Σε άρθρο γνώμης του αρχισυντάκτη της εφημερίδας Yeni Şafak, İbrahim Karagül (εκ των στενότερων υποστηρικτών του κύκλου του Προέδρου της Τουρκίας), στην αγγλόφωνη ηλεκτρονική έκδοσή της, με τίτλο «Is a new Persian-Arab war erupting? ‘Using Iran to strike Turkey’! As money flows from the two Arab crown princes to Turkey, will the ‘coup’ strike from the south this time? So, who are these ‘inside agents’?» εκφράζονται οι απόψεις του αρθρογράφου αναφορικά με το ενδεχόμενο ύπαρξης μίας αραβο-περσικής σύγκρουσης, υπό την καθοδήγηση και την αρωγή άλλων δυτικών δυνάμεων, η οποία όμως θα έχει ως απώτερο στόχο να πλήξει την Τουρκία, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει.
Ειδικότερα, λαμβάνοντας ως αφορμή τις πρόσφατες αναφορές της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΑΕ για «σαμποτάζ» τεσσάρων πετρελαιοφόρων, την Κυριακή (12/5), στα ανοικτά του λιμανιού Al Fujairah, και τους ισχυρισμούς περί υπαιτιότητας του Ιράν, ο αρθρογράφος τονίζει, μεταξύ άλλων, ότι στις εν λόγω χώρες, όπως και στις ΗΠΑ αλλά και το Ισραήλ, καταγράφονται διάφορες εξελίξεις, οι οποίες προσιδιάζουν στις προετοιμασίες που είχαν προηγηθεί της εισβολής στο Ιράκ.
Υπενθυμίζοντας, ότι οι ΗΠΑ ζήτησαν από τις χώρες που εισάγουν ιρανικό πετρέλαιο, «να αγοράζουν τώρα πετρέλαιο από τη Σαουδική Αραβία» ενώ ‘πίεσαν’ και τη διοίκηση της Βαγδάτης να κρατήσει αποστάσεις από το Ιράν, ο αρθρογράφος εκτιμά ότι ‘βρισκόμαστε αντιμέτωποι’ με μια νέα αραβο-περσική κρίση, καθώς και ότι ξεκινάει μία νέα εποχή κατά την οποία ολόκληρη η περιοχή θα ‘σύρθει’ σε ατέλειωτους πολέμους μέσω του περσικού και του αραβικού εθνικισμού.
Συμπληρώνει επίσης, ότι ο πόλεμος αυτός θα προωθηθεί μέσω της θρησκείας, μέσω των σεκτών και συγκεκριμένα μέσω του σαουδαραβικού σουνιτισμού και του ιρανικού σιιτισμού, αλλά και ότι ο μουσουλμανικός κόσμος θα καταδικαστεί σε έναν πόλεμο ηγεμονίας, έναν αποικιακό πόλεμο εγκλωβισμένο ανάμεσα σε δύο ταυτότητες. Οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και οι δυτικοί εταίροι τους, όπως υποστηρίζει, θα το παρακολουθήσουν αυτό με ευχαρίστηση, καθώς ξεκινά μία ‘νέα ημέρα της κρίσεως’ για τον μουσουλμανικό κόσμο.
Μετά τους πολέμους στο Ιράκ και τη Συρία, όπως καταγράφεται, ο άξονας ΗΠΑ-Ισραήλ-Ηνωμένο Βασίλειο δημιουργεί τώρα την υποδομή μίας πιο ευρείας κρίσης με το μέτωπο Ιράν-Σαουδικής Αραβίας ενώ γίνονται προετοιμασίες για την καταστροφή τόσο του Ιράν όσο και του αραβικού κόσμου, μέσω των διαδόχων του θρόνου των ΗΑΕ και της Σαουδικής Αραβίας, οι οποίοι έχουν ‘ξεφύγει’.
Ο αρθρογράφος επισημαίνει ακόμη ότι αυτού του είδους οι εντάσεις συσσωρεύονται από καιρό. Επιπλέον παραθέτει συγκεκριμένα παραδείγματα παρεμβάσεων των ΗΑΕ και της Σαουδικής Αραβίας, αλλά και των προσπαθειών ‘επανασχεδιασμού’ της περιοχής, που μπορεί να φαίνονται ως ετερόκλητα στοιχεία, στην ουσία όμως, όπως αναφέρει, το κοινό σημείο σε κάθε μία από αυτές τις περιφερειακές παρεμβάσεις είναι η αντίθετη στάση της Τουρκίας.
Το γεγονός, όπως καταγράφεται, ότι όλες οι εξελίξεις γίνονται με τέτοιο τρόπο ώστε να περιορίζονται οι κινήσεις της Τουρκίας, κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών για πόλεμο με το Ιράν, θα πρέπει να θέσουν άπαντες σε εγρήγορση.
Παράλληλα, αναφέρει ότι όπως η άσκηση «Θαλασσόλυκος», η οποία διεξάγεται σε τρεις θάλασσες ταυτόχρονα, η Τουρκία θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει ολόκληρη την άμυνά της και να προβεί στις ανάλογες προετοιμασίες.
Δίνοντας ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στην Τουρκία, ο αρθρογράφος σημειώνει ότι η χώρα βρίσκεται στο επίκεντρο των υφιστάμενων δραστηριοτήτων που καλύπτουν την Βόρεια Αφρική και το Σουδάν, τη Συρία και τον Περσικό Κόλπο ενώ τονίζει ότι ο λόγος για τον οποίο η Τουρκία στοχοποιείται σε αυτό το βαθμό, ο λόγος για τον οποίο πολιορκείται, δέχεται οικονομική πίεση και γίνονται προσπάθειες για να την ‘γονατίσουν’, σχηματίζοντας εγχώριους αλλά και ξένους συνασπισμούς είναι αυτό το ‘σπουδαίο σχέδιο’. Χαρακτηριστικά, σημειώνει ότι επειδή ο χάρτης στον οποίο αντιτίθεται η Τουρκία, δεν θα γίνει ποτέ, έχει ως αποτέλεσμα η χώρα να είναι ο ‘μεγάλος στόχος’.
Ο αρθρογράφος σχολιάζει επίσης ότι από την παρέμβαση στις εκλογές της 31ης Μαρτίου έως τις φημολογίες για ένα νέο πραξικόπημα, από τη διαμόρφωση ενός ευρέως συνασπισμού για την ανατροπή του Προέδρου Erdoğan μέχρι τις προετοιμασίες για μία «επιχείρηση εκ των έσω» με τη μεταφορά κεφαλαίων των ΗΑΕ και της Σαουδικής Αραβίας στην Τουρκία, καθίσταται προφανής η ύπαρξη μίας «έκτακτης κατάστασης».
Ειδικότερα, σημειώνει ότι προωθείται από τα «νότια» μία πολύ διαφορετική εκδοχή της απόπειρας πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου του 2016 ενώ υπογραμμίζει ότι το ‘εσωτερικό τμήμα’ της πολυεθνικής αυτής παρέμβασης έγινε ακόμη πιο σαφές με την ακύρωση των δημοτικών εκλογών στην Κωνσταντινούπολη, ως αποτέλεσμα της ‘εκλογικής κλοπής’ που οργανώθηκε από τον ίδιο συνασπισμό, καθώς και ότι όλοι έσπευσαν να επωφεληθούν από την κατάσταση και να πάρουν τη θέση τους σε αυτό το ‘νέο κύμα’.
Αναφέρει επίσης, μ.ά., ότι καθώς ασχολούμαστε με τις εκλογές της 23ης Ιουνίου, συγκλονιστικές εξελίξεις μπορεί να λάβουν χώρα σε ολόκληρη την περιοχή, προτού ‘μας αγγίξουν’ στην Τουρκία.
Αν και ισχυρίζεται ότι, προς το παρόν, δεν θέλει να επεκταθεί σε ονόματα και συγκεκριμένες ομάδες αναφορικά με τη φάση του σχεδίου που αφορά στην Τουρκία, τονίζει ότι ο Ekrem İmamoğlu και η στήριξη στη FETÖ είναι μόνο ένα μέρος της κατάστασης αυτής ενώ εκφράζει τη διαπίστωση ότι δημιουργείται μία ευρύτερη συμμαχία, ένας συνασπισμός, ευρύτερου χαρακτήρα από αυτόν της 15ης Ιουλίου.
Καταλήγοντας επισημαίνει ότι μπορεί να χρησιμοποιήσουν το Ιράν για να στοχοποιήσουν την ‘εθνική αντίσταση’ της Τουρκίας, καθώς και ότι η Σαουδική Αραβία, τα ΗΑΕ και τα ‘αφεντικά τους’ έχουν μια πολύ ‘έντονη ατζέντα’ για την Τουρκία. Χαρακτηριστικά, τονίζει ότι «εάν τα κεφάλαια του Mohammed bin Salman και του Mohammed bin Zayed αρχίσουν να ρέουν σε ορισμένες διευθύνσεις στην Τουρκία, τότε θα ακολουθήσει η πραγματική δράση».
