Μία από τις εκλογικές κινήσεις Τσίπρα δεν είναι άλλη από το να παρουσιαστεί το κόμμα του –ενδεχομένως μετά από την απομάκρυνση του έρματος που το βαραίνει- ως η νέα κεντροαριστερά.
Γράφει ο Νίκος Σίμος
Δύο θεωρούνται οι συμβολικές κινήσεις των τελευταίων εβδομάδων προς αυτήν την κατεύθυνση. Η μία είναι η παρουσία Τσίπρα στο σπίτι του εμβληματικού Ανδρεοπαπανδρεϊκού Αντώνη Λιβάνη με την ευκαιρία της ονομαστικής εορτής του τελευταίου. Και η άλλη, η προσέγγιση Τσίπρα και Γιώργου Παπανδρέου, με αφορμή και την Συμφωνία των Πρεσπών.
Όμως και οι δυο αυτές κινήσεις έχουν τα μειονεκτήματά τους και είναι αμφίβολο αν εξασφαλίζουν τόσο εύκολα την κεντροαριστερή ταυτότητα που θέλει ο κ.Τσίπρας. Για τους εξής λόγους:
Ο πρώτος είναι ότι η σύναξη Λιβάνη συμβολίζει το παλαιό βαθύ ΠΑΣΟΚ, τμήμα άλλωστε του οποίου έχει ήδη ενσωματωθεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεδομένης δε της φθοράς του ΣΥΡΙΖΑ, η φθορά αυτή συμπαρασύρει και τους προερχόμενους από το ΠΑΣΟΚ. Το οποίο άλλωστε έχει αποδοκιμαστεί από την κοινωνία που αναγνώρισε τελικώς τις τεράστιες διαχρονικές ευθύνες του.
Από την άλλη πλευρά, στην αντιπέρα ΠΑΣΟΚική όχθη βρίσκεται το εκσυγχρονιστικό κομμάτι, με ικανότερα στελέχη και, ασφαλώς με συγκριτικά καλύτερο εκπρόσωπο σε σχέση με τον κ.Τσίπρα. Τον κ. Κ. Σημίτη, καλώς ή κακώς και με όποιες ευθύνες μπορεί να του καταλογίζουν αρκετοί.
Τέλος η «εμβληματική» συνύπαρξη με τον κ. Γιώργο Παπανδρέου κάθε άλλο παρά συνιστά πολιτικό ατού, καθώς η κοινή γνώμη δεν έχει κολακευτική άποψη για το πρόσωπό του, που άλλωστε εκφράστηκε και εκλογικά στέλνοντας στην πολιτική ανυπαρξία το ΚΙΔΗΣΟ, ήδη από τον Ιανουάριο του 2015. Γι αυτό πάντως, φρονίμως ποιών προς ώρας ο κ. Τσίπρας αποφεύγει τις δημόσιες εμφανίσεις έχοντας στο πλάϊ τον κ. Παπανδρέου.
Το δεξιό κόμμα η αναλογική και τα σκάνδαλα
Η άλλη κίνηση του κ. Τσίπρα έχει να κάνει με τον βασικό πολιτικό του αντίπαλο, την Νέα Δημοκρατία, ειδικώς μετά την διαφαινόμενη δυνατότητα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του Κυριάκου Μητσοτάκη να επιτύχει αυτοδυναμία.
Υπό την έννοια αυτή ο κ. Τσίπρας βλέπει με ενδιαφέρον τις διεργασίες που γίνονται για την ίδρυση ενός καθαρόαιμου δεξιού κόμματος,με την ελπίδα ότι θα έκοβε ψήφους από την Νέα Δημοκρατία. Μία τέτοια εξέλιξη δεν μπορεί βεβαίως ούτε να την καθοδηγήσει ούτε να την ελέγξει, λαμβανομένου υπόψιν ότι οι διαβουλευόμενοι για το σχετικό εγχείρημα (Καρατζαφέρης, Δ.Καμμένος, Τ.Μπαλτάκος, Φ.Κρανιδιώτης) είναι πολιτικά ορκισμένοι εχθροί του κ. Τσίπρα. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι αν προχωρούσε ένα τέτοιο κόμμα η κυβέρνηση δεν θα του παρείχε μία έμμεση προεκλογική υποστήριξη με τηλεοπτικό χρόνο λ.χ…
Στην ίδια προσπάθεια του κ. Τσίπρα σε βάρος της Νέας Δημοκρατίας εντάσσεται και η υπονόμευση της διάρκειας της διακυβέρνησής της αφού δεν μπορεί να αποτρέψει την εκλογική της νίκη. Η προσπάθεια που έγινε μέσω σκαναδαλολογίας, με επίκεντρο την Novartis αποδεικνύεται χωρίς περιεχόμενο, μετά μάλιστα τις αλληλοκατηγορίες για την υπόθεση, μεταξύ δικαστικών λειτουργών. Όμως, όπως και με την προαναφερθείσα περίπτωση των προσλήψεων έτσι και στην περίπτωση των σκανδάλων δεν φαίνεται να επηρεάζεται το εκλογικό σώμα από την σκανδαλολογία. Σε έρευνα της Pulse το 53% των ερωτηθέντων απάντησε ότι δεν επηρεάζεται ως προς το τι θα ψηφίσει από τα σκάνδαλα, ενώ ένα 44% μη επηρεαζομένων προερχόταν και από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Στόχος λοιπόν του κ. Τσίπρα είναι να πάει όσο πιο κοντά γίνεται τις επόμενες εκλογές στην ημερομηνία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας με την ελπίδα ότι η ΝΔ δεν θα διαθέτει τις 180 ψήφους της τρίτης ψηφοφορίας έτσι ώστε να οδηγηθούμε σε εκλογές με απλή αναλογική κι έτσι να μη μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία.
Το ζήτημα είναι αντέχει η κυβέρνηση να παρατείνει την παραμονή της στην εξουσία, με ρίσκο να μεγαλώσει η φθορά της ή να συμβούν απρόβλεπτα γεγονότα τα οποία δεν θα μπορεί να τα διαχειριστεί –όπως συνέβη με την Μάνδρα και το Ματι- και τα οποία θα μεγαλώσουν ακόμη περισσότερο την φθορά της.
Η ανταπάντηση Μητσοτάκη
Όμως σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να υπολογίζονται και οι ελιγμοί που έχει την δυνατότητα να κάνει ο κ. Μητσοτάκης. Ο ένας ελιγμός είναι να φέρει αμέσως προς ψήφιση νόμο για την καθιέρωση και πάλι της ενισχυμένης αναλογικής. Κι έτσι, αν δεν ψηφίσει η ΝΔ τον υποψήφιο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας να πάμε σε εκλογές με απλή αναλογική, η οποία θα δυσχεραίνει τον σχηματισμό κυβέρνησης χωρίς την συμμετοχή της ΝΔ. Και, κατά συνέπειαν, να στηθούν και πάλι κάλπες όπου τότε το εκλογικό σύστημα θα είναι η ενισχυμένη αναλογική.
Ο άλλος ελιγμός τον οποίον μπορεί να κάνει ο κ. Μητσοτάκης είναι να ψηφίσει τον υποψήφιο Πρόεδρο, ώστε να αποφευχθούν οι εκλογές κι έτσι να χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ την δυνατότητα να επικαλεσθεί παραγραφή για τα κυβερνητικά αδικήματα που τον κατηγορεί η ΝΔ.
