Ανάλυση για τις συνέπειες του Ευρώ στη ζωή κάθε Γάλλου κάνει η σφημερίδα LE FIGARO με αναφορές στην Ελληνική οικονομία, θεωρώντας την Ελλάδω ως “μάρτυρα ταλαιπωρίας” στη σχέση της με το Ευρώ.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, καθώς πλησιάζουν οι ευρωεκλογές και 20 χρόνια μετά την υιοθέτησή του, ποιές είναι οι πραγματικές συνέπειες του ευρώ για την Γαλλία; Τον προηγούμενο Φεβρουάριο μια γερμανική έρευνα «ρίχνει λάδι στη φωτιά». Επιβεβαίωνε ότι το ευρώ «κόστισε» 56.000 € σε κάθε Γάλλο ανάμεσα στο 1997 και το 2017. Ειδικοί και μη οικονομικοί αναλυτές επιδόθηκαν τις μέρες που ακολούθησαν στην υπεράσπισή του.
«Παραδόξως» λίγοι ασχολήθηκαν με τον ειδικό αντίκτυπο που αναφερόταν στη Γαλλία: να προχωρήσει σε συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις ώστε επιτέλους να επωφεληθεί από το ευρώ». Μια «ομολογία» κατ΄ ουσίαν ότι η Γαλλία δεν επωφελείται. Πέρα από τις ιδεολογικές συζητήσεις, το ευρώ, χωρίς αμφιβολία η μεγαλύτερη οικονομική απόφαση των τελευταίων δεκαετιών, ωφέλησε ή υπήρξε κοστοβόρα για την Γαλλία; Για την Τράπεζα της Γαλλίας και τον Διοικητή της François Villeroy de Galhau, καμία πολεμική: «το ευρώ είναι επιτυχημένο».
Καθώς οι ευρωεκλογές πλησιάζουν ο ίδιος επιστρατεύεται στην υπεράσπιση του κοινού νομίσματος διακηρύσσοντας ότι έχει «συνεισφέρει στην προστασία της αγοραστικής δύναμης των Γάλλων». Πώς; Κυρίως συγκρατώντας την άνοδο των τιμών. Για την Τράπεζα της Γαλλίας ο πληθωρισμός μειώθηκε κατά 3,7% κατά μέσο όρο από την υιοθέτηση του ευρώ (παρατίθενται πίνακες). Άποψη που πολύ δύσκολα μπορούν να αποδεχτούν οι Γάλλοι, καθώς συγκρίνουν το επίπεδο ζωής τους με τις αυξανόμενες δυσκολίες λόγω της αύξησης των τιμών της κατοικίας, των καυσίμων κτλ, αναφέρεται. Σε συνδυασμό με τον πληθωρισμό, τα επιτόκια παρέμειναν συνολικά χαμηλά, βλ πολύ χαμηλά, από την είσοδο στο κοινό νόμισμα.
Στοιχείο που μπορεί να έχει ευνοήσει κάποιους οικονομικούς παράγοντες και να έχει τιμωρήσει κάποιους άλλους αν αυτοί έχουν καταφέρει να δανειοδοτηθούν και να επενδύσουν, ή να αποτελέσουν ιδιοκτήτες ακινήτων με ένα κόστος λογικότερο και ενώ οι καταθέτες είδαν τα έσοδα από τις οικονομίες τους να εξανεμίζονται. Στη Γαλλία σίγουρα τα χαμηλά επιτόκια επέτρεψαν σε νοικοκυριά να αποκτήσουν κατοικία, παρά την αύξηση των τιμών ακινήτων. Αλλά κυρίως ωφέλησαν το κράτος, που εξοικονόμησε από την μείωση των επιτοκίων του δημοσίου χρέους με τα χαμηλά έως αρνητικά επιτόκια. Πρόκειται όμως επίσης για μια επικίνδυνη κατάσταση σε περίπτωση που τα επιτόκια ανέβουν, το κράτος μπορεί να δει το δημόσιο χρέος να γίνεται δυσβάσταχτο. Μία από τις βασικές αλλαγές που έχει φέρει το ευρώ στη γαλλική οικονομία είναι η πρόσβαση σε ένα διεθνές νόμισμα που βοηθάει τις εμπορικές συναλλαγές, ανάμεσα στα άλλα μειώνοντας τα έξοδα της αλλαγής νομισμάτων και μειώνοντας τους συναλλαγματικούς κινδύνους. Αυτό είναι μία ωφέλεια την οποία απολαύουν πολλές χώρες, κατ’ εικόνα της Γερμανίας, η οποία αφού «απορρόφησε» την ενοποίηση, έχει ανέλθει στην εξουσία χάρη στην αποτελεσματική της βιομηχανία. Η ευρωζώνη έχει συνολικά εμπορικό πλεόνασμα (345 δις € το 2018).
Το πρόβλημα για τη Γαλλία είναι ότι τις δύο τελευταίες δεκαετίες σημειώνεται χρόνιο εμπορικό έλλειμμα και βαίνει σε χειροτέρευση. Γενικότερα η χώρα αποβιομηχανοποιήθηκε με μείωση κατά 27,2% των θέσεων στον «κατασκευαστικό» τομέα ανάμεσα στο 2000-2018. Μια αποτυχία που οφείλεται αποκλειστικά στο ευρώ; Πρόκειται για το πιο αμφιλεγόμενο ζήτημα, αναφέρεται στο άρθρο. Οι υπερασπιστές αναφέρουν ότι η αιτία θα πρέπει μάλλον να αναζητηθεί στην έλλειψη δομικών μεταρρυθμίσεων και τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα, λόγοι που οδηγούν στην αδυναμίας μας να εξάγουμε, αναφέρεται. Και η αλήθεια είναι ότι οι οικονομικές συνθήκες της Γαλλίας δεν ευνοούν πραγματικά τις επιχειρήσεις. Πολλοί αναφέρουν ότι το κοινό νόμισμα ήταν περισσότερο στα μέτρα του γερμανικού μάρκου παρά του γαλλικού φράγκου, κάτι που οδήγησε στην τιμωρία των εξαγωγικών επιχειρήσεων σε όλη τη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών. Πέρα από όλα αυτά, ποιό είναι το αντίκρισμα του ευρώ κατά τη διάρκεια του σοκ της οικονομικής κρίσης από το 2008; Για το Vie Publique, το ευρώ «αντιστάθμισε» αποτρέποντας για πολλά από τα κ-μ μια σειρά υποτιμήσεις. Καθώς η ΕΚΤ εγγυήθηκε για τα χρέη των κρατών, απέτρεπε την φυγή κεφαλαίων.
Φαίνεται ότι οι χώρες που δεν υιοθέτησαν το ευρώ υπέφεραν περισσότερο από τις υπόλοιπες κατά τη διάρκεια της κρίσης. Μία χώρα της ευρωζώνης παρόλα αυτά αποτελεί τον μάρτυρα μιας ιδιαίτερης «ταλαιπωρίας» κατά τη διάρκεια της κρίσης: η Ελλάδα, η οποία κατέληξε σε μια οικονομική «μέγγενη» μετά τα σχέδια λιτότητας που επιβλήθηκαν από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις έναντι της στήριξης των κεφαλαιαγορών. Εκεί ακόμα, η εθνική πολιτική έχει το μερίδιο ευθύνης της. Ο Marc de Scitivaux, όταν ρωτήθηκε το 2011, για τα σχέδια βοήθειας, απάντησε αντίθετα ότι «μια υποτίμηση θα ήταν λιγότερο επώδυνη, καθώς το πλάνο βοήθειας είχε ως στόχο μάλλον τη σταθεροποίηση της ευρωζώνης». «Δεν πρόκειται για τη σωτηρία των Ελλήνων. Πρόκειται για τη σωτηρία του ευρώ μέχρι τον τελευταίο επιζήσαντα Έλληνα ανέφερε ο ίδιος» κλείνει χαρακτηριστικά το άρθρο.
