Η εικονιζόμενη κυρία δεν είναι ευρέως γνωστή. Λέγεται Φωτεινή Βάκη. Σπούδασε στο Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έκανε μεταπτυχιακό και διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο του Έσσεξ. Διδάσκει από το 2005 Ιστορία της Φιλοσοφίας στο τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας με τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιανουαρίου και του Σεπτεμβρίου του 2015. Παρά το «βαρύ» βιογραφικό της, δεν έτυχε της ανάλογης προσοχής του «ηγέτη», που προφανώς έχει εκτιμήσει περισσότερο τα προσόντα του Φλαμπουράρη, του Πολάκη και του Παππά, αλλά και της Παπακώστα, με αποτέλεσμα η Φωτεινή Βάκη να έχει μείνει εκτός υπουργικών θώκων. Επειδή όμως κανείς δεν πάει χαμένος, είναι Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, από τον Οκτώβριο του 2015 και από τον Οκτώβριο του 2016 μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος.
Του Διονύση Καραχάλιου
Όμως, οι σημαντικότεροι τίτλοι της Φωτεινής Βάκη δεν είναι αυτοί. Η βουλευτής της Κέρκυρας, πάνω απ’ όλα, είναι μια γνήσια αγωνίστρια της αριστεράς, μια εμπνευσμένη αντιρατσίστρια, μια μπαρουτοκαπνισμένη μπροστάρισσα της προόδου, μια ακοίμητη εχθρός κάθε ακροδεξιού και κάθε φασίστα… Αυτές είναι η ιδιότητες, που, πέρα από την λαμπρή μόρφωσή της και τα αξιώματά της, προσδίδουν στην Φωτεινή Βάκη τον ξεχωριστό και ζηλευτό τίτλο της συνοδοιπόρου του μεγάλου Αλέξη Τσίπρα. Με αυτή λοιπόν την ιδιότητά της, η Φωτεινή Βάκη ένοιωσε να της ξεσκίζει τα σωθικά η «Μακεδονία ξακουστή», που ακούστηκε και στην Κέρκυρα, ανήμερα της επετείου της 25ης Μαρτίου και αμέσως το αδούλωτο ριζοσπαστικό φρόνημά της την οδήγησε σε μια δήλωση- καταπέλτη, που αξίζει κάθε Έλληνας και κάθε Ελληνίδα να την διαβάσει και κυρίως να την αποστηθίσει ολόκληρη, για να καταλάβει, μια και καλή, πόση ανοησία μπορεί να κρύβει, στο ταραγμένο της μυαλό, μια πανεπιστημιακός που ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ και, ταυτόχρονα, τα έχει χαμένα από την βεβαιότητα ότι διάγει τις τελευταίες ημέρες της ως βουλευτής:
«Οι ‘υπερπατριώτες’ που άδουν το «Μακεδονία ξακουστή» στις παρελάσεις και στα συλλαλητήρια στα οποία κάποιοι εξ αυτών βεβήλωναν μνημεία του Ολοκαυτώματος, καλό θα ήταν να γνωρίζουν ότι το εν λόγω άσμα είναι παλιό σεφαραδίτικο τραγούδι που δημιουργήθηκε για τα εγκαίνια του πρώτου εβραϊκού σχολείου της Θεσσαλονίκης το 1873. Κρίμα που μια παλιά σεφαραδίτικη μελωδία έντυσε κακότεχνους στίχους και κατέστη σύμβολο σύγχρονης πατριδοκαπηλείας που ενθαρρύνει εθνικιστικές κραυγές. Κρίμα που παιάνιζαν στην χθεσινή παρέλαση στην Κέρκυρα το εν λόγω άσμα, οι δύο Φιλαρμονικές με πλούσια και μακρά ιστορία. Ακούσαμε λοιπόν και στην Κέρκυρα το «Μακεδονία ξακουστή», στην κάτω πλατεία, εκεί που κάποιον Ιούλιο του μακρινού 1797 φυτεύανε το δέντρο της ελευθερίας, στολισμένο με τρεις κορδέλες στα χρώματα της Γαλλικής Επανάστασης και κάποια χρόνια αργότερα, μερικά μέτρα πιο πάνω, στην Ιόνιο Ακαδημία θα δίδασκε ο Κάλβος Διαφωτισμό. Ελπίζω να μην ακούσουμε οσονούπω ότι και ο Ρήγας Φεραίος ήταν εθνομηδενιστής και άπατρις».
Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον το γεγονός ότι, η Φωτεινή Βάκη θυμήθηκε πως «το εν λόγω άσμα είναι παλιό σεφαραδίτικο τραγούδι που δημιουργήθηκε για τα εγκαίνια του πρώτου εβραϊκού σχολείου της Θεσσαλονίκης το 1873»! Λες και έχει σημασία π.χ. ότι το ανεπανάληπτο «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά» της αλησμόνητης Σοφίας Βέμπο είχε ως μουσική βάση την «Ζεχρά» του Μιχάλη Σουγιούλ…
Όμως, η πονηρούλα πανεπιστημιακός – που, υποτίθεται, μάχεται τον ρατσισμό όπως όλοι οι «καλοί και αγαθοί» ΣΥΡΙΖΑίοι – σκέφθηκε να υποδαυλίσει τα ζωώδη ένστικτα κάποιων ακροδεξιών που μισούν τους Εβραίους και δεν είχε καμιά δυσκολία να δώσει τροφή σ’ αυτό το παράλογο μίσος, προκειμένου να πλήξει συλλήβδην όλους εκείνους που αντιμάχονται την αξεπέραστη «επιτυχία» του Αλέξη στις Πρέσπες. «Από την πόλη έρχομαι και στην κορυφή κανέλλα», αλλά για την Βάκη, που θεωρεί ότι αν κάποιος ανεγκέφαλος βεβηλώνει το μνημείο του ολοκαυτώματος, το απεχθές αυτό παράπτωμα μπορεί να σπιλώνει το σύνολο των αντιδρούντων στη συμφωνία των Πρεσπών, το «επιχείρημά» της αυτό απλά δικαιολογεί πλήρως την ιδιότητά της ως βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ…
Το ότι η «εκλεπτυσμένη» και «καλλιεργημένη» Φωτεινή θεωρεί «κακότεχνους» του στίχους του «Μακεδονία ξακουστή», προφανώς οφείλεται στο ότι εμπνέεται περισσότερο από τα ψυχοτονικά άσματα των συναγωνιστριών της Χαρούλας Αλεξίου και Ραλλίας Χρηστίδη… Αλίμονο, βέβαια, αν οι υπόλοιποι Έλληνες αισθανόμαστε ενοχή, επειδή στην απολιθωμένη σκέψη μιας συμπλεγματικής ΣΥΡΙΖΑίας, που χωρίς να το θέλει διαλαλεί το συναισθηματικό της έλλειμμα, δεν αρέσουν οι στίχοι που μιλούν στην ψυχή μας…
Εξ άλλου, δεν είναι τυχαίο ότι η Φωτεινή Βάκη νοιώθει μεγαλύτερο δέος για την γαλλική επανάσταση απ’ ότι για τον Μακεδονικό Αγώνα… Στο κάτω – κάτω της γραφής, όλους τους υμνητές ολοκληρωτικών καθεστώτων, με πρώτο τον Τσίπρα, τους γοητεύει περισσότερο ο Ροβεσπιέρος και ο Σαιν Ζυστ απ’ ότι ο Παύλος Μελάς και ο Γερμανός Καραβαγγέλης. Γι’ αυτό, άλλωστε, κλαίνε για τον Κάστρο, υμνούν τον Μάο, στενάζουν στη μνήμη του Στάλιν και γλύφουν τον Μαδούρο…
Ακόμη, το ότι η «εκλεκτή» πανεπιστημιακός τονίζει ότι ο Κάλβος δίδασκε διαφωτισμό και ξεχνά τον πατριωτισμό του, δεν είναι τυχαίο. Όπως δεν είναι τυχαία και η επίκληση του Ρήγα Φεραίου από ανθρώπους που ξεχνούν ότι ο βάρδος της ελευθερίας έπαιζε καθημερινά την ζωή του κορώνα – γράμματα, με τούρκους και με αυστριακούς φονιάδες και δεν πέταγε μολότoφ σε εντεταλμένους μόνο να αμύνονται αστυνομικούς, ούτε σε εργαζόμενους της Marfin…
Τέλος, οι αφορισμοί της Φωτεινής Βάκη περί «υπερπατριωτών», «πατριδοκαπηλείας» και «εθνικιστικών κραυγών» και η δήθεν αγωνία της «μην ακούσει ότι ο Ρήγας Φεραίος ήταν εθνομηδενιστής και άπατρις», αποτυπώνουν την σύγχυση που βασανίζει το πηγμένο από τις αναχρονιστικές ιδεοληψίες, την ανυπαρξία εθνικής ευαισθησίας και την αποσύνδεση με την πραγματικότητα σκέψη των ΣΥΡΙΖΑίων και η οποία συνεπάγεται την πλήρη αδυναμία τους να αντιληφθούν ότι γίνονται γραφικοί και γελοίοι…
Όμως, αν υποχρεώθηκα να ασχοληθώ με την αφόρητη μπουρδολογία της Φωτεινής Βάκη είναι διότι η κυρία αυτή, μόλις ο λαός την υποχρεώσει με την ψήφο του στην επιβεβλημένη έξοδό της από την Βουλή, θα επανέλθει, πλήρης καθηκόντων, στο Πανεπιστήμιο, το οποίο τιμά με τις γνώσεις της και τις ιδέες της! Σκέπτομαι λοιπόν την «τύχη» που θα έχουν οι φοιτητές της να ακούν και να διδάσκονται από αυτό το αγλάϊσμα της σοφίας και της επιστήμης…
