Πῶς ἀναγνωρίζει καὶ τιμᾶ ἐμπράκτως
τὴν προαιώνιο Ἑλληνικὴ πολιτιστικὴ ταυτότητα
καὶ τὶς ἀξίες τῆς Ἀρχαίας Ἀθηναϊκῆς Δημοκρατίας.
Δὲν τὸ διδάσκουμε στὰ σχολεῖα μας, ἀλλὰ ἡ πολιτικὴ κυριαρχία τοῦ Περικλῆ στὸν Χρυσοῦν Αἰῶνα τῶν Ἀρχαίων Ἀθηνῶν στηρίχθηκε σὲ ἕνα θεμελιῶδες οἰκονομικὸ στοιχεῖο. Στὰ ἐπιδόματα, ποὺ ὁ Περικλῆς εἰσηγήθηκε καὶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Δήμου ἐψήφισε νὰ δίδωνται, μὲ διάφορες ἀφορμὲς καὶ δικαιολογίες, στὸν … ἑαυτό της. Δηλαδὴ σὲ ὅσους Ἀθηναίους πολίτες ἔκαναν τὸν κόπο νὰ συμμετέχουν στὰ συλλογικὰ ὄργανα τῆς πολιτείας. Ὁ Ἀριστοτέλης, ἀργότερα, ὑπολογίζει ὅτι εἴκοσι ὁλόκληρες χιλιάδες Ἀθηναῖοι πολίτες ἔπαιρναν χρήματα ἀπὸ τὸ δημόσιο ταμεῖο, τὴν στιγμὴ πού ἡ ἀπαρτία στὴν Ἐκκλησία τοῦ Δήμου χρειαζόταν, κατὰ μέγιστον, μόλις ἕξι χιλιάδες παρόντες. Πολλὲς ἀποφάσεις της, μάλιστα, λαμβάνονταν ἀπὸ πολύ λιγώτερους.
*Γράφει ο Γεώργιος Ιακ. Γεωργάνας
Θὰ περίμενε κανεὶς ὅτι οἱ χονδρικῶς ἴσοι, οἰκονομικῶς καὶ περιουσιακῶς, μικροκτηματίες ὁπλίτες-πολίτες, «δίκαιοι κι ἴσιοι σ’ ὅλες των τὲς πράξεις», αὐτοὶ ποὺ τοὺς ὀπτασιάσθηκαν ὡς θεμέλιο τῆς δημοκρατίας ὁ Τζέφερσον καὶ ὁ Καποδίστριας, θὰ ἦταν ὑπέρμαχοι αὐτῶν τῶν ἐπιδομάτων. Ὄχι ὅμως ! Ἦταν ἐναντίον. Διότι γνώριζαν ὅτι τὰ ἐπιδόματα θὰ δημιουργοῦσαν, ὅπως καὶ δημιούργησαν, μιὰν τάξη χασομέρηδων καὶ παρασίτων, ποὺ ἦταν καὶ ἡ αἰτία γιὰ τὸ κατάντημα τῶν Ἀθηνῶν, ποὺ ξεκίνησε ὅταν πέθανε ὁ Περικλῆς. Ὅσο αὐτὸς ζοῦσε καὶ τοὺς κατηύθυνε, ἡ Ἀθήνα εὐημεροῦσε. Μετά, ὅμως …
Καὶ στοὺς μέσους χρόνους, στὸν «ἔνδοξό μας Βυζαντινισμό», ἡ διατροφὴ κάθε λογῆς παρασίτων ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς ἡγέτας ἐλογίζετο πρᾶξις ψυχοσωτηρίου ἐλεημοσύνης. Τὸ ὅτι κάποιοι ἄλλοι ἐφορολογοῦντο βαρύτατα γιὰ νὰ ἐλεηθοῦν οἱ καὶ τάχα ἀναξιοπαθοῦντες δὲν τὸ κατενόησαν οἱ αὐτοκράτορες παρὰ τὶς διαρκεῖς ἐξεγέρσεις στὶς «πλεονασματικὲς» ἐπαρχίες. Ἔτσι ἐξηγοῦνται, γιὰ παράδειγμα, οἱ καταπληκτικῆς ταχύτητος ἐπεκτάσεις τοῦ Ἰσλὰμ καί, ἀργότερα τοῦ κράτους τῶν Ὀθωμανῶν. Οἱ εὐσεβέστατοι αὐτοκράτορες κυριολεκτικῶς ἄλλαξαν τὴν πίστη τῶν φορολογουμένων ὑπηκόων τους.
Κάπως ἔτσι πρέπει νὰ ὁραματίζεται καὶ τὴν σύγχρονή μας Ἑλλάδα ὁ Ἀλέξης Τσίπρας καὶ ἡ μεγάλη πλειοψηφία τοῦ λαοῦ τῆς Ἑλλάδος. Μὲ ἐξασφαλισμένο ἕνα εἰσόδημα ἀπὸ σύνταξη (2,67 ἑκατομμύρια ψηφοφόροι), ἀπὸ ἀργομισθία στὸ εὐρύτερο δημόσιο (περὶ τὸ ἕνα ἑκατομμύριο), ἀπὸ ἐπιδόματα κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης, ἀπὸ ἐνοίκια airbnb καὶ ἄλλες προσόδους, ὁ κυρίαρχος καὶ περιούσιος λαὸς θὰ ἔχῃ τὴν ἄνεση χρόνου καὶ ὑλικῶν πόρων ὥστε νά στοχάζεται πάνω στὰ μεγάλα καὶ αἰωνίως ἀναπάντητα ἐρωτήματα τῆς κοινῆς του ζωῆς. «Φιλοκαλοῦμεν τε γὰρ μετ’ εὐτελείας καὶ φιλοσοφοῦμεν ἄνευ [πολλῆς] μαλακίας», ὅπως ἀκριβῶς τὸ εἶπε ὁ Περικλῆς στὸν Ἐπιτάφιο. Διότι, ὅπως διατείνεται καὶ ἡ ἰατρικὴ ἐπιστήμη, ἡ αὐτοϊκανοποίησις, ἐν μέτρῳ, δὲν βλάπτει.
Ὡς πρὸς τὸ ἀφελὲς ἐρώτημα γιὰ τὸ ποιός θὰ πληρώνῃ τὴν ἐνασχόληση τῶν Ἑλλήνων μὲ τὴν [ἀμπελο]φιλοσοφία, τὴν καλύτερη ἀπάντηση τὴν ἔχει δώσει ὁ ψευδώνυμος AMpotetzagias ( Αρχιμουσικός ) :
« … οι βλάκες και οι προτεστάντες, δηλαδή όσοι δουλεύουν στις φάμπρικες και κάνουν οικονομία μέχρι και το πενηνταράκι, γιατί δεν έχουν τον δικό μας πολιτισμό, την δική μας ευκρίνεια ιδεών και το δικό μας περίσσευμα ψυχής. ( Όπως, άλλωστε, έχει τονίσει επανειλημμένα και ο καθηγητής φιλοσοφίας και δάσκαλος ψυχών κ. Χ. Γιανναράς, αυτά τα κορόιδα είναι αποπροσωποποιημένα άτομα, θύματα του μεταφυσικού ρασιοναλισμού της Εσπερίας που συναγελάζονται σε χρησιμοθηρικές ενώσεις συμφερόντων, που τις ονομάζουν Societas ή κάπως έτσι, ενώ εμείς, οι κάτοικοι των Γκραβάρων, είμαστε Πρόσωπα με Π κεφαλαίο, που συγκροτούμε Κοινωνία, διαμορφώνουμε πολιτισμό και εξ αυτού μετέχουμε του Ακτίστου θαύματος, και, αν δεν είναι και έτσι ακριβώς τα πράγματα, ας όψεται ο Φωταδισμός, που μας οδήγησε στην αποσκίρτηση από την Οθωμανική αυτοκρατορία, εντός της οποίας ανοιγόταν λαμπρό το μέλλον της Ορθόδοξης Ρωμιοσύνης ).i Και φυσικά, με τους ιδιώτες τής Εσπερίας δεν μπορεί ποτέ να είσαι σίγουρος για κάτι : όπως είναι γνωστό, τελευταία, τόσο οι μικρόκαρδοι πολίτες τους, όσο και οι στυγνοί γραφειοκράτες τους, έχουν επιδοθεί σε ένα κύμα ωμών και κυνικών απειλών ότι θα διακόψουν την χρηματοδότηση, εάν δεν προσαρμόσουμε την διαβίωση των εκλεκτών δημοσίων υπαλλήλων, των προμηθευτών του δημοσίου και των ταξιτζήδων και φορτηγατζήδων στα δικά τους απαράδεκτα γούστα. Μόνο που εμείς δεν λυγίζουμε μπροστά στις πιέσεις αυτές. … »
Αὐτὰ γράφηκαν πρὶν ἀπὸ ἑπτὰ χρόνια. Καὶ ὁ Καρκαβίτσας ἔγραψε τὰ ἴδια ἀκιβῶς στὸν «Ζητιάνο» πρὶν ἀπὸ 122 χρόνια γιὰ τοὺς «ἔξυπνους» Ἕλληνες ποὺ ἀρμέγουν τὰ κορόϊδα, τὰ ζωντόβολα. Τίποτε δὲν μάθαμε μὲ τὴν δεκάτη Ἑλλαδικὴ χρεωκοπία καὶ τίποτε δὲν ξεχάσαμε ἀπὸ τὴν προηγηθεῖσα κραιπάλη μὲ δανεικά. Ἄλλοι δὲν ἦταν τόσο τυχεροὶ στὴν ἀνοησία τους. Ἡ Γερμανία τῆς Βαϊμάρης πλήρωσε τὴν βραχύβιο δανεικὴ εὐημερία της μὲ δώδεκα χρόνια Ναζισμό, μὲ ἑκατομμύρια νεκρούς, στρατιῶτες καὶ ἀμάχους, καὶ μὲ προσφυγιά, μετὰ τὸν Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, σχεδὸν ὀκταπλάσια αὐτῆς ποὺ ὑπέστη ἡ Ἑλλάδα μὲ τὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφή.
Ὁ Μεγάλος, Ἀθεράπευτος, Παραδοσιακός καὶ Αὐτοκαταστροφικός (ΜΑΠΑ), πλὴν νόμιμος, ἔρωτας μὲ τὸ δημόσιο ταμεῖο δὲν ἔχει δείξει ἀκόμη, μετὰ ἀπὸ δέκα χρόνια χρεωκοπίας, τὶς πραγματικές του συνέπειες. Θὰ τὶς καταλάβουμε ὅταν θὰ δοῦμε πινακίδες «Προσεχῶς Ἑλληνίδες» στὰ κωλάδικα στὶς εἰσόδους τῶν ἐπαρχιακῶν κωμοπόλεων των Βαλκανίων. Θὰ ἐννοοῦν τὶς θυγατέρες μας καὶ τὶς ἐγγονές μας. Ἂς τὸ σκεφτοῦμε πρὶν πληρώσουμε τὰ 80 εὐρὼ σὲ διαμεσολαβητὴ παροχῶν γιὰ νὰ διεκδικήσουμε τὰ ἀναδρομικὰ ποὺ ἀσυνείδητοι δικαστὲς μπορεῖ καὶ νὰ μᾶς ἐπεδίκασαν.
