Η χώρα μας διανύει μια πολύ δύσκολη ιστορική περίοδο, η οποία εχει οδηγήσει μεταξύ άλλων δεινών και στην αποθράσυνση των γειτόνων μας.
Στη δύσκολη αυτήν περίοδο, λοιπόν, η ιστορική γνώση πρέπει να μας καθοδηγεί.
Φέτος, και συγκεκριμένα σήμερα, 19 Μαΐου συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα το 1919 για να ξεκινήσει το σχέδιο αφανισμού των Ελλήνων του Πόντου.
Γράφει η Βάσω Κόλλια*
Η γενοκτονία των Ποντίων πραγματοποιήθηκε στην ίδια ιστορική περίοδο με τις γενοκτονίες εις βάρος και των άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπως των Αρμενίων και των Ασσυρίων, ως επακόλουθο της ρητής απόφασης των Νεότουρκων για επίλυση του εθνικού προβλήματος «καθαρότητας» των οθωμανικών εδαφών, μέσω του φυσικού αφανισμού των ντόπιων εθνοτήτων, την υποχρεωτική εκδίωξη όσων επιβιώσουν και τον βίαιο εξισλαμισμό όσων παραμείνουν.
Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με την αναφορά του Γάλλου συνταγματάρχη Μουζέν ο οποίος παρακολουθούσε τις εργασίες της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, σε επιστολή του προς το γαλλικό Γενικό Επιτελείο Στρατού, στις 13 Αυγούστου 1923, ο Κεμάλ Ατατούρκ ενημέρωσε περιχαρής την Τουρκική Εθνοσυνέλευση λέγοντας ότι: «Επιτέλους, ξεριζώσαμε τους Έλληνες από τον Πόντο».
Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα. Ταυτόχρονα μπόλιασαν τον τοπικό πληθυσμό με τον πολιτισμό και το πνεύμα που έφεραν στις αποσκευές τους, με τον χορό και την μουσική να καταλαμβάνουν σημαντικό μέρος σε αυτό που λέμε ποντιακός πολιτισμός.
Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις δύσκολες καταστάσεις επιβίωσης που τους περίμεναν στην πατρίδα Ελλάδα. Αλλά και τον τρόπο με τον οποίο τους υποδέχθηκαν οι γηγενείς Έλληνες.
Τα κύματα προσφύγων όμως θα συνεχιστούν και μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Προσφυγικά κύματα θα προκληθούν και εξαιτίας των ενδοσοβιετικών συνθηκών και προβλημάτων που δημιούργησε η πολιτική του Στάλιν.
Νέοι πρόσφυγες, Πόντιοι από τη Σοβιετική Ένωση, θα φθάσουν στην Ελλάδα το 1939 ως απόρροια των σταλινικών διώξεων κατά μειονοτικών ομάδων.
Το τελευταίο κύμα ομογενών προσφύγων αλλά και μεταναστών, θα καταφθάσει στη δεκαετία του ’90 με την σοβιετική κατάρρευση. Τόποι προέλευσης οι χώρες της σταλινικής τους εξορίας στην Κεντρική Ασία, αλλά και οι εστίες των σκληρών εθνικών συγκρούσεων που ξέσπασαν στον Καύκασο.
Σήμερα στην Ελλάδα και τη Διασπορά, οι Πόντιοι είναι περίπου ενάμιση εκατομμύριο, που συνεισέφεραν και συνεχίζουν να συνεισφέρουν στην ανάπτυξη του ελλαδικού χώρου και των τόπων όπου ζουν.
Όμως οι επιδιώξεις των Τούρκων παραμένουν διαχρονικά αμετάβλητες. Σήμερα το μεγαλύτερο μέρος του τουρκικού λαού διαπνέεται από τα νεοοθωμανικά οράματα του προέδρου του, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Με σύνεση και εθνική ενότητα, επαγρύπνηση και αποφασιστικότητα, οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε τη διαρκώς αυξανόμενη τουρκική αλαζονεία και επιθετικότητα.Η διατήρηση της εδαφικής ακεραιότητας του Ελληνισμού στο σύνολό του απαιτεί διαρκείς αγώνες.
Η Βάσω Κόλλια είναι Υποψήφια Βουλευτής της ΝΔ, Ανατολικής Αττικής
