Τις τελευταίες ώρες ζούμε ένα μείζον πολιτικό ζήτημα, που τείνει να εξελιχθεί σε πρωτοφανή θεσμική απόκλιση.
Για όσους δεν το έχουν ακόμη καταλάβει o κ. Τσίπρας έχει παραιτηθεί! Παραιτήθηκε μπροστά σε ολόκληρο τον Ελληνικό λαό, συνεπεία της δυσαρμονίας λαϊκής ψήφου και κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, δηλώνοντας ότι οδηγεί τη χώρα σε εκλογές.
Τυπικά τι θα έπρεπε να κάνει; Να επισκεφτεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να υποβάλλει και “επίσημα” την παραίτηση της κυβέρνησής του και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να προκηρύξει εκλογές.
Στις εκλογές αυτές βάσει του Συντάγματος θα οδηγούμασταν με υπηρεσιακή κυβέρνηση, η οποία θα είχε εντελώς τυπικό ρόλο, και προτεραιότητά της την ομαλή διεξαγωγή των εκλογών και την αντιμετώπιση εκτάκτων περιστατικών.
Αντί, λοιπόν, για την τυπική διαδικασία, ο κ. Τσίπρας ανακοίνωσε μεν την παραίτησή του, όμως επέλεξε να αγνοήσει την τυπική διαδικασία, να μην πάει δηλαδή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά να παραμείνει μια βδομάδα ακόμη στην καρέκλα του, προκειμένου να δεσμεύσει με κρίσιμες αποφάσεις του τον επόμενο Πρωθυπουργό.
Η κρισιμότερη από αυτές τις “εκκρεμότητες”, που ήθελε να κλείσει ο κ. Τσίπρας, ο είναι ο ορισμός προέδρου και εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, προκειμένου να επιχειρήσει να έχει επιρροή στη δικαιοσύνη κατά την περίοδο η οποία θα ακολουθήσει και θα φέρει στο προσκήνιο πολλές από τις αμαρτίες του καθεστώτος του ΣΥΡΙΖΑ.
Γι αυτό άλλωστε ο κ. Τσίπρας μετέφερε τις εκλογές για τις 7/7, από τις 30/6 όπως είχε αποφασίσει (και ανακοινώσει) στην αρχή, προκειμένου να προλάβει να διορίσει τους δικούς του στη Δικαιοσύνη… Για όσους δεν γνωρίζουν, η θητεία της Ξένης Δημητρίου και των λοιπών Αρεοπαγιτών λήγει ακριβώς στις 30/6, οπότε ενδεχόμενες εκλογές τότε θα παραχωρούσαν και τυπικά το δικαίωμα στην επόμενη κυβέρνηση να ορίσει τους επικεφαλής της Δικαιοσύνης.
Και κάτι ακόμα: Τις τελευταίες ώρες, η κυβέρνηση ψελλίζει ένα επιχείρημα, ότι δήθεν μετέθεσε τις εκλογές κατά μία βδομάδα, λόγω πανελληνίων εξετάσεων. Το επιχείρημα αυτό, είναι τουλάχιστον αστείο. Και είναι αστείο, γιατί οι πανελλήνιες δεν επηρεάζονται καθόλου από τις εκλογές. Άλλωστε, δεν επηρεάστηκαν ούτε τώρα, κατά τον πρώτο και τον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, ενόσω στα σχολεία διεξάγονται ακόμη μαθήματα, γίνονται εξετάσεις και απλώς μπήκαν κάποιες κάλπες τα Σαββατοκύριακα.
Η αλήθεια φαίνεται ότι είναι μία, και είναι ξεκάθαρη: Ο κ. Τσίπρας, από τη στιγμή που αντιλαμβάνεται ότι είναι πλέον μειοψηφία, επιχειρεί να περισώσει ό,τι μπορεί από το καθεστώς που επιμελώς έχτισε αυτά τα τέσσερα χρόνια και το οποίο πλέον αποσυντίθεται. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο κ. Τσίπρας φοβάται πλέον για τον εαυτό του την ίδια τη Δικαιοσύνη την οποία επιχείρησε να εργαλειοποιήσει κατά των πολιτικών του αντιπάλων με σκευωρίες, ψέμματα και εξωθεσμικές παρεμβάσεις.
Οι πρακτικές του είναι προδήλως προβληματικές, όπως άλλωστε επισημαίνει και ένας από τους εγκυρότερους συνταγματολόγους, ο Αντώνης Μανιτάκης σε χθεσινή παρέμβασή του.
Αντίστοιχες πρακτικές, με αυτές του κ. Τσίπρα επιχείρησε και ο δικτάτορας Μαδούρο στην Βενεζουέλα, εξορίζοντας τους (κανονικούς) Δικαστικούς της χώρας που επεσήμαναν τις αντιδημοκρατικές πρακτικές του, προκειμένου να διορίσει τους δικούς του, και να νομιμοποιήσει τα αίσχη του…
Όμως η Ελλάδα δεν είναι Βενεζουέλα, αλλά μια ευρωπαϊκή δημοκρατική χώρα, με ισχυρά θεσμικά αντισώματα, που τον τελικό λόγο σε αντίστοιχες περιπτώσεις, τον έχει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο κ. Παυλόπουλος με την εμπειρία του, τη θεσμική του προσήλωση και την ευρυμάθειά του μπορεί να αποτρέψει το διαφαινόμενο πραξικόπημα που επιχειρεί ο κ. Τσίπρας, και να μην υπογράψει την πράξη του υπουργικού Συμβουλίου με τους διορισμούς των εκλεκτών του ΣΥΡΙΖΑ. Άραγε θα το τολμήσει;
