Οι συνθήκες θανάτου του Μεγάλου Αλεξάνδρου εξακολουθούν να κεντρίζουν τη φαντασία πολλών επιστημόνων, με πολλούς από αυτούς να διατείνονται πως έχουν λύσει το αίνιγμά του. Η δε Νεοζηλανδή ερευνήτρια Κάθριν Χολ της Iατρικής Σχολής Dunedin στη χώρα της Ωκεανίας διατύπωσε άλλη μία θεωρία για τη μυστηριώδη πάθηση που οδήγησε στον θάνατο τον στρατηλάτη, με ακόμη πιο μακάβρια υπόθεση: ο θρυλικός στρατηλάτης ετάφη ενώ ήταν ακόμη ζωντανός.
Όπως αναφέρει η Χολ στη μελέτη της στο περιοδικό Ancient History Bulletin-και την οποία αναπαράγουν σε δημοσιεύματά τους οι εφημερίδες New York Post και η βρετανική Sun-ο θάνατος του Αλεξάνδρου οφείλεται στη μόλυνσή του από το καμπυλοβακτήριο του πυλωρού (Cmbylobacter pylori) στο στομάχι, που του προκάλεσε συμπτώματα που μοιάζουν με τη νευροπαραλυτική πάθηση του συνδρόμου Guillain-Barre (GBS). Το αυτοάνοσο αυτό νόσημα έπληξε το περιφερικό νευρικό σύστημα του μεγάλου ιστορικού κατακτητή, εμποδίζοντάς τον να κινείται, να μιλά και να αναπνέει για έξι ημέρες. Είναι πιθανόν, τονίζει η Post, ο Μακεδόνας βασιλέας να ήταν ζωντανός όταν οι πιστοί του στρατιώτες προετοίμαζαν το σώμα του για την ταφή το 323 π.Χ.
Οι μύες του Αλεξάνδρου είχαν παραλύσει σε τέτοιο βαθμό, που οι γιατροί δεν κατάλαβαν πως ακόμη ανέπνεε όταν δήλωσαν τον θάνατό του μία εβδομάδα πριν τελικά αυτός πεθάνει, τονίζει η Sun.
«Θέλησα να δώσω τροφή σε έναν καινούργιο διάλογο και να ξαναγραφούν τα ιστορικά βιβλία, υποστηρίζοντας πως ο θάνατος του Αλεξάνδρου επήλθε έξι ημέρες αργότερα απ’ ότι αποδεχόμαστε», τονίζει η ίδια η Χολ.
«Ο θάνατός του είναι η πιο διάσημη περίπτωση ‘ψευδοθανάτου’ ή λανθασμένης διάγνωσης που έχει καταγραφεί ποτέ», υποστηρίζει.
Η ερευνητική της ομάδα αναδίφησε όλες τις παλαιότερες διηγήσεις για τα συμπτώματα του Αλεξάνδρου αλλά και νεότερα ιατρικά εγχειρίδια συμπτωματολογίας.
Σύμφωνα με τις πηγές, η ασθένεια του Αλεξάνδρου εμφανίσθηκε έπειτα από μία έκλυτη νύκτα με κατανάλωση άνω των δώδεκα λίτρων οινοπνεύματος. Την επόμενη ημέρα, ο ίδιος παραπονέθηκε για εκτεταμένη κόπωση, όμως προτίμησε να καταναλώσει άλλη τόση ποσότητα ποτών. Την επομένη, ο στρατηλάτης καθηλώθηκε από οξείς στομαχικούς πόνους, ενώ εμφάνισε συμπτώματα πυρετού. Κλινήρης και νοιώθοντας αφόρητους πόνους, ο Αλέξανδρος μόλις που μπορούσε να ανοιγοκλείνει τα μάτια του και να τρεμοπαίζει τα δάκτυλά του ήδη οκτώ ημέρες μετά την έναρξη των συμπτωμάτων. Την 11η ημέρα κηρύχθηκε νεκρός, μολονότι οι παραστάτες στην κλίνη του διαβεβαίωναν πως έως την ύστατη στιγμή είχε πνευματική διαύγεια.
Κατά την Χολ, αυτά τα συμπτώματα υποδεικνύουν το σύνδρομο Guillain-Barre, που εκδηλώνεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στο νευρικό σύστημα παραλύοντας τον ασθενή. Σήμερα το σύνδρομο αυτό προσβάλλει έναν άνθρωπο ανά 100.000 στις ΗΠΑ και στη Βρετανία.
Αυτό, κατά την Χολ, εξηγεί την παράλυση στα πόδια και χέρια του πολεμάρχου ο οποίος στο τελικό στάδιο δεν μπορούσε να μιλήσει. Η ασθένεια που προκαλείται από ένα βακτήριο του στομάχου δεν επηρεάζει τις νοητικές δυνατότητες του ασθενούς, εξ ου και οι παρόντες διαπίστωσαν τη διαύγεια του Αλεξάνδρου.
Η νέα διάγνωση εγείρει εύλογες υποψίες ότι ο Αλέξανδρος κατ’ ουσίαν ετάφη ενώ ήταν ακόμη εν ζωή. Εκείνη την εποχή, οι γιατροί δεν μετρούσαν τον σφυγμό του ασθενή για να διαπιστώσουν εάν ζει, αλλά εξέταζαν ενδείξεις αναπνοής. Όμως η παράλυση είχε σταδιακά μειώσει τη λειτουργία των αναπνευστικών μυών έως του σημείου η αναπνοή του να είναι πολύ αχνή για να τη διαπιστώσουν οι γιατροί.
Αργότερα, οι Έλληνες ιστορικοί έγραφαν πως έξι ημέρες μετά την ταφή του, το σώμα του Αλεξάνδρου δεν είχε αποσυντεθεί , αναγνωρίζοντας σε αυτό το «θαύμα», την απόδειξη πως ο Αλέξανδρος ήταν θεός. Όμως, η Χολ υποστηρίζει ότι αυτό απλώς αποδεικνύει πως ο Αλέξανδρος μπορούσε κάλλιστα να αναπνέει ακόμη, αλλά η αναπνοή του είχε μειωθεί τόσο πολύ που μάλλον θα «βρισκόταν σε κώμα όταν είχαν δρομολογηθεί οι διαδικασίες της ταφής του, αλλά εκείνοι δεν ήσαν σε θέση να το αντιληφθούν».
Οι νέες ερευνητικές εικασίες ανοίγουν ξανά το κεφάλαιο για τις μυστηριώδεις συνθήκες θανάτου του Αλεξάνδρου, οι οποίες είναι πιθανό να συνεχίσουν να απασχολούν την επιστημονική κοινότητα με την ίδια ένταση που τρέφει τη φαντασία των απανταχού αρχαιολόγων το μυστήριο για τον τάφο του.
