Λέει το γνωστό παιδικό τραγούδι. Παρά το γεγονός ότι το αγαπημένο μας «μικρό καράβι» είναι άσμα γαλλικής προελεύσεως, αποτυπώνει απλοϊκά γλαφυρά και εύστοχα την παρούσα κατάσταση της ελληνικής οικονομίας…
*Γράφει η Μάρθα Λεκκάκου
Αρχικά, η Societe Generale, διαβλέπει τη διαγραφή της Eurobank, της Τράπεζας Πειραιώς και της Εθνικής Τράπεζας από τον δείκτη «Αναδυόμενων Αγορών», MSCI Emerging Markets. Ο λόγος, σύμφωνα με τη Societe Generale, οι σοβαρές χαμηλές πτήσεις που έχουν καταγράψει οι μετοχές των προαναφερόμενων ελληνικών τραπεζών, αλλά και οι σημαντικές απώλειες στην κεφαλαιοποίησή τους. Στις 13 Νοεμβρίου, αναμένονται οι ανακοινώσες επί του θέματος.
Την ίδια ώρα έρχεται η ανακοίνωση του Συνδέσμου Επενδυτών & Διαδικτύου, ο οποίος διατυπώνει ότι «βρίσκεται για άλλη μια φορά στη δυσάρεστη θέση» να εκδώσει ανακοίνωση για νέο κύκλο αποχωρήσεων από το Ελληνικό Χρηματιστήριο. Μετά την Coca Cola Τρία Έψιλον, την αλλαγή έδρας της ΦΑΓΕ ΑΕ, της S&B Βιομηχανικά Ορυκτά Α.Ε, της Βιοχάλκο Α.Ε. και της Α.Ε. Τσιμέντων ΤΙΤΑΝ και οι Μινωικές Γραμμές Α.Ν.Ε. με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης της 1ης Νοεμβρίου, υποβάλουν αίτημα στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς για διαγραφή των μετοχών από το Χρηματιστήριο Αθηνών.
Μ’ άλλα λόγια δηλαδή τραγουδάμε όλοι μαζί «κι ο κλήρος πέφτει…» στον/στην/στους και ούτω καθ’ εξής… Κοιτάζουμε στη χώρα τι θα γίνει με τα αναδρομικά των συνταξιούχων, των ενστόλων, τον υποκατώτατο μισθό, το επίδομα του πετρελαίου θέρμανσης, τυχόν προεκλογικούς μποναμάδες της Κυβέρνησης και η ζωή συνεχίζεται, μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει.
Εν τέλει βέβαια, χάνουμε τη μεγάλη εικόνα, την πραγματική οικονομία που παράγει ΑΕΠ, δουλειές άρα και δυνατή εθνική υπόσταση.
Διότι απλά τώρα, η χώρα δεν γνωρίζει πότε θα είναι σε θέση να βγει στις αγορές, ποιο θα είναι το επενδυτικό και φορολογικό περιβάλλον τα επόμενα 2-5 χρόνια, ποιο θα είναι το κόστος δανεισμού για τις ελληνικές επιχειρήσεις, πως θ ’αντιμετωπισθούν τώρα τα κόκκινα δάνεια επιχειρήσεων και νοικοκυριών, πότε και αν η χώρα θα ανακάμψει προσκαλώντας ουσιαστικά τα χιλιάδες παιδιά της που μετανάστευσαν για άλλες αγορές και όχι για άλλες πατρίδες…
Θυμηθείτε απλά τους στίχους του αγαπημένου μας «μικρού καραβιού». Το μικρό καράβι είναι η ελληνική οικονομία. Ήταν αταξίδευτο, και έκανε ένα μακρύ ταξίδι στη Μεσόγειο και σωθήκαν όλες οι τροφές και τότε ρίξανε τον κλήρο να δούμε ποιος θα φαγωθεί….
Από αυτό που κινδυνεύουμε όλοι μας βέβαια δεν είναι μόνον ο κανιβαλισμός του ποιος θα φαγωθεί. Κινδυνεύουμε πρώτιστα από την …κατακλείδα του παιδικού τραγουδιού: «Και αν σας αρέσει αυτή η ιστορία , την ξαναλέμε, λέμε απ’ την αρχή!!!» Αυτό είναι και το μείζον θέμα. Μην ξαναπούμε απ’ την αρχή την ιστορία του μικρού και αταξίδευτου καραβιού όπου σωθήκαν όλες οι τροφές. Μην τυχόν!!!
