Την αφορμή για αυτό το άρθρο την έδωσε μια χθεσινοβραδινή ανάρτηση του έμπειρου δημοσιογράφου Μιχάλη Ιγνατίου, ο οποίος βλέποντας τον Θανάση Θεοχαρόπουλο, να τάσσεται ξαφνικά υπέρ της επαίσχυντης συμφωνίας των Πρεσπών, έκανε λόγο για επανένωση της «παρέας» του σχεδίου Ανάν.
Τι ακριβώς συνέβη με το σχέδιο Ανάν;
Το 2004, ο Κυπριακός Ελληνισμός δέχτηκε έναν απίστευτο εκβιασμό. Ο τότε Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Κόφι Ανάν παρουσίασε ένα σχέδιο «λύσης» του Κυπριακού που επί της ουσίας εκχωρούσε ισότιμα κυριαρχικά δικαιώματα επί της νήσου στους Τουρκοκύπριους, νομιμοποιώντας την εισβολή και την κατοχή και δίνοντάς τους (σε ανύποπτη στιγμή) συνιδιοκτησία στους πλούσιους υδρογονάνθρακες.
Τότε, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο, ασκήθηκαν απίθανες πιέσεις, από την εγχώρια διαπλοκή όπου τα Μέσα Ενημέρωσης και οι πρόθυμοι δημοσιογράφοι με ασφυκτικό τρόπο προσπαθούσαν να πείσουν τη κοινή γνώμη ότι οι δέκα πληγές του Φαραώ θα πέσουν στο κεφάλι όσων απορρίψουν το σχέδιο Ανάν.
Τότε λοιπόν, τον τόνο στην «επιχειρηματολογία» υπέρ της συμφωνίας έδινε μια παρέα «μεγαλόσχημων» (και μη) πολιτικών, οι οποίοι με θορυβώδη τρόπο κυριαρχούσαν στα ΜΜΕ.
Σε αυτή την παρέα πρωταγωνιστούσαν λίγο πολύ οι ίδιοι που σήμερα σιγά- σιγά επανεμφανίζονται και επιχειρηματολογούν υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών. Θετικοί στο σχέδιο Ανάν ασφαλώς ήταν ο (τότε) ΣΥΡΙΖΑ, ο Μπίστης (ως σημιτικό ΠΑΣΟΚ) φανατικά υπέρ ο Γιώργος Παπανδρέου, από κοντά κάποιοι ακραίοι του νεοφιλελευθερισμού που βρίσκονταν εκτός της Ν.Δ., υπέρ και όλοι όσοι σήμερα «αναδύονται» από την πολιτική τους αφάνεια προκειμένου να δώσουν ψήφο και στον Σκοπιανό αλυτρωτισμό.
Όμως τότε, ο Ελληνισμός είχε την ευλογία στην ηγεσία του να βρίσκονται ισχυρές προσωπικότητες όπως ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ή ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος και έτσι κατάφερε και αμύνθηκε στις αφόρητες πιέσεις του διεθνούς παράγοντα, παρά τις λοιδορίες, τις ύβρεις και τους εξευτελισμούς τους οποίους υπέστησαν.
Μετά από λίγα χρόνια, Ελλάδα και Κύπρος τιμωρήθηκαν για την άρνησή τους στο σχέδιο Ανάν μέσω των Μνημονίων που τους επιβλήθηκαν, με τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Αλέξη Τσίπρα να εμφανίζονται ως οι δύο βολικοί πρωθυπουργοί που ήταν πρόθυμοι να «τελειώσουν» τη δουλειά που είχε ανατεθεί.
Και την τελείωσαν: Υπαγωγή στο ΔΝΤ, υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για 100 χρόνια, εκχώρηση της μακεδονικής ιστορίας και του πολιτισμού μας στους Σκοπιανούς, ως αντάλλαγμα κάποιων ευνοϊκότερων μέτρων στην Οικονομία. Μέχρι και την Αμφίπολη παραλίγο να ξανασκεπάσουν προκειμένου να μην χαλάσει το «αφήγημα» των Σκοπιανών συνεταίρων τους.
Αναζητώντας κοινά χαρακτηριστικά του κλίματος υπέρ του ΝΑΙ στο σχέδιο Ανάν, θυμήθηκα τις σοβαρές αποκαλύψεις που είχε κάνει στο ΕΘΝΟΣ (το 2008) ο Μιχάλης Ιγνατίου, ο οποίος μέσα από επίσημα ντοκουμέντα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ανέδειξε ότι οι ΗΠΑ χρηματοδότησαν αδρά το «ναι» στο Σχέδιο Ανάν. Σύμφωνα με έγγραφα που είχε δημοσιεύσει ο έμπειρος δημοσιογράφος, από το 1997 και με περίπου 10 εκατ. δολάρια ετησίως, μέσω Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που εμφανίζονταν και εξαφανίζονταν με τρόπο… μαγικό, προσπάθησαν να αλλάξουν τα δεδομένα στη Μεγαλόνησο. Το 2004, μάλιστα, λίγες εβδομάδες πριν από το δημοψήφισμα του Απριλίου 2004, το ποσό της βοήθειας εξαντλήθηκε και χρειάστηκε να δοθούν κι άλλα «δανεικά» από διάφορα αμερικανικά Προγράμματα Βοήθειας.
Ποιους αφορούσαν οι μυστικές χρηματοδοτήσεις; Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής ισχυρά «κέντρα επιρροής».
Αν κανείς αναζητήσει κοινά χαρακτηριστικά του σχεδίου Ανάν με τη Συμφωνία των Πρεσπών, βρίσκει και στις δύο περιπτώσεις πρόθυμους πολιτικούς, δεκτικούς δημοσιογράφους και σύμφωνα με τις καταγγελίες πολύ χρήμα. Που ξεκινά από τη σκανδαλώδη εξαγορά μιας χρεωκοπημένης σκοπιανής εταιρίας ενέργειας με ελληνικά λεφτά που κατέληξαν στους λογαριασμούς του αντιπροέδρου του Ζάεφ, και καταλήγει στις τελευταίες καταγγελίες του Πάνου Καμμένου που εμπλέκει τον Σόρος, «παρένθετες εταιρίες», χρηματισμούς δημοσιογράφων των Σκοπίων από μυστικά κονδύλια, προκειμένου να περάσει η συμφωνία των Πρεσπών.
Ίσως να χρειαστούν πολλά χρόνια προκειμένου ο Μιχάλης Ιγνατίου ή κάποιος άλλος συνάδερφός του, να κατορθώσει να αναδείξει το σκοτεινό παρασκήνιο που κρύβεται πίσω από τις πολιτικές αποστασίες του 2019 προκειμένου να «περάσει» η μισητή συμφωνία των Πρεσπών.
Γιατί είναι δύσκολο με σημερινούς όρους να ερμηνευτεί η ευκολία με την οποία Μακεδόνες και μη βουλευτές αποφάσισαν στη δύση της καριέρας τους να αυτοεξευτελιστούν, πολιτικά κόμματα να εξαφανιστούν ταυτιζόμενα με τον καταρρέοντα Τσίπρα ή πρόθυμοι Βουλευτές να αλλάξουν άποψη μέσα σε μια νύχτα προκειμένου να σπεύσουν να ψηφίσουν τη συμφωνία των Πρεσπών.
Ο Πάνος Καμμένος, μέσα στην αγωνία του να διαφοροποιηθεί απ΄όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ώρες, έκανε χθες ένα βήμα παραπάνω, καλώντας την εισαγγελία διαφθοράς να ερευνήσει τις καταγγελίες του για τη ροή μαύρου χρήματος, χωρίς όμως να καταφέρει να τη συγκινήσει ιδιαίτερα, μιας και η τελευταία καταπιάνεται με την απόπειρα πολιτικής σπίλωσης των πολιτικών αντιπάλων του κ. Τσίπρα.
Το βέβαιο όμως είναι, ότι τελικά στην πολιτική τίποτα δεν μένει μυστικό.
Και όταν αποκαλυφθεί η Αλήθεια, το βέβαιο είναι ότι η Ιστορία δεν θα χαριστεί στους πρωταγωνιστές του 2019.
Και σίγουρα η τιμωρία της Ιστορίας ενίοτε είναι κατά πολύ βαρύτερη…
