Με νέο ειρωνικό κείμενο για τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας, Παύλο Πολάκη, επιμένει στην κόντρα η «Εφημερίδα των Συντακτών».
«Αρκουδιάρης και αρκούδα μαζί σ’ ένα σώμα», γράφει ο Δημήτρης Νανούρης, και αναφέρει μεταξύ άλλων: «Εκλιπαρεί τους συντρόφους του να βάλουν πέντ’-έξι στη φυλακή, μπας και διασωθεί το κόμμα στην κάλπη, αλλά φοβάμαι πως δεν αρκούν», ενώ το δημοσίευμα αναφέρεται και τα διπλά βιβλία που έχει παραδεχτεί πως κρατούσε ως δήμαρχος Σφακίων, τα «βοθροκάναλα» που συνεχώς καταγγέλλει, την ΕΡΤ και την παρωδία συνέντευξη που έδωσε.
Ολόκληρο το άρθρο της Εφημερίδας των Συντακτών έχει ως εξής:
Αγανακτεί με τις ανεξάρτητες αρχές, η διάκριση των εξουσιών τον στενεύει· είναι, βλέπεις, ψηλέας και ανοικονόμητος. Αστοργη μοίρα τον έκανε αναπληρωτή υπουργό, εκείνος όμως επιμένει να παριστάνει τον εισαγγελέα. Στοιβάζει στο γραφείο του ντάνες με στοιχεία-φωτιά εναντίον των αντιπάλων του, περισσότερες απ’ όσες δικογραφίες συντάσσονται στα Πρωτοδικεία. Εκλιπαρεί τους συντρόφους του να βάλουν πέντ’-έξι στη φυλακή, μπας και διασωθεί το κόμμα στην κάλπη, αλλά φοβάμαι πως δεν αρκούν. Θα ’χε αμυδρές ελπίδες, αν έκλειναν μέσα πέντ’-έξι εκατομμύρια και μάλιστα με στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.
Η εν γένει παιδεία του δείχνει πως ουδέποτε αγαπούσε το διάβασμα, παραδόξως ωστόσο γοητεύεται απ’ τα βιβλία εσόδων-εξόδων και επαίρεται ότι ως δήμαρχος τα κρατούσε διπλά. Αποστρέφεται τους δημοσιογράφους, κατά προτίμηση τις γυναίκες, ιδίως όταν αυθαδιάζουν υποβάλλοντάς του ενοχλητικά ερωτήματα.
Γι’ αυτόν όλες οι ερωτήσεις είναι ενοχλητικές. Επινοούνται από τα «βοθροκάναλα», με σκοπό να συσκοτίσουν την ακτινοβολία του. Αλλά δεν μασάει. Τους παίζει μονότερμα: «μόνος του και όλοι τους» και φυσικά «τους έχει». Οπως έχει και την ΕΡΤ. Οι ευσυμπερίφοροι και αβροεπείς παρουσιαστές της δεν ρωτούν. Δέχονται αδιαμαρτύρητα προκάτ απαντήσεις. Επιπροσθέτως, έχει στην μπούκα απαξάπαντες τους συναδέλφους του, οίτινες εισπράττουν «μαύρο» χρήμα κάτω απ’ το τραπέζι.
Ο ίδιος καταφεύγει στο γκισέ της Attica Bank, καίτοι βδελύσσεται τον κεντρικό τραπεζίτη. Απεχθάνεται, επίσης, τις ηχογραφήσεις. Δημοσιοποιεί από στήθους τις στιχομυθίες τους. Διαθέτει γερό μνημονικό, ίσως επειδή αποδείχτηκε διαπρύσιος θιασώτης των μνημονίων. Αντιμάχεται την κοινή λογική και εχθρεύεται πάνω απ’ όλα τη γλώσσα. Δεν στάθηκε γενναιόδωρη μαζί του και την εκδικείται μετά μανίας, τώρα που κατέχει την εξουσία.
Ορίστε τα πειστήρια. Μεταφέρω αυτούσια την αντίδρασή του στο σημείωμά μας με τίτλο «Σαχλαμαρόμαγκας» από το προσφιλές του φου μπου: «Ακου “μπουρδοδημοσιογραφε” Δημητρη Νανουρη: Ειςαι λεει αριστεριστής, το ήξερα πως μισείς τον Τσιπρα και το Συριζα, φαινόταν απ τα γραπτά σου….. Πως αγαπούσες το Μπεσκενη τον υπεύθυνο του Γραφειου τύπου του ακροδεξιού Αδωνη Γεωργιαδη, δεν μπορούσα να το φανταστώ. Πριν ξαναγράψεις σαχλαμάρες δες τη σύμβαση του Μπεσκενη, τη μέρα που έφυγε από το υπουργείο που του έκοβαν αργομισθία στο Κεελπνο και μετα ξανά πεσμου να ζητήσω συγγνώμη από το κύκλωμα της σαπίλας…. Αντε γιατι η αντισυριζαικη τύφλωση σας έχει πειράξει το μυαλό, εσας τους επαναστάτες της φακής…. ΥΓ άμα ξαναβρίσεις δεν θα σου απαντήσω. Οχι μονο γιατι ειςαι αμελητέα ποσοτης, αλλα και γιατι τα κέρδισες τα πέντε λεπτά δημοσιότητας που σου αναλογούσαν στη ζωη σου βρίζοντας εμένα: σε αναπαρήγαγαν από τα μεςα του Μαρινακη μέχρι του μακαρίτη Θεμου μέχρι τα λιμπεραλ και προταγκον!!!!(το μοναδικό χρονογράφημα σου που πηρε τέτοια έκταση, οχι γιατι αξίζει ο λόγος σου η τα στοιχεία σου αλλα γιατι χτυπάς τον εχθρό αυτών που σου δώσαν αναδημοσιευση…. Εσυ δεν ειςαι εχθρός τους, ειςαι κατοικίδιο της αυλής τους… Γι αυτό αναπαράγουν το “αριστερό” νιαούρισμα σου…. ».
Συνειδητά ασελγεί στις λέξεις. Θα μπορούσε να προσλάβει δακτυλογράφο με στοιχειώδεις γνώσεις ορθογραφίας, συντακτικού και στίξης. Αμ δε! Θεωρεί την αγραμματοσύνη μαγκιά. Αλλά καλά εγώ. Ως «μπουρδοδημοσιογράφος», «επαναστάτης της φακής», «αμελητέα ποσότης» και «κατοικίδιο ένοχης αυλής», θέλησα να κερδίσω πέντε λεπτά δημοσιότητας σατιρίζοντάς τον. Ακολούθησε ο παντελώς άσημος Σαββόπουλος. Απόλαυσε το δικό του πεντάλεπτο, λέγοντας ότι ο Πολλάκις «μοιάζει με αρκουδιάρη». Συμφωνώ εν μέρει με τον Νιόνιο. Αρκουδιάρης μεν, σε κρίση ταυτότητος δε. Φαντασιώνεται πως είναι η αρκούδα. «Ο αρκουδιάρης κι η αρκούδα μαζί σ’ ένα σώμα», που τραγουδούσε ο Τζιμάκος.
