Υπάρχουν άνθρωποι ανασφαλείς, όχι και πολύ σίγουροι για τη γνώμη και τις πεποιθήσεις τους. Πιστεύουν σε διάφορα πράγματα, έχουν, κατά βάση, νορμάλ απόψεις , ανεξαρτήτως αν συμπίπτουν ή όχι, και οι πιο ανήσυχοι από αυτούς επιθυμούν να βρούν έναν δρόμο να φτάσουν προς αυτό που θεωρούν αλήθεια ή κανονικότητα. Δεν είναι απαραιτήτως πολλοί αλλά δεν είναι και λίγοι.
*Γράφει ο Γιάννης Τριανταφύλλου
Τις αμφιβολίες τους, την ανασφάλειά τους, τα ερωτηματικά τους ως προς το θέμα που πραγματεύονται έρχονται να καλύψουν οι …Πολάκηδες. Εκείνοι οι θεσμικά εκλεγμένοι- τύποι που δεν υπολογίζουν τίποτε και κανέναν. Που -εξαιτίας της χυδαιότητας και της αμετροέπειάς τους -είναι σίγουροι για όλα. Βαθιά σίγουροι. Και τη βαθιά σιγουριά τους την εκφράζουν με λέξεις και εκφράσεις απολύτως ισοπεδωτικές, βαθιά προσβλητικές και απολύτως vulgar.
Ποιος ο λόγος άλλωστε να κρατήσουν έστω κι ένα στοιχειώδες επίπεδο αξιοπρεπούς διαλόγου; Αφού είναι τόσο σίγουροι για όλα, δέσμιοι ενός άρρωστου ναρκισσισμού και μιας ελλειμματικής προσωπικότητας που μόνο στην βρώμικη επίθεση βρίσκει την δικαίωσή της.
Πολλάκηδες υπάρχουν πολλοί, τους συναντάμε καθημερινά στην κοινωνία. Θεσμικά εκλεγμένοι πάλι, όχι. Εκεί υπάρχει ο ένας και μοναδικός που με την αγένειά του και τη σιγουριά της χυδαιότητάς τους επιχειρεί να πείσει όσους αμφιβάλλουν για τα πράγματα, όσους, όπως είπαμε και πρωτύτερα, ψάχνουν εναγωνίως να βρουν τον σωστό δρόμο. Ο Πολλάκης τους τον προσφέρει, μη διακρινόμενος από αμφιβολίες για τίποτε και κανέναν. Σαν μπουλτνόζα που που με λάσπες, πέτρες και χώματα δίνει τη διέξοδο εκεί που επιχειρείται από τους υπολοίπους να βρεθεί μια πολιτισμένη λύση.
Αλλά οι κοινωνίες δεν προχωρούν με τους Πολλλάκηδες και τις μπουλντόζες τους. Προχωρούν μέσα από τον διάλογο, την αμφιβολία, τη διαπραγμάτευση, την αλληλοκατανόηση. Ναι, οι Πολλάκηδες μπορεί καμιά φορά να παρασύρουν μερικούς διστακτικούς με τη σιγουριά τους΄. Αλλά γρήγορα κι εκείνοι καταλαβαίνουν ότι η αγένεια, όσο ελκτική, λόγω της σιγουριάς της, ενδέχεται να εμφανίζεται αρχικά, στο τέλος το μόνο που αφήνει είναι λάσπες, αποκαΐδια και τόνους βρωμιάς και σαπίλας.
