Υπήρχε στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου το περιθώριο να ερωτευτεί κανείς; Η ταινία, και ο δημιουργός της Πάβελ Παβλικόφσκι, τιμημένος με Όσκαρ για την Ida, υποστηρίζει πως ναι. Και μάλιστα όχι μόνον να ερωτευτεί αλλά να βιώσει αυτό το συναίσθημα πολύ πιο δυνατά απ’όσο σε ανέφελους καιρούς, όταν όλα κυλούν αρμονικά.
Οι συνθήκες που επικρατούσαν, η καταπίεση, ο φόβος, τα συναισθήματα όσων έζησαν σε αυτή την ταραγμένη περίοδο, δημιουργούσαν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ, με αποτέλεσμα όλα να βιώνονται στο μάξιμουμ.
Ετσι κι ο έρωτας των δύο πρωταγωνιστών. Που ξεκινά στην Πολωνία και στη συνέχεια διασχίζει όλη την ψυχροπολεμική Ευρώπη: Βερολίνο, Παρίσι, Βελιγράδι και πάλι Πολωνία. Ο κύκλος του έρωτα κλείνει εκεί όπου πρωτοξεκίνησε.
Ταυτόχρονα, παρουσιάζεται η Ευρώπη του Ψυχρού Πολέμου, με εικόνες ασπρόμαυρες, εικόνες μουντές, αντιπροσωπευτικές του πολιτικού κλίματος που μοιάζει να στέκει σαν βαρύς συννεφιασμένος ουρανός πάνω από τις ζωές των ανθρώπων, οι οποίοι, εκείνο που κάνουν, είναι να ζήσουν όσο πιο καλά, όσο πιο ανθρώπινα μπορούν. Και όπως δείχνει ο δύσκολος έρωτας των δύο πρωταγωνιστούν, συχνά, παρά τις ποικίλες αντιξοότητες και τα όποια εμπόδια, το καταφέρνουν.
Ο σκηνοθέτης αφιερώνει την ταινία στους γονείς του ενώ εκείνο που δημοσιογραφικά ακούγεται είναι ότι στην ουσία αποτυπώνει στο πανί τον έρωτά τους. Αν είναι όντως έτσι, τότε ο Πάβελ Παβλικόφσκι υπήρξε ένα τυχερό παιδί: γεννήθηκε από δύο γονείς που ενώθηκαν με μια δυνατή Αγάπη…
