Είναι απολύτως σαφές ότι οι ιδιότητές μου ως Καθηγητού, ως Βουλευτή και ως Δικηγόρου συνδέονται άρρηκτα με τις λέξεις. Και δεν θα ήταν υπερβολή ή ακόμη και κομπασμός να ισχυριστώ ότι οι λέξεις αποτελούν ένα εργαλείο, το οποίο έχω καταφέρει να δαμάσω και να αξιοποιήσω προς όφελος των ακροατών μου.
Του Ανδρέα Λοβέρδου
Ωστόσο μία μέρα μετά την πρώτη συμμετοχή μου στην 42 χλμ διαδρομή του Κλασσικού Μαραθωνίου δυσκολεύομαι ή καλύτερα αδυνατώ να βρω εκείνες τις λέξεις που θα εκφράσουν και θα αποτυπώσουν όσο καλύτερα και πιο πιστά γίνεται τα συναισθήματά μου από αυτή μου την εμπειρία. Γι αυτό και θα περιοριστώ να πω οτι την στιγμή που έμπαινα στο Καλλιμάρμαρο δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Η συγκίνηση που ένιωσα ήταν βαθιά συγκλονιστική. Ανεπανάληπτη!
Ακριβώς επειδή ο «Αυθεντικός Μαραθώνιος» είναι το πιο συγκλονιστικό παγκόσμιο αθλητικό γεγονός και αγκαλιάζεται από χιλιάδες ανθρώπους που έρχονται στην χώρα μας από τις πέντε ηπείρους θέλω να συγχαρώ τον ΣΕΓΑΣ για την άψογη διοργάνωση και προσωπικά τον Κώστα Παναγόπουλο γιατί είναι ο άνθρωπος που έδωσε σε αυτό τον θεσμό την αίγλη και την φήμη που εδικαιούτο και ασφαλώς όλους όσοι έτρεξαν στα βήματα του Φειδιππίδη και συμμετείχαν σε αυτό τον ωραίο αγώνα. Οφείλω όμως και ευχαριστίες. Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου την Πρωταθλήτρια Μαρία Πολύζου που με καθοδήγησε ως «πρωτάκι» και με βοήθησε πάρα πολύ με τις πολύτιμες συμβουλές της, τον δημοσιογράφο και μαραθωνοδρόμο Παντελή Καψή για την ηθική υποστήριξη που μου παρείχε κατά την προετοιμασία μου με τις επίσης πολύτιμες συμβουλές του που πηγάζουν από την προσήλωσή του στην άσκηση και τον αθλητισμό. Ένα ευχαριστώ, μεγάλο και ειλικρινές στον φίλο μου, δημοσιογράφο και υποψήφιο Βουλευτή Παντελή Περιβολάρη που τρέξαμε μαζί χιλιόμετρο το χιλιόμετρο όλη την διαδρομή. Και ακόμη ένα μεγάλο δημόσιο ευχαριστώ στους αστυνομικούς μου που όπως βρίσκονται σταθερά δίπλα μου καθημερινά το ίδιο έκαναν και κατά την τόσο σημαντική για μένα στιγμή καθ΄όλη την διάρκεια της μαραθώνιας διαδρομής.
Ο Κλασσικός Μαραθώνιος είναι μια ευκαιρία να δοκιμάσει κανείς τις αντοχές του σώματος, του πνεύματος και της ψυχής του. Οι διαδικασίες της προετοιμασίας αλλά και οι ώρες της συμμετοχής, όσες είναι για τον καθένα-λίγη σημασία έχει αυτή η παράμετρος, προσφέρουν σε όποια και σε όποιον το τολμήσει ένα σπουδαίο μάθημα ζωής: αδύνατον δεν είναι τίποτε. Γι αυτό και μόνο το βίωμα καλώ κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα να το επιχειρήσει. Και του χρόνου!
ΥΓ1: Θα ήταν μεγάλη μου παράλειψη να μην συγχαρώ προσωπικά τον φίλο και συνάδελφό μου Άδωνι Γεωργιάδη που επίσης τερμάτισε μετά από 42χλμ για την απαράμιλλη μαχητικότητα και την γενναιότητα ψυχής που απέδειξε ότι διαθέτει.
ΥΓ2: Αν και ανήκω σε εκείνους που κοιτούν πάντα μπροστά, σήμερα μια μέρα μετά τον πρώτο μου Μαραθώνιο δεν θα κρύψω ότι «ναι, θα ήθελα πολύ το σήμερα να είναι χθες». Για να τον ξαναζήσω!
