Είναι πραγματικά αποκαρδιωτικό να παρακολουθεί κανείς την υποκρισία της ευρωπαϊκής πολιτικής ηγεσίας αναφορικά με τη δολοφονία του Σαουδάραβα δημοσιογράφου, Τζαμάλ Κασόγκι, στο Προξενείο της χώρας στην Κωνσταντινούπολη. Μια υποκρισία η οποία γελοιοποιεί κάθε ευαισθησία δημοκρατίας και αποδεικνύει για μια ακόμη φορά το τραγικά ελιποβαρές επίπεδο ηγεσιών χωρών που αποτελούν πυλώνες της Ευρώπης.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Όχι μόνο αυτό αλλά ακόμα πιο τραγικό είναι το γεγονός ότι αυτοί οι δήθεν ηγέτες στην προσπάθεια τους να εξυπηρετήσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα και όχι των λαών τους, αλλά και για να ικανοποιήσουν τις προσωπικές τους εμπάθειες και προτιμήσεις θέτουν σε κίνδυνο την καθημερινότητα και την ευημερία των πολιτών τους.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας, έχει λερωμένη τη φωλιά της στη δολοφονία Κασόγκι και πρέπει να καταδικαστεί και να στηλιτευτεί η στάση της. Αυτό όμως είναι τελείως διαφορετικό από το να σκίζουν κάποιοι δήθεν τα ιμάτιά τους και να απειλούν, ενώ γνωρίζουν ότι το κόστος υλοποίησης των κούφιων απειλών τους είναι κατά πολύ μεγαλύτερο της δικαίωσης της υποκριτικής άποψής τους.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σωστή σειρά.
Η κατάπτυστη δολοφονία Κασόγκι διαπράχτηκε στο Προξενείο της Σαουδικής Αραβίας στην Κωνσταντινούπολη, σε τουρκικό έδαφος. Ο Πρόεδρος της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, απειλεί Θεούς και δαίμονες, και ζητά τη βαρύτατη τιμωρία του Ριάντ, για την αποτρόπαια πράξη. Η Καγκελάριος της Γερμανίας, Άγκελα Μέρκελ, είναι έξαλλη και ανακοινώνει το πάγωμα των πωλήσεων όπλων προς τη Σαουδική Αραβία. Το ίδιο σκληρές είναι οι αντιδράσεις της Πρωθυπουργού της Βρετανίας, Τερέζα Μέι, και του Προέδρου της Γαλλίας, Εμμανουέλ Μακρόν, και βέβαια της βαρύνουσας σε γεωπολιτική σημασία, γελάνε και οι πέτρες ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις Βρυξέλλες.
Την ίδια στιγμή, αιχμηρά είναι τα σχόλια για τον Αμερικανό Πρόεδρο, Ντόναλντ Τράμπ, ο οποίος έκανε το έγκλημα να χαρακτηρίσει απαράδεκτη τη δολοφονία , αλλά να τη διαχωρίσει από τη σχέση της χώρας του με τη Σαουδική Αραβία, και τα συμβόλαια εξοπλισμών που η Ουάσιγκτον έχει υπογράψει με το Ριάντ.
Μέχρι στιγμής έχουμε ξεχειλίσει σε δημοκρατία στην Ευρώπη και ο Αμερικάνος, είναι ο γνωστός φονιάς που υπολογίζει μόνο το δολάριο. Είναι όμως έτσι;
Θα τρίζουν τα κόκκαλα ακόμα και του ίδιου του Κασόγκι όταν ακούει το σφαγέα κάθε δημοκρατικής ελευθερίας, Ερντογάν, να απειλεί τους πάντες για την απόδοση δικαιοσύνης στην περίπτωση της δολοφονίας του. Ο Ερντογάν ζητά από τη διεθνή κοινότητα να καταδικάσει και να τιμωρήσει τη Σαουδική Αραβία για την αποτρόπαιη δολοφονία, τη στιγμή που ευθύνεται για χιλιάδες δολοφονίες, χιλιάδες φυλακίσεις αντιφρονούντων, καταπάτηση κάθε έννοιας ελευθερίας του τύπου, και για να μην ξεχνιόμαστε την εισβολή και κατοχή στην Κύπρο. Με αυτόν τον μεγάλο δημοκράτη συμπαρατάσσονται οι δήθεν δημοκράτες της Ευρώπης.
Όχι μόνο τάσσονται στο ίδιο μετερίζι μαζί του αλλά σε λίγα εικοσιτετράωρα, η Μέρκελ, ο Μακρόν και ο Τσάρος Πούτιν, θα βρεθούν στην Τουρκία για να συζητήσουν με αυτόν τον μεγάλο προστάτη της δημοκρατίας την κατάσταση στη Συρία, δίνοντάς του αξιοπιστία και αναγνωρίζοντας του το ρόλο της περιφερειακής δύναμης στην ευρύτερη περιοχή.
Και μιας και ανέφερε και τη συμμετοχή Πούτιν, η Καγκελάριος της Γερμανίας και το υπαλληλικό προσωπικό της στις Βρυξέλλες, ενοχλήθηκε όταν ο Αμερικανός Πρόεδρος της τα είπε σταράτα, ότι ο Πούτιν την έχει στο τσεπάκι του λόγω της ενέργειας. Άραγε ποιος ευνοείται από μια απομόνωση της Σαουδικής Αραβίας; Μήπως αυτός του οποίου η χώρα στηρίζεται κατά το μεγαλύτερο βαθμό οικονομικά στις εξαγωγές ενεργειακών πόρων, δηλαδή ο Πούτιν και η Ρωσία.
Δεν είναι εύλογο να αναρωτηθεί κανείς, για τη στάση της κυβέρνησης της κ. Μέι, στο Λονδίνο; Αφού έχει σοκαριστεί τόσο με τη δολοφονία Κασόγκι και τη Σαουδική Αραβία και απειλεί με κυρώσεις, γιατί άραγε αισθάνονταν τόσο άνετα πριν λίγες εβδομάδες να μεταβεί στην Τουρκία και να υπογράψει συμβόλαια δισεκατομμυρίων με τον μεγάλο δημοκράτη και υπερασπιστή της ελευθερίας του τύπου, Ερντογάν;
Τα ίδια ισχύουν και για το πουλέν της παγκοσμιοποίησης Μακρόν, ο οποίος δεν είναι και αθώα περιστερά, και η πλήρης κατάρρευση της αξιοπιστίας του στο εσωτερικό της Γαλλίας λέει πολλά.
Και όλοι η παραπάνω “ηγέτες” της Ευρώπης μαζί με τις Βρυξέλλες, τι έχουν να πουν για την μέχρι παρεξηγήσεως στήριξη του Ιράν, της χώρας η οποία είναι αποδεδειγμένα ο υπ’ αριθμόν ένα κρατικός χορηγός της διεθνούς τρομοκρατίας και απειλεί ανοικτά με καταστροφή και εξαφάνιση από το χάρτη τη μοναδική δημοκρατία στη Μέση Ανατολή το κράτος του Ισραήλ.
Εδώ μέσω της τεράστιας εμβέλειας σε επίπεδο στρατηγικής σκέψης κ. Μογκερίνι, όλοι οι παραπάνω μας είπαν ξεδιάντροπα ότι εργάζονται πυρετωδώς για την ανακάλυψη μηχανισμού έτσι ώστε να ξεπεράσουν τη μέγγενη στην οποία τους έχει βάλλει ο Τράμπ, με την επαναφορά των αμερικανικών κυρώσεων εναντίον των μουλάδων της Τεχεράνης.
Αλλά το πρόβλημά τους είναι ο Τράμπ, και όχι ο Ομπάμα, ο οποίος μέχρι λύτρα έδωσε στο καθεστώς των Μουλάδων της Τεχεράνης, για να πάρει πίσω τους Αμερικανούς ναύτες.
Αντί λοιπόν να τα βάζουν με τον Τράμπ, ο οποίος έχει τα κότσια να βγει και να πει απαράδεκτη η Σαουδική Αραβία, αλλά κυρίες και κύριοι είναι πολλά τα δισεκατομμύρια, καλό θα είναι να κοιτάξουν στον καθρέπτη και να ντρέπονται.
Και δεν θα είναι αυτοί που θα πληρώσουν το μάρμαρο όταν η τιμή του πετρελαίου μέσα στο χειμώνα θα κτυπήσει κόκκινο. Θα είναι ο μέσος ευρωπαίος πολίτης και οικογενειάρχης που είτε θα παγώσει στο κρύο είτε θα χρεωθεί μέχρι το λαιμό για να ζεσταθεί ο ίδιος και η οικογένειά του.
Αλλά όπως ανέφερα και παραπάνω, ο Τσάρος Βλαδίμηρος της Ρωσίας, ο καρντάσης του Βερολίνου, θα κάνει πάρτι με τα δις που θα εισρεύσουν στα ταμεία της Μόσχας από τις τσιμπημένες τιμές στην ενέργεια.
Είναι καιρός λοιπόν αυτές οι κυρίες και αυτοί οι κύριοι, που από τη μια εκβιάζουν λαούς και δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, αναγκάζοντάς τους σε οικονομική υποτέλεια με φοροεισπράκτορα την Υψηλή Πύλη των Βρυξελλών, να κόψουν το παραμύθι για το πόσο σοκαρισμένοι είναι με τη Σαουδική Αραβία και τη δολοφονία Κασόγκι. Σε τίποτα δεν διαφέρουν από τον Αμερικανό Πρόεδρο. Αυτός στο κάτω κάτω της γραφής, δεν ντρέπεται να μιλήσει ωμά.
Εάν λοιπόν, πονάνε πραγματικά για τις δημοκρατικές ελευθερίες και την ελευθερία έκφρασης, ας καθίσουν όλοι μαζί, συνολικά ως Δύση, γύρω από ένα τραπέζι και ας στριμώξουν πραγματικά τις χώρες του Περσικού Κόλπου και τους δικτάτορες τύπου Ερντογάν, με μια συνολική στρατηγική.
Το πρόβλημα δεν είναι ο Τράμπ και η κακή συνήθεια που έχει να λέει την ωμή αλήθεια, είναι οι δήθεν δημοκράτες οι οποίοι με τη φθηνή υποκρισία τους, καθιστούν αστείο και θέτουν σε κίνδυνο την ίδια τη δημοκρατία.
*Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins Univ ersity, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.
