότι στη συγκεκριμένη σπηλιά ζούσαν πούμα, αρχαία άλογα, καμηλοειδή και βραδύποδες κατά το Πλειστόκαινο (γεωλογική περίοδος που αρχίζει πριν από 2.588.000 χρόνια και λήγει πριν από 11.700 χρόνια και κλιματολογικά αποτελούταν από εναλλαγές θερμών και ψυχρών περιόδων).
«Η ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι τα άγρια σαρκοφάγα της Αμερικής που φέρουν το είδος παρασίτου που βρέθηκε έχουν μολυνθεί από κατοικίδια ζώα (σκύλους και γάτες) πρέπει να επανεξεταστεί», δήλωσαν οι ερευνητές.
Οι ερευνητές επανυδάτωσαν τον κοπρόλιθο και πήραν από αυτόν αυγά από παράσιτα από τα οποία απομόνωσαν το αρχαίο DNA. Η ομάδα επικεντρώθηκε στα μιτοχόνδρια του DNΑ και κατέληξε στην ταυτοποίηση ενός παρασίτου που ονομάζεται Toxascaris leonina και προσβάλλει και σήμερα τα ζώα.
Στη συνέχεια, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο κοπρόλιθος δεν ξεπερνούσε τα 2,5 εκατοστά σε διάμετρο, η ερευνητική ομάδα κατέληξε ότι πρόκειται για κοπρόλιθο από πούμα.
Οι ερευνητές υποθέτουν ότι ενδεχομένως οι θερμές θερμοκρασίες της σπηλιάς και η υψηλή περιεκτικότητά της σε αλάτι συνέβαλαν στο να ξεραθούν τα περιττώματα γρήγορα και να διατηρηθούν.
Ο Πιέρ Μίτσελ, διευθυντής του εργαστηρίου αρχαίων παρασίτων στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, εξηγεί πως, αν ο κοπρόλιθος διατηρηθεί σε κατάλληλο περιβάλλον, μπορούμε να εντοπίσουμε αυγά και DNA από πάρα πολύ παλιά.
«Αυτό θα διευκολύνει τη μελέτη της εξέλιξης των διαφορετικών παρασίτων στη διάρκεια των ετών» δηλώνει ο ίδιος.
