Υπο τον τίτλο «Greece’s Pyrrhic Victory. EMU membership keeps Greece locked in deflationary debt and cost reduction» το ηλεκτρονικό περιοδικό ευρω-ατλαντικών θεμάτων THE GLOBALIST δημοσιεύει δυσοίωνο για την ελληνική οικονομία άρθρο του Γερμανού οικονομικού αναλυτή Thomas Mayer (πρώην επικεφαλής οικονομολόγου της Deutsche Bank), με κύριο μήνυμα ότι η Ελλάδα δεν έχει ξεφύγει από τον υφεσιακό κύκλο χρέους και αποπληθωρισμού και παραμένει ζοφερό το οικονομικό της μέλλον, όσο η χώρα παραμένει κλειδωμένη στην ΟΝΕ (Ευρωζώνη).
Βασικά σημεία του άρθρου έχουν ως εξής:
Η έξοδος της Ελλάδας από τα οκταετή προγράμματα προσαρμογής τον περασμένο Αύγουστο, αποτελεί απλώς μια ‘πύρρεια νίκη’ μιας κατεστραμμένης από τα μνημόνια οικονομίας, που δεν δικαιολογεί τους πανηγυρισμούς των αξιωματούχων της ΕΕ, όπως θα έπρεπε να είχε αναγνωρίσει και ο π/Θ Α. Τσίπρας.
Παραμένουν ελάχιστες οι ελπίδες για ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας ενόσω αυτή παραμένει αγκιστρωμένη στην Ευρωπαϊκή Νομισματική και Οικονομική Ένωση (ΟΝΕ), παγιδευμένη σε ένα αποπληθωριστικό και περιοριστικό περιβάλλον, που δεν δύναται να αντιμετωπισθεί από τις καλοπροαίρετες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 προκάλεσε σημαντικό περιορισμό του ιδιωτικού και δημόσιου δανεισμού στην Ελλάδα – ο οποίος είχε εκτοξευθεί την πρώτη οκταετία του 2000 λόγω των χαμηλών επιτοκίων-, συρρικνώνοντας το ΑΕΠ και δημιουργώντας ένα τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα, το οποίο προκάλεσε την κρίση του δημόσιου χρέους, που γρήγορα μεταλλάχθηκε σε τραπεζική κρίση. Η επανάκαμψη του δανεισμού συνέβαλε στη σταθεροποίηση του ΑΕΠ, αλλά δεν ήταν αρκετά ισχυρή για την επαναφορά της οικονομίας σε υγιή ανάπτυξη. Έτσι, η Ελλάδα βίωσε μία από τις χειρότερες αποπληθωριστικές κρίσεις οικονομικής αποδυνάμωσης στην ιστορία, χειρότερη και από την Μεγάλη Ύφεση των ΗΠΑ την δεκαετία του 1930. Σε ένα περιβάλλον οικονομικής αποδυνάμωσης της Ευρωζώνης, οι προοπτικές για την ελληνική οικονομία να καλύψει τις απώλειες της περασμένης δεκαετίας δεν είναι καλές, χωρίς εκτύπωση χρήματος και νομισματική υποτίμηση.
Οι πολιτικές που εφαρμόσθηκαν στην Ελλάδα δεν της επέτρεψαν να ξεφύγει από τον δημοσιονομικό σφιγκτήρα της νομισματικής ένωσης ούτε επέτρεψαν ριζική μείωση του χρέους, αλλά προέκριναν τις ‘διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις’, με στόχο την οικοδόμηση νέου οικονομικού περιβάλλοντος, ικανού να προσελκύσει επενδυτές και να αυξήσει τις θέσεις εργασίας και τα εισοδήματα, ώστε η οικονομία να ξεπεράσει μέσω της ανάπτυξης τα προβλήματα του χρέους και της ανταγωνιστικότητας. Η λογική αυτή όμως υπερεκτίμησε την ικανότητα του ελληνικού λαού να ανασυνταχθεί και πλέον η Ελλάδα, για να ξεπεράσει τα σοβαρά μειονεκτήματά της γύρω από το υπέρογκο χρέος και το υψηλό κόστος, θα πρέπει να προσφέρει σημαντικά πλεονεκτήματα σε επιχειρηματίες και επενδυτές.
Η Ελλάδα εξακολουθεί να βρίσκεται σε μειονεκτική θέση. Παρά την τεράστια εξωτερική οικονομική βοήθεια και τις πολυετείς προσπάθειες μεταρρύθμισης, δεν έχει ξεφύγει από τον υφεσιακό κύκλο χρέους και αποπληθωρισμού και όσο η χώρα παραμένει κλειδωμένη στην ΟΝΕ, το οικονομικό της μέλλον φαντάζει δυσοίωνο.
