Η ΑΔΕΔΥ με εσωτερικό της έγγραφο προς τiς Ομοσπονδίες της και τα νομαρχιακά της τμήματα, το οποίο δημοσιεύει ο Ελεύθερος Τύπος, ενημερώνει τα μέλη της για τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και τους καλεί να κάνουν αρχικά αίτηση στην υπηρεσία τους για επιστροφή των ετήσιων Δώρων ύψους 1.000 ευρώ για τα έτη 2013-2018!
Στη συνέχεια και ανάλογα με την έκβαση των υποθέσεων που έχουν δικαιωθεί σε πρώτο βαθμό, έπονται και μαζικές αγωγές.
Η πενταετία αυτή σημαίνει 5.000 ευρώ αναδρομικά και όπως αναφέρεται στην αίτηση – υπόδειγμα που παραθέτει η ΑΔΕΔΥ για να διευκολύνει τους δημοσίους υπαλλήλους, το αίτημα επιβάλλεται να κατατεθεί και να πάρει αριθμό πρωτοκόλλου για να μην χάσουν οι εργαζόμενοι το δικαίωμα για μετέπειτα προσφυγή τους με αγωγές κατά του Δημοσίου για τη διεκδίκηση του 13ου και 14ου μισθού από το 2013 και μετά.
Κατά την πάγια νομολογία όμως οι διεκδικήσεις όταν έχουν να κάνουν με εν ενεργεία υπαλλήλους στο Δημόσιο ανατρέχουν σε αναδρομικότητα διετίας, ενώ για τους συνταξιούχους σε 5ετία.
Η αίτηση στάλθηκε από την ΑΔΕΔΥ στις Ομοσπονδίες και τα νομαρχιακά της τμήματα μόλις την περασμένη Πέμπτη 11 Οκτωβρίου και αναφέρει ότι «σας αποστέλλουμε σχετικό νομικό γνωμοδοτικό σημείωμα, καθώς και υπόδειγμα αίτησης καταβολής των επιδομάτων, την οποία μπορούν οι εργαζόμενοι να καταθέσουν στην υπηρεσία τους για να διακόψουν την παραγραφή».
Στην αίτηση που πρέπει να συμπληρώσουν οι υπάλληλοι και να τη δώσουν στο τμήμα μισθοδοσίας, ή στην οικονομική υπηρεσία του τομέα που υπηρετούν, θα αναγράψουν ονοματεπώνυμο, πατρώνυμο και τα πλήρη στοιχεία της θέσης τους και θα υπογράψουν το κείμενο-υπόδειγμα της αιτήσεως που αναφέρει ότι «με την παρούσα αίτηση ζητώ να μου καταβληθούν τα επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας, για το χρονικό διάστημα 2013-2018, λόγω του ότι καταργήθηκαν αντισυνταγματικώς με τις διατάξεις των ν. 4093/2012 και ν. 4324/2015, επιφυλασσόμενος για την άσκηση παντός νομίμου δικαιώματός μου».
Το βέβαιο είναι ότι πέρα από τις μαζικές αιτήσεις από δημοσίους υπαλλήλους για επιστροφή Δώρων 1.000 ευρώ ετησίως στους μισθούς τους ετοιμάζονται και μαζικές αγωγές.
Η «εσωτερική» οδηγία της ΑΔΕΔΥ συνοδεύεται και από νομική γνωμοδότηση για το πώς και το πότε θα πρέπει να προσφύγουν σε ένδικα μέσα, δηλαδή σε αγωγές κατά των υπηρεσιών τους, ή κατά του τμήματος μισθοδοσίας του Γενικού Λογιστηρίου.
Στη νομική γνωμοδότηση που παραθέτει στην εσωτερική της ενημέρωση προς τις Ομοσπονδίες-μέλη τη η ΑΔΕΔΥ αναφέρεται ότι η αίτηση περί επαναχορήγησης των Δώρων στους μισθούς είναι μεν το πρώτο και απαραίτητο βήμα, αλλά επισημαίνεται ότι η τελεσιδικία για το αν τελικώς επιστρέφονται ή όχι ο 13ος και 14ος μισθός στο Δημόσιο θα έρθει αφού πρώτα τελεσφορήσουν οι αποφάσεις που δικαίωσαν υπαλλήλους οι οποίοι προσέφυγαν και δικαιώθηκαν σε πρώτο βαθμό.
Επισημαίνεται ακόμη πως επειδή οι πρώτες αποφάσεις «προέρχονται από μεμονωμένο αριθμό πρωτοβάθμιων δικαστηρίων και μάλιστα μονομελών σχηματισμών (Ειρηνοδικών, ή μονομελών συνθέσεων Πρωτοδικείων), υπόκεινται σε έφεση και μπορεί να ανατραπούν σε δεύτερο βαθμό (Εφετείο), ενώ δεν αποτελούν δεδικασμένο γιατί προέρχονται από μεμονωμένο δικαστή».
Για το λόγο αυτόν η αίτηση είναι απαραίτητο να υποβληθεί για να μην παραγραφεί το δικαίωμα αναδρομικών, ενόσω θα αναμένονται οι τελεσίδικες αποφάσεις (εφετειακές) όσων έχουν δικαιωθεί σε Πρωτοδικεία, Ειρηνοδικεία.
Αποφάσεις για επιστροφές 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο έχουν εκδοθεί αρκετές ήδη από το 2016 και αφορούσαν υπαλλήλους δήμων με σύμβαση ΙΔΑΧ (Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου) και όχι με σύμβαση μονιμότητας όπως ισχύει με τους κρατικούς υπαλλήλους, δήμων και Δημοσίου.
Πρόσφατα όμως βγήκε και νέα απόφαση, η 892/2018, από το Ειρηνοδικείο Αθηνών, που έκανε δεκτή αγωγή υπαλλήλων του ΟΑΕΔ για καταβολή του 13ου και 14ου μισθού. Το σκεπτικό (και) αυτής της απόφασης είναι ίδιο με τις προηγούμενες, ότι δηλαδή η κατάργηση των Δώρων προσκρούει σε απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) που έκρινε τις επίμαχες διατάξεις του ν. 4093 ως αντισυνταγματικές, διότι μεταξύ άλλων, οι διατάξεις αυτές επήλθαν αφού ήδη είχαν μειωθεί τα Δώρα για τους εν ενεργεία υπαλλήλους στα 1.000 ευρώ ετησίως και επιπρόσθετα δεν προσκομίστηκαν μελέτες που να τεκμηριώνουν την περικοπή ως αναγκαία για λόγους δημοσίου συμφέροντος.
