Καθισμένος πίσω από μια λευκή κουρτίνα υπό τους δραματικούς ήχους των τυμπάνων, ο Ντινγκ Γιόνγκφα διηγείται την ιστορία ενός διεφθαρμένου αξιωματούχου που προσήχθηκε στη δικαιοσύνη, σε μία ιδιαίτερη παράσταση θεάτρου σκιών.
Δεν πρόκειται για σκηνή από ταινία αλλά για μία παραδοσιακή κινεζική παράσταση θεάτρου σκιών όπου οι «πρωταγωνιστές», φτιαγμένοι από δέρμα αγελάδας, δείχνουν πώς ο Γιαν Πιτιάν, ένας δίκαιος αξιωματούχος, πολέμησε έναν διεφθαρμένο ομόλογο του στη περίοδο της Δυναστείας Τσινγκ (1644-1911μ.Χ ). Πίσω από την κουρτίνα ο Ντινγκ είναι η ψυχή της παράστασης. Κουνώντας τα ευέλικτα χέρια και τη φωνή του, κάνει τις μικρές φιγούρες να χαϊδεύουν τις γενειάδες τους, να κουνάνε το κεφάλι και τα χέρια και να καταριούνται.
Η παράσταση βασίζεται στην τελευταία ιστορία που έγραψε ο 55χρονος Ντινγκ, χωρικός στην περιοχή Σιανγκόνγκ της ανατολικής επαρχίας της Κίνας Τσιανγκσί. Οπως λέει, με το θέατρο σκιών θέλει να δείξει την εκστρατεία κατά της διαφθοράς που πραγματοποιείται αυτήν την περίοδο στην Κίνα. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, τον Αύγουστο τιμωρήθηκαν συνολικά 7.846 αξιωματούχοι με την κατηγορία οτι παραβίασαν τον κώδικα λιτότητας που προβλέπεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (CPC).
Το θέατρο σκιών έχει μία πολύ μεγάλη πορεία στην Κίνα. Σύμφωνα με κινεζικές ιστορικές πηγές, αρχικά δημιουργήθηκε από έναν Κινέζο Ταοϊστή κατά τη Δυναστεία Χαν (202 π.Χ.-220 μ.Χ.) για να παρηγορηθεί ο αυτοκράτορας Γου μετά τον θάνατο μίας από τις αγαπημένες αυτοκρατορικές του παλλακίδες. Ο Ταοϊστής δημιούργησε μία πέτρινη εικόνα της παλλακίδας και την πρόβαλε σε μία σκηνή υπό το φως των κεριών. Η σκιά έδειχνε τόσο ζωντανή που βοήθησε τον αυτοκράτορα να ξεπεράσει τη θλίψη.
Τα επόμενα 2.000 χρόνια σταδιακά οι πέτρινες φιγούρες αντικαταστάθηκαν με άλλες φτιαγμένες από δέρμα αγελάδας και οι σκηνές μετατράπηκαν σε κουρτίνες. Οι καλλιτέχνες πρόσθεσαν στη συνέχεια τον ήχο των τυμπάνων και την κινέζικη όπερα για να συνοδεύουν την κίνηση των φιγούρων. Ετσι γεννήθηκε το θέατρο σκιών. Στη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης, την περίοδο 1966-1976, το θέατρο σκιών έπεσε σε δυσμένεια και οι παραστάσεις του απαγορεύονταν, όμως επανέκαμψε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 όταν η τέχνη αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος των εορταστικών εκδηλώσεων στις αγροτικές περιοχές, στους γάμους, στις κηδείες και στα μεγάλα τραπέζια.
Στην περιοχή Σιανγκόνγκ όπου η τέχνη αναπτύχθηκε για πάνω από 200 χρόνια ο Ντινγκ είναι ο κληρονόμος πέμπτης γενιάς στο θέατρο σκιών, καθώς άρχισε να μαθαίνει την τέχνη σε ηλικία 11 χρόνων. Καθώς οι σύγχρονες συσκευές οικιακής ψυχαγωγίας, όπως οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα έγιναν δημοφιλή, η παραδοσιακή μορφή τέχνης έχασε σταδιακά την γοητεία της ανάμεσα στους νέους, πολλοί από τους οποίους έφυγαν από τις αγροτικές περιοχές και εγκαταστάθηκαν στις μεγάλες πόλεις προς αναζήτηση καλύτερων συνθηκών εργασίας, μετά τη μεταρρύθμιση και το άνοιγμα της οικονομικής πολιτικής στα τέλη του ΄70. Τον Ιούνιο του 2011 η Κίνα θέσπισε νόμο για την προστασία της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς. Την ίδια χρονιά το θέατρο σκιών καταχωρήθηκε στη λίστα της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ.
Πλέον ο Ντίνγκ είναι περιζήτητος στις εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται σε μεγάλες αγροτικές περιοχές. Οπως λέει ο ίδιος: « Πρέπει να ακολουθήσουμε την παλίρροια της νέας εποχής και να αναζωογονήσουμε το θέατρο σκιών».
