Ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου μπορεί να μειωθεί στους ηλικιωμένους αν αυτοί αντικαταστήσουν το χρόνο που περνάνε καθιστοί με ελαφρά κινητική δραστηριότητα, αποκαλύπτει νέα έρευνα την οποία επικαλείται η Guardian.
Τα αποτελέσματα της μελέτης που δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση «BMJ» ανέδειξαν ότι ακόμα και μια μικρή αύξηση στην σωματική δραστηριότητα, όπως μπορεί να γίνει με το πλύσιμο πιάτων, τη φροντίδα του κήπου ή την κίνηση μέσα στο σπίτι, μπορεί να αυξήσει το προσδόκιμο ζωής των ηλικιωμένων. «Είναι σημαντικό για τους ηλικιωμένους, οι οποίοι μπορεί να μην είναι σε θέση να κάνουν έντονη σωματική άσκηση, ότι το να μένουν σε κίνηση κάνοντας ελαφρές δραστηριότητες μπορεί να έχει ισχυρά θετικά αποτελέσματα στην υγεία τους», δηλώνει ο πρώτος συντάκτης της μελέτης , Ουλφ Έκελουντ, καθηγητής στη Νορβηγική Σχολή Αθλητικών Επιστημών.
Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης έρευνας διενεργήθηκε επισκόπηση οκτώ μελετών στις οποίες περιλαμβάνονταν πάνω από 36.000 άτομα με μέση ηλικία τα 63 έτη. Οι συμμετέχοντες παρακολουθήθηκαν από τους ερευνητές για τα επόμενα πέντε με έξι χρόνια. Στο διάστημα αυτό καταγράφηκαν 2.149 θάνατοι.
Σε κάθε μια από τις μελέτες οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε τέσσερις κατηγορίες ανάλογα με την ποσότητα σωματικής άσκησης –η οποία μετρήθηκε με ανιχνευτές κίνησης- και με άλλους παράγοντες τους οποίους έλαβαν υπόψη, όπως την ηλικία, τον ΔΜΣ και την κοινωνικοοικονομική κατάσταση.
Διαπιστώθηκε ότι αυτοί που εμπλέκονταν σε ελαφρές κινητικές δραστηριότητες για 258 λεπτά τη μέρα μείωσαν τον κίνδυνο θανάτου κατά 48% συγκριτικά με την ομάδα που ασκούνταν λιγότερο (περίπου 200 λεπτά ημερησίως). Παράλληλα, και πάλι σε σύγκριση με εκείνους που ασκούταν λιγότερο, οι ομάδες που κινούνταν ελαφρώς κατά μέσο όρο για 308 και 380 λεπτά τη μέρα ελαχιστοποίησαν τον κίνδυνο θανάτου κατά 56 και 62% αντίστοιχα.
Η τάση αυτή ήταν παρόμοια και για την μέτρια και έντονη δραστηριότητα, με εκείνους που κατάφερναν να κινούνται για 6 λεπτά να έχουν 36% μικρότερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου από την κατηγορία που ασκήθηκε μόνο για 90 δευτερόλεπτα, ενώ για αυτούς που έμεναν δραστήριοι για 38 λεπτά ο κίνδυνος αυτός μειωνόταν κατά 48%.
Τέλος, βρέθηκε ότι τα οφέλη προέκυπταν μόνο από την αύξηση της κίνησης και όχι απλώς από τον περιορισμό του καθιστικού χρόνου.
Ο Εμμάνιουελ Σταματάκης, καθηγητής φυσικής άσκησης, τρόπου ζωής και υγείας του πληθυσμού στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, τονίζει ότι πρέπει, βέβαια, οι άνθρωποι να προσπαθήσουν να αυξήσουν το επίπεδο της καθημερινής τους δραστηριότητας, η ευθύνη όμως βρίσκεται κυρίως στις κυβερνήσεις οι οποίες οφείλουν να χαράξουν πολιτικές που θα δίνουν στους ανθρώπους τη δυνατότητα να κινούνται περισσότερο στην καθημερινότητά τους.
Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα της έρευνας, ο Γκέιβιν Σάντερκοκ από το Πανεπιστήμιο του Έσεξ,, υποστηρίζει ότι «αν βάλουμε τους λιγότερο δραστήριους ανθρώπους να ασκούνται έστω και ελάχιστα περισσότερο, μπορεί να έχουμε σημαντικά οφέλη για την δημόσια υγεία».
