Πριν από την πραγματοποίηση της επίσκεψης του Recep Tayyip Erdogan στην Γερμανία, οι αναλυτές ανέφεραν πως η κύρια προτεραιότητά του θα ήταν να καθησυχάσει την Angela Merkel.
Ο Τούρκος ηγέτης όμως εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για να αποδείξει ότι δεν χρειαζόταν να το κάνει. Ο Erdogan δεν πήρε όλα όσα ήθελε. Δεν δόθηκαν υποσχέσεις για κατάργηση του καθεστώτος βίζας για τους Τούρκους πολίτες, ενώ δεν βελτιώθηκαν οι προοπτικές για μια στενότερη τελωνειακή ένωση με την ΕΕ.
Ωστόσο, η Γερμανίδα καγκελάριος, αφού προηγουμένως απέδωσε όλες τις επίσημες τιμές στον καλεσμένο της, του έκανε κάποια δώρα μεγάλης συμβολικής και διπλωματικής αξίας. Συμφωνήθηκε ότι ο υπουργός Οικονομίας, Peter Altmaier, πρόκειται σύντομα να ηγηθεί μεγάλης αντιπροσωπείας επιχειρηματιών που θα μεταβεί στην Τουρκία, ενώ η ίδια η Merkel θα ταξιδέψει στην Κωνσταντινούπολη προκειμένου να συμμετάσχει σε διάσκεψη για το μέλλον της Συρίας.
Σε αντάλλαγμα, ο Erdogan δεν πρόσφερε και πολλά στη Merkel. Αγνόησε τις ανησυχίες του Βερολίνου για την κατάσταση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην χώρα του, κατηγορώντας αντίθετα την Γερμανία ότι προσφέρει καταφύγιο σε κατασκόπους και τρομοκράτες. Δεν ζήτησε συγγνώμη για όσα έχει πει στο παρελθόν περί «ναζιστικών μέτρων».
Αν η Merkel εξέφρασε επικρίσεις για την οικονομική του πολιτική, αυτές δεν έγιναν γνωστές, ενώ ο Erdogan δεν φαίνεται να έδωσε υποσχέσεις. Το τελικό αποτέλεσμα αναδεικνύει μια δυσάρεστη πραγματικότητα για τη Merkel. Όσο και να χρειάζεται ο Erdogan την γερμανική στήριξη – ειδικά τώρα που η σχέση του με τον Donald Trump έχει οξυνθεί – η καγκελάριος απλά δεν έχει ένα αποφασιστικό πλεονέκτημα απέναντί του.
Η Γερμανία χρειάζεται την Τουρκία για να τηρείται η συμφωνία για το προσφυγικό. Όπως και άλλοι Δυτικοί ηγέτες, η Merkel εξαρτάται και αυτή από τον Erdogan για να κρατηθεί η κατάσταση υπό έλεγχο στο Idlib και να αποφευχθεί η σφαγή αμάχων από τις δυνάμεις του Assad. Αυτές οι προτεραιότητες επισκιάζουν όλα τα άλλα και περιορίζουν τις δυνατότητες της Merkel να πιέσει για οικονομικές μεταρρυθμίσεις.
Τελικά, οι μομφές που μπόρεσε να απευθύνει στον Erdogan η καγκελάριος ήταν πολύ ήπιες. Επικαλούμενη τα κοινά στρατηγικά συμφέροντα και τις καλές σχέσεις των δύο χωρών, σημείωσε πως οι δύο τους είχαν μεγάλες διαφορές απόψεων για το τί συνιστά μια ελεύθερη, δημοκρατική και ανοικτή κοινωνία. Ο Γερμανός πρόεδρος προχώρησε περισσότερο. Σε γεύμα προς τιμήν του Erdogan εξέφρασε την ανησυχία του για τους δημοσιογράφους, συνδικαλιστές, δικηγόρους, διανοούμενους και πολιτικούς που παραμένουν φυλακισμένοι.
Ο Erdogan αγνόησε τις μομφές και πρόσφερε τις δικές του νουθεσίες, παραπονούμενος για την προστασία που παρέχεται σε «χιλιάδες» Κούρδους αυτονομιστές και γκιουλενιστές. Πάντως ο Τούρκος πρόεδρος πήρε πολλά περισσότερα από όσα έδωσε και αυτό, κατά τον ίδιο, έκανε επιτυχημένη την επίσκεψή του.
