«Ένα πιο άμεσο θέμα που αφορά όλη την Αθήνα είναι η ανασφάλεια που νιώθουμε καθημερινά, π.χ. το βράδυ που γυρνάμε σπίτι μας επειδή είναι σκοτεινός ο δρόμος ή επειδή μια παρέα κάνει πολύ θόρυβο σε μια παιδική χαρά. Είναι όλα αυτά τα θέματα της μικροπαραβατικότητας, τα οποία, όμως, μας δίνουν μια αίσθηση γενικότερης ανασφάλειας στην πόλη κι είναι το πρώτο που πρέπει ν’ αντιμετωπιστεί. Εγώ δεν θέλω να ξανακούσω έναν ηλικιωμένο άνθρωπο να λέει ότι δεν μπορεί το βράδυ να βγει από το σπίτι του και δεν μπορεί να χαρεί τον καφέ και την μπύρα του με τους φίλους του. Θέλει λοιπόν καλό φωτισμό, κοινές περιπολίες της ΕΛΑΣ με τη Δημοτική Αστυνομία, μικροπαρεμβάσεις που θα δημιουργήσουν στη γειτονιά μια μεγαλύτερη αίσθηση ασφάλειας».
«Έχουμε υπηρεσίες που δεν λειτουργούν μαζί, δεν συνεργάζονται και δεν μιλούν. Περιμένεις ένα χαρτί να πάει από τη μία υπηρεσία στην άλλη κι ενώ είναι μια τόσο απλή υπόθεση χάνεται ανάμεσα στην επικοινωνία των υπηρεσιών. Εμείς, λέμε να φτιάξουμε ομάδες που θα πάρουν το θέμα ενός πολίτη και θα το ολοκληρώσουν. Αντίθετα με ό,τι γινόταν, είναι μια άλλη δομή κι αντί να χωρίζεις το δήμο κάθετα, τον χωρίζεις οριζόντια. Κι αυτό πρέπει να κάνεις και με την πολιτική. Σου λέει, «ποια είναι η πολιτική σου για την τρίτη ηλικία;» κι εσύ απαντάς «οι λέσχες φιλίας». Όχι, υπάρχουν πολλά περισσότερα πράγματα, όπως η προσβασιμότητα, τα συσσίτια, εκπαιδευτικά προγράμματα και διά βίου μάθηση. Όλα αυτά είναι θέματα που αφορούν την τρίτη ηλικία, οπότε αντί να σκεφτόμαστε χωρισμένοι κάθετα, ν’ αρχίσουμε και να λέμε τι είναι αυτά που μπορούμε να παρέχουμε σήμερα ως δήμος στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας κι αυτό να το κάνουμε ολιστικά, ούτως ώστε ο άλλος να ξέρει οποιαδήποτε στιγμή τι είναι αυτό που του παρέχει ο δήμος και πώς μπορεί να το αξιοποιήσει».
