Η σήψη της καταρρέουσας κυβέρνησης θυμίζει το τέρας του Φράνκενστάιν, του πλάσματος που «πρωταγωνιστούσε» στη ρομαντική γοτθική νουβέλα της Μαίρη Σέλλεϋ. Πολλά, ετερόκλητα κομμάτια σ’ ένα αποκρουστικό σύνολο.
Της Ζωής Ράπτη, Δικηγόρου , LL.m*
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έλαβε ένα εικονικό διαζύγιο αλλά συνεχίζει να υπάρχει ως φάρσα του ίδιου του ήδη προβληματικού εαυτού της! Τώρα, έπειτα από την όψιμη αποχώρηση του κ. Καμμένου που δήλωσε ότι «θέλει» να αγωνιστεί υπέρ της Μακεδονίας, υποτίθεται ότι κυβερνά μόνος του ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο στόχος είναι διπλός: να παραταθεί -για ευνόητους λόγους- όσο το δυνατόν περισσότερο ο βίος της κυβέρνησης και να διατηρηθούν έτσι τα προνόμια και η τρυφή της εξουσίας αλλά και να επιβληθεί η καταστρεπτική για την Ελλάδα και απορριπτέα από τους Έλληνες Συμφωνία των Πρεσπών. Κανείς δεν γνωρίζει τα κίνητρα για το δεύτερο σκέλος της κυβερνητικής εξίσωσης και οι εικασίες που γίνονται είναι εξαιρετικά δυσάρεστες και ανησυχητικές. Πάντως, η γενική παραδοχή είναι ότι η διαμόρφωση της νέας κυβερνητικής κουρελούς οφείλεται σε μια σειρά συναλλαγών και αδιαφανών διαδικασιών.
Οι λεπτομέρειες, στις οποίες, όπως λέει η αγγλική παροιμία «κρύβεται ο διάβολος» έχουν σημασία αλλά για τον ιστορικό του μέλλοντος. Η μεγάλη εικόνα είναι η παραβίαση βασικών πολιτικών κανόνων συμπεριφοράς, οι οποίοι είτε είναι γραπτοί είτε άγραφοι ρυθμίζουν τον συλλογικό βίο και από την εφαρμογή τους κρίνεται το μέλλον του λαού και του έθνους.
Αυτή τη μεγάλη εικόνα έδωσε με λίγα και εύστοχα λόγια ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης στη συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή, ο οποίος, μεταξύ άλλων είπε: «Όσα πρωτοφανή συμβαίνουν γύρω μας, όσα προηγήθηκαν, όσα εξελίσσονται ακόμη και στα παρασκήνια, αποτελούν τους τελευταίους επικίνδυνους σπασμούς ενός συστήματος εξουσίας που καταρρέει. Είναι σχεδιασμοί της τελευταίας στιγμής στο κατάστρωμα του δικού της Τιτανικού, που ήδη βυθίζεται. Οι μάσκες έπεσαν. Κύριε Τσίπρα, πολιτική για εσάς σημαίνει συναλλαγή. Για να βρεθούν δύο πλειοψηφίες, όχι μια. Μία για να κρατηθείτε στην εξουσία – γιατί καταλάβατε κι εσείς, βέβαια, ότι μία κυβέρνηση μειοψηφίας θα συνιστούσε θεσμική εκτροπή. Και μία δεύτερη πλειοψηφία για το Σκοπιανό. Κάπως έτσι καταλήξαμε από τα σενάρια για μια κυβέρνηση ανοχής, σε μια κυβέρνηση συνενοχής, πλήρως απαξιωμένη και με τυχοδιωκτική ατζέντα».
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας προσωπικά μάταια προσπαθούν να αποφύγουν να έρθουν αντιμέτωποι με τις συνέπειες των πράξεών τους και να καταβάλλουν το δέον πολιτικό κόστος. Ο χρόνος κυλά σε βάρος της δυστοπίας τους και των σχεδιασμών τους και η λύση στο ελληνικό αδιέξοδο θα έρθει μέσω της μοναδικής δημοκρατικής λύσης: των εκλογών. Όσο ταχύτερα γίνει αυτό τόσο το καλύτερο για την Ελλάδα.
*Η Ζωή Ράπτη είναι Γραμματέας Σχέσεων Κοινωνίας- Κόμματος στη Νέα Δημοκρατία
