*Του Νίκου Αρμένη
Θα συμφωνούσα κι εγώ ο ίδιος με κάποιον που θα έλεγε ότι οι προπονήσεις μου, βάσει διαδρομών τουλάχιστον, είναι μονότονες. Είναι όντως πολύ πολύ συγκεκριμένες.
Οι περισσότερες φυσικά βρίσκονται στο Αιγάλεω όπου ζω μόνιμα. Σχεδόν κάθε πρωί θα βγω από το σπίτι μου για να ακολουθήσω τρέχοντας την ίδια και την ίδια πορεία. Κάθετα θα βρω την Μεγάλου Αλεξάνδρου, θα μπω στη Λαρίσης για να βγω στην Ιερά Οδό, να περάσω απέναντι, και έχοντας το Μπαρουτάδικο στο δεξί μου χέρι, επί της Ολυμπίας, να φτάσω μέχρι την πόρτα του άλσους στην Εδέσσης για να μπω μέσα και να φτάσω στο γήπεδο του ΕΑΚ όπου θα αρχίσω να κάνω γύρους μέχρι να πάρω πάλι το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι.
Καμιά φορά αλλά σπάνια, μπορεί να μην μπω από την πρώτη πύλη αλλά να συνεχίσω να τρέχω περιμετρικά του άλσους για να διαλέξω μια άλλη είσοδο, περίπου 2 χλμ μετά..
Αν κάποιος παρακολουθούσε το τρέξιμό μου, θα μπορούσε να παρατηρήσει ότι μπορεί και να πατάω ακριβώς στα ίδια πλακάκια του πεζοδρομίου! Σαν να έχω φτιάξει δηλαδή μια νοητή δρομική διαδρομή από την οποία για έναν αδιευκρίνιστο λόγο δεν παρεκκλίνω.
Αντίστοιχα και τα long run μου είναι πολύ συγκεκριμένα. Παραλιακά από τη Νέα Μάκρη μέχρι το Κωπηλατοδρόμιο και τα Δικαστικά και πίσω. Ή με αντίθετη κατεύθυνση μέχρι το Ζούμπερι και επιστροφή, καθώς στο Μάτι δεν έχω τόσο δυνατή καρδιά για να πάω να τρέξω ξανά..
Αν πάλι διαλέξω να κάνω μεγάλη χιλιομετρική στο παραλιακό μέτωπο στην Ποσειδώνος, δύο είναι οι βασικές διαδρομές. Είτε από το γήπεδο του TAE KWO DO προς γλυφάδα και πίσω, είτε αντίθετα από το «Αγνάντι», ακριβώς απέναντι από τη λίμνη της Βουλιαγμένης, μέχρι το Λαιμό και στη συνέχεια ως τη Γλυφάδα και πίσω. Η τελευταία διαδρομή είναι πρώτη στη λίστα των προτιμήσεών μου το καλοκαίρι καθώς συνδυάζεται με ένα απολαυστικό μπάνιο αποκατάστασης στη θάλασσα για να …σβήσει η φωτιά που αισθάνομαι στα πόδια από τα πολλά χλμ.
Σε αυτούς τους δρόμους τρέχω λοιπόν και σπάνια αλλού. Για την ακρίβεια, μόνο αν με παρακινήσει άλλος δρομέας θα αλλάξω τις συνήθειές μου.
Θα αναρωτιέστε γιατί σας τα γράφω όλα αυτά και τι σας ενδιαφέρουν… Είναι γιατί συνειδητοποίησα ότι αυτή η δρομική μου ρουτίνα καθρεφτίζει εν πολλοίς τον χαρακτήρα μου και αφού συμβαίνει με μένα, υποθέτω αντίστοιχα θα γίνεται και με εσάς το ίδιο.
Όπως δύσκολα δοκιμάζω μια νέα διαδρομή για να τρέξω, το ίδιο δύσκολα τολμώ αλλαγές στη ζωή μου. Πάω στα σίγουρα, όπως τρέχω στα σίγουρα. Κι αν δοκιμάσω κάτι καινούργιο θα χρειαστώ χρόνο για να το εντάξω στις βασικές προτιμήσεις μου. Όπως αντίστοιχα, αν μου γνωρίσεις μια καινούργια διαδρομή για τρέξιμο, θα μεσολαβήσει ένα χρονικό διάστημα για να την τρέχω συχνά.
Οι ψυχολόγοι κάτι θα είχαν να πουν για όλα αυτά. Βλέπετε, γνωρίζω δρομείς πολύ διαφορετικούς από εμένα στο θέμα που αναφέρομαι. Τρέχουν όπου να’ναι και κάθε προπόνησή τους θα μπορούσε να είναι και μια mini περιπέτεια, μία συνειδητή απόπειρα για τυχόν νέες ανακαλύψεις.
Ε, θα έβαζα και στοίχημα ότι και στη ζωή τους είναι εξίσου τολμηροί! Γιατί οι δρομικές διαδρομές τελικά είναι πανομοιότυπες με τις διαδρομές που χαράζει κανείς στη ζωή..!
Αυτό προσπαθώ να εξηγήσω τόση ώρα.
Είναι εντυπωσιακό ότι το τρέξιμο εκτός από μια κατεξοχήν αγχολυτική δραστηριότητα, μπορεί να μας αποκαλύψει βασικά στοιχεία του χαρακτήρα μας που ακόμα και αν τα έχουμε εντοπίσει, δεν έχουμε αντιληφθεί πόσο έντονα είναι.
*Ο Νίκος Αρμένης ειναι δημοσιογράφος και μαραθωνοδρόμος. Εργάζεται ως πολιτικός συντάκτης στο ΑΠΕ και παρουσιάζει την εκπομπή για το τρέξιμο keep Running στην web tv του Star Channel
