*Του Νίκου Αρμένη
«Όσοι τρέχουν νιώθουν αυτό που νιώθεις κι εσύ αλλά δεν μπορείς να το εκφράσεις. Γιατι είναι κάτι που νιώθεις στο τρέξιμο το οποίο δεν εκφράζεται εύκολα. Ό,τι και να πεις πάντα κάποια λέξη θα λείπει».
Η φράση δεν είναι δική μου αλλά την προσυπογράφω. Μου την είπε ο καλύτερος Έλληνας δρομέας ορεινού τρεξίματος, ο υπερπρωταθλητής, Δημήτρης Θεοδωρακάκος σε μια συνέντευξη που μου έδωσε πρόσφατα.
Πράγματι έτσι είναι. Η ελληνική γλώσσα έχει ίσως το πιο πλούσιο λεξιλόγιο στον κόσμο αλλά δεν θα βρεις όλες τις λέξεις που θα ήθελες για να περιγράψεις ακριβώς αυτό που αισθάνεσαι τρέχοντας.
Γι’αυτό άλλωστε και δυσκολεύεσαι να βρεις και επαρκή απάντηση, με βάση την κοινή λογική, στο ερώτημα γιατί εξακολουθείς να τρέχεις παρά τις «θυσίες» που επιβάλλεται να κάνεις.
Η φίλη μου, εξαιρετική αθλούμενη μαραθωνοδρόμος και φυσικοθεραπεύτρια Κατερίνα Βλαχαντώνη σε μια από τις πρόσφατες αναρτήσεις της στο διαδίκτυο έγραψε:
«Είναι απ’τις μέρες που αναρωτιέσαι για ποιον λόγο τρέχεις μέσα στο κρύο, για ποιον λόγο «τρως» ριπές αέρα στα μούτρα, για ποιο λόγο γίνεσαι μούσκεμα από τη βροχή, για ποιον λόγο γεμίζει το πρόσωπό σου από μύξες και δάκρυα παγωμένα, για ποιον λόγο έχεις αφήσει στίβες τ’ασιδέρωτα, για ποιον λόγο μαγειρεύεις τις πιο άκυρες ώρες και τρως ξαναζεσταμένα φαγητά, για ποιον λόγο ανέχονται όλα αυτά οι γύρω σου, για ποιον λόγο αργείς στη δουλειά σου και μετά σέρνεσαι, για ποιον λόγο αρνείσαι να βγεις σαν άνθρωπος, να φας, να πιεις και να ξενυχτήσεις, για ποιον λόγο το ξυπνητήρι χτυπά κάθε μέρα στις 5:30 το ξημέρωμα, για ποιον λόγο ξεκίνησες να τρέχεις…για ποιον λόγο άραγε;».
«Για εκείνο που αισθάνεσαι όταν περνάς τη γραμμή του τερματισμού και δεν σκέφτεσαι τίποτα από όλα αυτά», ήταν το δικό μου σχόλιο και συμφώνησε.
Αλλά τι ακριβώς αισθανόμαστε εκείνη τη στιγμή; Πολλά και διάφορα αλλά αδύνατο να τα περιγράψει καθεμιά και καθένας επακριβώς.
Είναι όπως και όταν νομίζεις ότι «πετάς» ενώ τρέχεις. Είναι ένα συναίσθημα απερίγραπτης ευφορίας παρότι μπορεί να βρίσκεσαι πχ στο 25ο χλμ ενός μεγάλου long run και τα πόδια σου κανονικά θα έπρεπε να τα νιώθεις ότι είναι 100 κιλά το καθένα. Κι όμως… «Πετάς»!
Πως να αποδώσεις ακριβώς αυτό το κάτι που αισθάνεσαι σε κάποιον που δεν έχει τρέξει ποτέ…; Αδύνατο.
Ένα ξέρω με απόλυτη βεβαιότητα. Αυτό το κάτι ρε παιδιά είναι υπέροχο!
*Ο Νίκος Αρμένης ειναι δημοσιογραφος και μαραθωνοδρόμος. Εργάζεται ως πολιτικός συντάκτης στο ΑΠΕ και παρουσιάζει την εκπομπή για το τρέξιμο keep Running στην web tv του Star Channel
